نگاه صحیح داشتن و پرداختن به «نعم المولی و نعم النصیر»، از درون سفینه ی حمد
1392/09/21
نگاه صحیح داشتن و پرداختن به «نعم المولی و نعم النصیر»، از درون سفینه ی حمد
نگاه صحیح داشتن و پرداختن به «نعم المولی و نعم النصیر»، از درون سفینه ی حمد است
نگاه صحیح داشتن و پرداختن به «نعم المولی و نعم النصیر» از درون سفینه ی حمد است.حامد باشیم تا صحیح به نعم المولی و نعم النصیر بپردازیم،اصلا حامد باشیم تا اول وقتی گفتند «الله مولا کم» بلافاصله بگیم«نعم المولی و نعم النصیر».کی این رو میگه؟ حامد.کسی که بر سفینه ی حمد سوار شده و صحیح هم میبینه،چی میبینه؟«نعم المولی»آقا! مولای شما،شما رو داره میبره به اونجا،میگی من اصلا این رو نمیبینم،«نعم المولی »چه ولایت زیبایی،چه مولای زیبایی،«نعم المولی»آقا داره شما رو ولایت میکنه به اینجا،بله،اونجا احتمالا خوب باشه،ولایتش هم خیلی زیباست ولی خودش زیباتره.
نعم المولی؛اوج نگاه و نگاه اصلی حامدین هست.ذیل اون میگه نعم الولایه؛چه ولایت زیبایی، ذیل اون نگاه میکنند میگن؛«خیرٌ ثوابا و خیرٌ عقبی»چه نتایج خوبی.
سه پلّه، سه درجه (نگاه به نعم المولی)؛
(در درجه سوم)نتیجه و قیمت این ولایته، که برای حامدین خیلی بالا نیست،خیلی پررنگ نیست،نه اینکه قیمت نداره ها بهش توجه نمیکنند.ولایت، قیمتش بالاتره ولی در درجه ی دومه،خود مولی«نعم المولی» (در درجه اوله اهمیته برای حامدین). «نعم الولایه»نه!«نعم المولی»؛ خودش چقدر باحاله،خودش چقدر باصفاست.
برای کاروانیان امام حسین ع،خود امام ع از ولایتشون و نتایج این ولایت، بسیار مهمتره، زبان حالشان در شب عاشورا و پس از دیدن جایگاهشون در بهشت اینه؛ ما اعلی علیین میخوایم چی کار؟ خود شما کجایی؟ اینا نشان میدن که اینقدر حامد هستند و در این فضای حمد، نوع معرفت و نگاهشون شده «نعم المولی، نعم النصیر»
با امام حسین(علیه السلام)حرکت کردی در ایامی که کاروان حرکت میکرد به کربلا،رسیدی به کربلا ساکن شدی،بارها ولایت های زیبا ازایشون دیدی.کجا بودی؟آقا من اونجا ها بودم چقدر قشنگ ولایت کردی، من رو کشوندی آوردی همراه کاروان کردی،سالهاست همراه خودت کردی امروز آوردی جلو جلو جلو جلو ...امشب ،امشب شب عاشوراست،چقدر ولایت زیبایی کردی.
باشه.آقا صحنه ی امتحان ایجاد میکنه،میگه همه جمع شید ببینید؛ نشون میده همه میبینند ،فردا جاتون اینجاست،اینجا اسمش اعلی علیین هست.چقدر جای با صفاییه،بله اینجا هم با صفاست،همون لحظه ازشون بپرسی خب یک جمله بگو چی میگی؟نمیگه الحمد لله با امام (علیه السلام)همراه شدیم چه جای خوبی دارند ما رو میبرند،نمیگه الحمد لله امام (علیه السلام)ما رو ولایت کردند در این نقطه ها چقدر قشنگ این نقطه...
اینها هست ها خیلی هم پررنگه ها،ولی بالا ترین حرف چیه؟امام(علیه السلام)خودشون چقدر باحالند،بهترین اند،بهترین ،بهترین امام،بهترین مولی.ولایت شون چقدر زیباست؟ذیل نعم الولی بررسی میشه.
همه ی اینها درون «نعم المولی»بخش کوچکی هستند.آقا خودت باحالی.فردا میرید اینجاها!آقا خودت باحالی،خودت بهترینی،خودت باصفایی،تو بهترین مولایی،اونجا میبری ببر،نمیبری نبر.رفتار کاروانیان رو شب عاشورا ببینید؛امام(علیه السلام)برای این کاروانیان باز این صحنه رو برپا میکنه،این یه کلاسه،یه امتحانه،اینا درسشون رو پس میدن،اینا پس میدن که اینقدر حامد هستند و در این فضای حمد، نوع معرفت و نگاهشون شده «نعم المولی، نعم النصیر». لذا به امام(علیه السلام) اونجا میفرمایند؛ ما اونجا رو میخوایم چی کار؟خودت کجایی؟ما اعلی علیین میخوایم چی کار؟ خودت کجایی؟
