« بسم الله الرحمن الرحیم» یعنی؛" خدایا! به یاد اون نوری که خدایی تو بود از سر رحمانیت و رحیمیت".
1393/12/21
بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین و توکلت علی الله
« بسم الله الرحمن الرحیم» یعنی؛" خدایا! به یاد اون نوری که خدایی تو بود از سر رحمانیت و رحیمیت".
پنجشنبه-21جمادی الاول1436-حکیم
« بسم الله الرحمن الرحیم» به نوعی ذکر هست، « بسم الله الرحمن الرحیم» یک آغاز آغاز نیست بلکه یک آغاز دارای عقبه هست. « بسم الله الرحمن الرحیم» توجه به نور خداست، توجه به آثار نور خداست. آثار نور خدا در زندگی، آثار نور خدا در وجود انسان، آثار و تاثیراتی که نور خدا در گذشته ی انسان داشته.
« بسم الله الرحمن الرحیم» به نوعی ذکر هست، گاهی در برخی اقوال هم هست که « بسم الله الرحمن الرحیم» ذکر هست، " ذکر بسم الله".خب ذکر چی هست؟ اگر« بسم الله الرحمن الرحیم» ذکر هست، ذکر چی هست؟« بسم الله الرحمن الرحیم» آیه ی قرآن هست؟ میفرمایید بله، خب آیات قرآن همه ذکر هستند پس« بسم الله الرحمن الرحیم» هم ذکر هست. ذکر چی هست؟ من با« بسم الله الرحمن الرحیم» چی رو ذکر میکنم؟ گام اول ذکر، توجه هست، من با« بسم الله الرحمن الرحیم» به چی توجه میکنم؟ یک بخشی از این توجه خاطره هست، چه خاطره ای هست؟ اثری در گذشته هست؟ چه اثری در گذشته هست؟ چیزی که اصلا نبوده رو من چه جوری ذکرش کنم؟
پس از این منظر« بسم الله الرحمن الرحیم» حاکی از یک عقبه هست،« بسم الله الرحمن الرحیم» یک آغاز آغاز نیست بلکه یک آغاز دارای عقبه هست. لذا به این خاطرات و آثار توجه مکنیم و میگیم به این خاطر« بسم الله الرحمن الرحیم». آغازی با یک پشتوانه ی بزرگ با یک پشتوانه عمیق.
« بسم الله الرحمن الرحیم» یعنی؛" خدایا! به یاد اون نوری که خدایی تو بود از سر رحمانیت و رحیمیت".
لذا در این فضا عرض شد که« بسم الله الرحمن الرحیم» توجه به نور خداست، توجه به آثار نور خداست. آثار نور خدا در زندگی، آثار نور خدا در وجود انسان، آثار و تاثیراتی که نور خدا در گذشته ی انسان داشته.
شما میگی « بسم الله الرحمن الرحیم» یعنی؛" خدایا! به یاد اون نوری که خدایی تو بود از سر رحمانیت و رحیمیت". لحن صحبت شما حاکی از یک آغاز هست اما مفهوم صحبت شما حاکی از یک عقبه هست.
لذا شما اینجا با« بسم الله الرحمن الرحیم» ذکر میکنی، میشی اهل ذکر، اهل ذکر ماجرایی خدایی، اهل ذکر نور خدا.
شما وقتی در این فضا میفرمایی که« بسم الله الرحمن الرحیم» اون وقت نور به شما نزدیکتر میشه.
چرا وارد این میدان بشیم؟ چون نیاز بیشتر به اون نور داریم، چون میخواهیم که اون نور به ما نزدیکتر بشه، آثارش در ما بیشتر بشه، با ما همراه تر بشه. خب« بسم الله الرحمن الرحیم» چه تاثیری داره؟
« بسم الله الرحمن الرحیم» ذکر هست، ذکر اون نور.خب چگونه اثر داره؟
« فَاذْكُرُوني أَذْكُرْكُمْ...( البقرة 152)» وقتی شما ذکر میکنی او هم به شما توجه میکنه. شما وقتی در این فضا میفرمایی که« بسم الله الرحمن الرحیم» اون وقت نور به شما نزدیکتر میشه. لذا از این نظر« بسم الله الرحمن الرحیم» نزدیک شدن نور به انسان هست. وقتی« بسم الله الرحمن الرحیم» میگید نورانی تر میشید، وقتی « بسم الله الرحمن الرحیم» میگید نور به شما نزدیکتر میشه. چرا؟ چون شما با« بسم الله الرحمن الرحیم» این ماجرا رو ذکر کردید، چون ذکر کردید به شما نزدیکتر میشه.
برنامه سفر مشهد رو با« بسم الله الرحمن الرحیم» شروع کنیم، واقعا بریم در این فضا، بریم در این حال و هوا، بریم در حال و هوای ذکر نور خدا.
انسان میخواد یک مسیری رو بره و در این مسیر نیاز به نور داره، نیاز بیشتری به نور احساس میکنه. نور هست و نیاز داره که نور بیشتر باشه، چکار کنه؟ « بسم الله الرحمن الرحیم».
الان اون آدم متوجه میشه که شروع هر کار« بسم الله الرحمن الرحیم».
میخواد بره یک سفر زیارتی( بعنوان مثال خداوند توفیق میده میخواهیم بریم سفر مشهد حرم امام رضا علیه السلام) خب مدتی مونده به این سفر، شما میخواهی عزم کنی، برای این عزمت چه کار میکنی؟ میگی برای این سفر به نور بیشتری نیاز هست، چه کار کنم؟ میگی باشه عزم میکنم؛« بسم الله الرحمن الرحیم( در این فضایی که عرض شد)».
پس برنامه سفر مشهد رو با« بسم الله الرحمن الرحیم» شروع کنیم، واقعا بریم در این فضا، بریم در این حال و هوا، بریم در حال و هوای ذکر نور خدا.
إن شا ء الله خداوند توفیق بده که بهره همه مون از نور خدا بیشتر بشه، خیلی بیشتر از اون چیزی که فکرش رو میکنیم و به سعی ما وابسته هست.
