به هر نحو به یاد محبتهای بزرگ خدا باشیم از مجرای امام (علیه السلام) بر خودمون و در دلمون دلتنگ مولا، دلتنگ لقای مولا باشیم
در ایام ولادت مولامون و صاحبمون امام مهدی (علیه السلام) به یاد محبتهای خدا باشیم از مجرای امام (علیه السلام) بر خودمون . به یاد بالا ترین محبتها . به یاد نعمتهای بزرگ ، نعمتهای ایمانی ، معرفتی ، نعمت زندگی ، حیات ، حیاتی در کاروان امام ، حیاتی برای امام . هر چی که خودمون فکر میکنیم که برامون خیلی بزرگه . هرچی که خودمون فکر میکنیم که برامون خیلی قیمت داره و خدا محبت کرده . این نعمت ها را یاد کنیم و قدر دان اماممون باشیم .
مولا جان ! این دست محبت شماست ، این نظر عنایت شماست ، این بزرگی شماست . در دلمون با مولامون نجوا داشته باشیم . مولا جان ایام میلاد شماست ، اگر در عمرمون توفیق زیارت شما نبوده ، توفیق دریافت محبتهای شما بسیار بوده . کی بود که نباشی ؟ کی بود که حضور شما حس نشه ؟ کی بود که دست شما بالای سر ما نباشه؟ مولا جان ! شما دست ما را گرفتی و جمع کردی . با دست نوازش و محبت ما جماعتی آواره و سرگردان می تونستیم هر کجایی باشیم ، می تونستیم در سرگردانی خودمون حیران باشیم . شما دست ما را گرفتی ، جمع کردی و محبت کردی .
بله به هر نحو به یاد محبتهای بزرگ خدا باشیم و قدردان مولا و در دلمون دلتنگ مولا، دلتنگ لقای مولا . کسی که بهش محبت بیشتر میشه، مشتاق تر هست ، مشتاق تر برای لقاست . حداقل اثر محبت این هست .
یه مقدار مسیر زندگیمون ، محبتهای مولامون را بررسی کنیم ، توجه کنیم ، یه مروری بکنیم . مولایی به این مهربانی نکنه من ازش فاصله داشته باشم .
