ذکر نعمت برای تحقق «وَ لَا تَکُن مِنَ الغَافِلِین»
1395/02/23
ذکر نعمت برای تحقق «وَ لَا تَکُن مِنَ الغَافِلِین»
پنجشنبه 5 شعبان 1437- حکیم -روز ولادت امام السجاد ع
أللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
ثمره ذکر نعمت باید هم یادآوری باشد و هم تذکر
وقتی مطرح میشه که« ذکر نعمت » و کسی ذکر نعمت میکنه این ذکر نعمت بایستی برای دیگران، شنوندگان هم یادآوری باشه و هم تذکر. وقتی مطرح هست که ذکر نعمت کنید یعنی جوری صحبت کنید، چیزی بگید، جوری رفتار کنید، یک جمله ای بگو، یک حرفی بگو، یک جوری بگو با یک حسّی بگو با یک لحنی بگو که برای من تذکر باشه. اگر شما در ذکر نعمتی که داشتی توفیق پیدا کردی برای مخاطبین و خودت تذکری ایجاد کنی شما در ذکر نعمت توفیق پیدا کرده ای. فلانی اگر بگه که من اون مطلب رو گفتم در حالیکه نه خودش تذکر گرفت و نه شنوندگان تذکر گرفتند این فرد چه ذکر نعمتی کرده؟ او بازگویی کرده است. شما اون مطلب رو بازگویی کرده ای. " ذکر کن " یعنی هم برای خودت تذکر باشه و هم برای شنوندگان. این میتونه با یک جمله باشه، میتونه با یک لحن باشه، میتونه با یک حس باشه، میتونه با یک لبخند باشه، میتونه با یک قطره ی اشک باشه. وقتی شما ذکر نعمت کردی و مخاطب شما به کلام شما توجه کرد، به لحن شما توجه کرد، به رفتار شما توجه کرد و بعد از این توجه در قلبش به خودش تذکر داد که فلانی غافل نباش، نکنه غفلت کرده ای؟
ذکر نعمت باید به زدودن غقلت‌ها منجر شود
« اگر ذکر نعمت شما به« غفلت زدایی » کمک کرد شما ذکر نعمت کرده اید ». « یک ترجمه ی باطن ذکر نعمت باید« وَ لَا تَکُن مِنَ الغَافِلِین » باشه ». یک اثرِ تَبَعی ذکر نعمت باید« غفلت زدایی » باشه؛« وَ لَا تَکُن مِنَ الغَافِلِین ». یک فردی ممکن هست که وزین تر صحبت کنه، یکی ممکن هست که استدلالی تر صحبت کنه یک فردی ممکن هست که عبارات خاص تر بکار ببره. همه ی این ها وقتی قیمت داره که تذکر اثر کارش باشه.
