« نیاز به مُعَرِّف »؛ ما برای ورود به صحنه های خدایی بایستی یک دغدغه در وجودمون، در ذهن مون، در قلب مون وجود داشته باشه و اون این هست که« چه کسی من رو برای ورود به این صحنه معرفی میکنه ؟ » این موضوع در دنیا هم ما به إزاء داره. شما در صحنه های مختلف در کارهای مختلف، وقتی میخوای یک اداره ای تشریف ببری، یک جایی میخوای بری میگی اگر یک کسی من رو اونجا معرفی کنه که برم خیلی بهتر هست، من رو بهتر تحویل میگیرند. این موضوع در صحنه های خدایی هم وجود داره. انسان طبیعتاً نیاز داره که یک کسی او رو معرفی کنه. جستجوگر این هست که یک کسی او رو معرفی کنه. شما حتی یک جایی میری خدمت یک بزرگواری و وقتی خدمت ایشون میرسی از یک بزرگ دیگری به ایشون سلام میرسونی، میگید که سلام بر شما و در ضمن فلانی هم به شما سلام رسوند. اگراون فرد برای ایشون قیمت داشته باشه شما رو یک جور دیگری تحویل میگیره. در دنیا عمده ی این معرفی ها با کلام هست اما در صحنه های خدایی این معرفی هم با کلام هست، هم با صفات هست، هم با اشیاء هست، هم با برخی صحنه ها هست.
امام رضاع و مادر مهربان س مُعَرِّف جمع دوستان در محضر امام حسین ع در سفر اربعین
مطرح شد که در گذشته دعا کنیم امام رضا علیه السلام در رحل وجود ما یک شیئی قرار بده که امام حسین علیه السلام بر اساس اون شیء بهتر تحویل بگیرند. این رو شما بگذارید ذیل بحث معرفی، ذیل بحث« مُعَرِّف ». یک کسی داره فرد دیگری رو معرفی میکنه. خداوند به کسانی توفیق میده و میخواهند به سفر زیارتی مثل سفر اربعین تشریف ببرند و شروع میکنند از مدتها قبل استغاثه کردن به مادر مهربان سلام الله علیها. یک معنای این رفتار یعنی اینکه« آیا میشه وقتی ما به لقاء الحسین علیه السلام میرسیم، اونجایی که ملاقات با امام حسین علیه السلام هست شما ما رو معرفی کنید؟ » ما خودمون سرخود نگیم که چه کسی هستیم.
نیاز به مُعَرِّف در صحنه‌های خدایی برای یافتن جایگاه صحیح
یک موقعی شما میری خدمت امام حسین علیه السلام و مطرح میکنی که آقا! ما برای سربازی آمده ایم. خب خوب هست و قیمت داره. یک موقعی شما میری اونجا و یک بزرگواری شما رو معرفی میکنه که اینها رو به چشم سرباز ببینید. این دوتا خیلی با هم فرق داره. نیاز به مُعَرِّف برای دقیقتر پیدا کردن جایگاه، اگر خود انسان خودش رو معرفی کنه لزوما دقیق معرفی نمیکنه، لزوما نمیداند که باید در چه جایی قرار بگیره، خودش رو چی معرفی کنه؟ بگه من چه کسی هستم؟ بگه من میخوام چی باشم؟ نیاز به مُعَرِّف خدایی برای اینکه جایگاه دقیقی برای انسان تعریف کنه و بر اساس اون جایگاه معرفی کنه، هم به صحنه ی پیش رو اشراف داره و هم به اون فرد اشراف داشته باشه، نیاز های صحنه رو بشناسه و ویژگی های این فرد رو هم بشناسه. معرفی کنه و بگه این فرد برای این موضوع معرفی میشه.
برخوردی عالی از طرف امام حسین ع در مورد معرفی شدگان مادر مهربان س
این یک قدم. گام بعد اینکه اگر او معرفی کنه حتما نوع تحویل گرفتن والیان اون صحنه فرق خواهد داشت و یک جور دیگری تحویل میگیرند. اگر خداوند توفیق بده و انسان در صحنه های خدایی بواسطه ی یک معرف خدایی معرفی بشه، این تویق بزرگی هست و عظیم تر اینکه اون معرف مادر مهربان سلام الله علیها باشد. در صحنه های مختلف بیاد آدم و آدم رو معرفی کنه، بله انسان این دغدغه و این درخواست رو داشته باشه و برای این درخواست استغاثه کنه.
امیرالمومنین ع با وجه میثم بودن، مُعَرِّف مومنان در آخرالزمان و سیمای مجرمان مُعَرِّف ایشان در قیامت
ببینید در صحنه های مختلف این موضوع اتفاق می افته، در مقاطعی از آخرالزمان مطرح هست که امیرالمومنین علیه السلام از وجه« میثم » بودن ایشون( احتمالا ) بر پیشانی افراد مُهر میزنند و بر پیشانی افراد نوشته میشه« هَذَا مُومِن، هَذَا کَافِر، هَذَا مُنَافِق » این رو شما به این معنا بگیرید که این افراد دارند معرفی میشوند، واژه اش هم در قران هست، مثلا در مورد مجرمون هست که« يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسيماهُم...( 41الرحمن )» اینها بوسیله ی سیما شون معرفی میشوند، مُعَرِّف اونها چه کسی هست؟ یک کسی داره اینها رو معرفی میکنه. در اون صحنه یک کسی میآد و میگه که این فرد چه کسی هست، این فرد چه کسی هست و انسان ها رو معرفی میکنه. در فضای معرفی جایگاه اونها رو معلوم میکنه. «يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسيماهُم » یعنی یک صحنه ای ایجاد میکنه که دیگران او رو چی ببینند؟ این فرد رو میخواهید نگاه کنید آنچه که مُعَرِّف معرفی میکنه ببینید و اون فرد آنچیزی که مدنظر مُعَرِّف هست دیده میشه.
استغاثه به محضر مادر مهربان س برای اینکه در هممه صحنه‌ها ایشان مُعَرِّف ما باشند
بله ما نیازمند معرف هستیم. برای این موضوع نیازمند استغاثه هستیم. خداوند توفیق بده و آدم در طول زندگی اش و در چند صحنه از زندگی اش، صحنه های مهم، یک مُعَرِّف خدایی بیاد کنار آدم و آدم رو معرفی کنه و به بهترین شکل معرفی کنه. اگر اون مُعَرِّف خدایی معرفی کنه این تائید هست و این معرفی قیمت داره. خیلی ها میروند به محضر مبارک حضرت آقا و اونجا صدا میزنند که" ما همه سرباز توایم ". خب این خوب هست، ارزش داره ولی شما تصور کنید یک موقعی یک انسانی که خیلی برای آقا قیمت داره، خیلی پیش آقا جایگاه داره اون فرد چند نفر رو ببره خدمت آقا و معرفی کنه که اینها سرباز شما هستند، این دوتا خیلی با هم فرق دارند. در هر دو جا گفته شد" سرباز شما هستند " ولی اینکه این مُعَرِّف گفت خیلی فرق داره و قیمتش یک چیز دیگری هست. در مقوله های مختلف همینطور هست، آدم نیازمند هست، مثلا میری خدمت یک پادشاهی و به پادشاه نیاز داری، نیازمند پادشاه هستی و ضعف داری، خودت مطرح میکنی، داد میزنی صدا میزنی که ای پادشاه! من نیازمند تو هستم«تَصَدَّقْ عَلَيْنا » نیازمند تو هستم. خود شما صدا میزنی داد میزنی. این قیمت داره و جلب توجه میکنه و پادشاه از سر محبت و لطفی که داره توجه میکنه. یک موقعی در همین صحنه تصور کنید که در کنار پادشاه یک کسی که خیلی برای پادشاه عزیز هست و خیلی قیمت داره، خیلی ارزش داره مثلا فرض کنید که مادر پادشاه در کنار تخت پادشاه نشسته است و ایشون به فرزندش که الان پادشاه هست مطرح میکنه که« اونها به تو نیاز دارند برو به اونها توحه کن، اونها نیاز مند تو هستند » در هر دو صحنه نیاز به پادشاه مطرح شد ولی این دو صحنه خیلی با هم فرق دارند. بله درخواست کنیم، یک عمر استغاثه کنیم به محضر مادر مهربان استغاثه کنیم« دست از ما برندار، در صحنه های محتلف شما بیایید کنار ما، شما ما رو معرفی کنید، شما در مسیر به سوی ظهور امام زمان صلوات الله علیه در صحنه های مختلف معرف ما باشید، از احساس نیازمون و ضعف مون به امام زمان صلوات الله علیه تا حس و حال سربازی تا سربازی و صحنه های مختلف در معیت امام زمان صلوات الله علیه شما مُعَرِّف ما باشید ». آیا میشه در صبح ظهور که جماعت هایی از شیعیان به سمت امام زمان علیه السلام حرکت میکنند و به ایشون وصل میشوند در اون صحنه شما مُعَرِّف ما باشید؟ آیا میشه همین امروز در همین روزگار که انسان های مختلف به اشکال مختلف امام زمان صلوات الله علیه رو صدا میکنند و احساس نیاز شون رو مطرح میکنند شما مُعَرِّف ما باشید؟
بر محمد و آل محمد صلواتی بفرستیم أللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
