جوری باشیم که دوستانمون وقتی ما را می بینند به یاد فاطمیت بیفتند
... بله! این را بهانه ای قرار بدیم که خدایی نکرده غفلی ما را نگیره و دچار غفلت نشیم . جوری باشیم که دوستانمون وقتی ما را می بینند به یاد فاطمیت بیفتند . آیا این جوری هستیم ؟
وقتی دوستمون با ما نیم ساعت میشینه دچار غفلت نشه بلکه حس کنه که باید بجنبه ، باید عزم بیشتری از خودش نشون بده.
آیا ما اون جوری هستیم ؟
دوستان ما از بودن در کنار ما چه حسی میگیرند ؟ چه حال و هوایی میگیرند ؟ اون نشون دهنده ی حال و هوای ماست .
