(سفر مشهد، آبان 90)


ماجرای هشت بهشت؛ بهشت سوم؛ مقایسه ماجرای غدیر با ماجرای یوسف ع

(سفر مشهد، آبان 90)

ماجرای یوسف (علیه السلام)؛ آیه برپائی ملک عظیم هست

یعنی شما ببینید ماجرای غدیر تا ظهور، برپائی ملک عظیم آیه اش کجاست ؟ چه چیزی آیه ی اینه ؟ ماجرای یوسف (علیه السلام) . کید برادران تا برپائی ملک یوسف (علیه السلام) . برادران کید میکنند و میاد جلو ، ماجراها ، فتنه ها ، سختی ها ، جلو جلو جلو تا جایی که برادران مجبور به سجده میشند ، مجبور به پذیرش میشنود «اسلم» حالا این جا کید میکنند در ماجرای غدیر جلو جلو جلو جلو تا کجا ؟ تا اون جایی که مجبور به تسلیم میشند «له اسلم ما فی السماوات و فی الارض» . درسته ؟ ‌

این خیلی جالبه . یعنی بدنبال تکرار ماجرای غدیر در به سوی ظهور نباشیم بلکه ما در بسوی ظهور هستیم . یعنی در یک ماجرا الان قرار گرفتیم . این جوری نیست که بگیم خدا یک آیه ای گذاشته و قراره بعدا هم تکرار بشه و الان ولش کن و تا ماجرای بعدی بیاد ما یک فکری میکنیم براش ، از این درس بگیریم برای بعدی . نه! الان در ماجراییم و همین الان باید رفتار انجام بدیم . غدیر الان برای ما یک ماجرای تموم شده نیست ، مثل ماجرای یوسف (علیه السلام) بگیم تموم شده و ما نگاه آیاتی بهش میکنیم ، ازش درس میگیریم . ‌

غدیر یک ماجرای تموم شده برای ما نیست . کل نظام بشر از باب غدیر الان وارد یک ماجرا شده اند . همه باید توی این ماجرا رفتار نشون بدهند . درسته ؟ ‌

ماجرای یوسف (علیه السلام) تبیین ماجراهای ظهور است. تبیین همین الان ما .

ای کاش که این سازندگان فیلم حضرت یوسف (علیه السلام) این فیلم را نمی ساختند. خراب کردند این ماجرا را . نگاه، نگاه بنی اسرائیلی بود در این فیلم ، ای کاش این فیلم را نمیساختند . هیچ حرکتی ایجاد نکرد ، ماجرای یوسف (علیه السلام) میتونست تبیین ماجراهای ظهور باشه . تبیین همین الان ما . ماجرای ملک سلمان تبیینی از فتنه ها بود . تبیین دقیق تری از فتنه ها . به عنوان مثال فتنه ی دخان . ماجرای یوسف (علیه السلام) تبیین دقیقی از الان ما بود . همه ی مردم اومدند توی حال و هوای این که دلمون برای خانم زلیخا بسوزه و بعد از این جور حرفها . میبینیم مردم بعضی ها گریه میکردند ناراحت بودند . ‌

میتونست درس باشه ، این بابی باشه برای این که مردم بیاند در این رفتار، در قبال این که شما هم وارد ماجرا شدی . امروز یوسف شما هم در زندانه . امروز یوسف شما هم در سجنه . شما رفتی دنبال یللی تللی خودتون . ‌

بله خواستیم یک نکته در خصوص این بحث خدمت دوستان عرض کرده باشیم . ‌

دوستان اگر مطلبی درخصوص این موضوع دارند بفرماند . ‌

ببینید در ماجرای آدم (علیه السلام) خداوند امر میکنه که سجده کنید ، یه گروهی سجده میکنند و یه گروهی سجده نمیکنند . اکثریت که سجده میکنند بجز ابلیس ، اکثریت میتونند از بهشت حضرت آدم (علیه السلام) بهره ببرند . این جوری نگاه کنیم ، این جوری میشه سجده کردن این دست خودشونه که سجده بکنند یا سجده نکنند . ماجرا میاد جلوتر در دوران غدیر دعوت به سجده میشند ، دعوت به بیعت میشند ، به سجده میشند ، تقریبا همه سجده نمیکنند . حالا ماجرا میاد جلو تر ، جلوتر این قدر که یا نابود بشند یا تسلیم بشند «طوعا او کرها» . یعنی یه گروه دیگری هستند غیر از «اسلم ما فی السماوات و الارض طوعا او کرها» یه گره دیگری هستند که نابود میشند یعنی به هیچ وجه تسلیم نمی شند «طوعا او کرها» . سر دستشون کیه ؟ اولی ، دومی ، این ملعونها . السابقون در جبهه ی اولی ها و دومی ها . این ها نابود میشند ، اینها به هیچ وجه تسلیم نمیشند نه «طوعا» و نه «کرها» . پس این ها نابود میشند . ‌

یه گروهی هم به کراهت یا به اطاعت تسلیم میشوند . به رفتار صحیح کشونده میشند ، به رفتار صحیح کشونده میشند و از بهشت های بعد از این رفتار صحیح متنعم میشند . ‌

این ها چطور میتونند رفتار صحیح داشته باشند ؟ به این رفتار صحیح کشونده بشند ؟ به یه سری ماجراهای قبلش بستگی داره . بستگی به سرافرازی اینها در یک سری ماجراهای قبلش داره . کسی حجش واقعا حج باشه رفتار صحیح نشون داده . یه کسی اومد در کنار امام صادق (علیه السلام) و فرمود که چقدر خوب چقدر انسان اومدند حج (حالا قریب به این مضامین) . امام (علیه السلام) میفرماند که حج این نیست . اون فرد میفرماد که چطور مگه ؟ امام (علیه السلام) میفرماند که بیا از این جا نگاه کن ، اون فرد میاد نگاه میکنه میبینه آدم های عجیب قریب ، موجودات ، حیوانات وحشی و درنده و .... . ‌

محصول اون حج تسلیم امام (علیه السلام) شدن نیست . اون رفتار ها به ولایت امام (علیه السلام) ختم نشد . توی دنیا ظاهر نبود ماجرا . امام (علیه السلام) ظاهر کرد برای این فرد ماجرای حج را ، او دید . در قیامت ، محشر ظاهره ، درسته ؟ صفات انسانها در محشر ظهور داره . اونایی که میتونند در محشر سربلند باشند مثل اونایی که میتونند در حج سر بلند باشند، در غدیر سر بلندند در عرش سربلندند ، قیامتشون را نگاه کنید در عرش سربلندند . سر بلندیشون در عرش چیه ؟ یعنی وقتی که در عرش سربلند میشند یعنی چی ؟ یعنی این که اونجا میتوانند سجده کنند و الا اصلا نمیتونند سجده کنند . خب کسی که نتوانست سجده کنه یعنی چه اتفاقی می افته ؟ یعنی از بهشتها اصلا نمیتونه بهره ببره . میگیم اگر سربلند بودی میتوانستی سجده کنی . اگر در محشر سر بلند نبود اصلا نمیتوانست سجده کنه . لذا اصلا نمیتونه از بهشت بعد از قیامت بهره ببره . ‌

الحمد لله رب العالمین .‌

دوستان بریم بهشت هفتم ؟ ‌

مطالب مرتبط
تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به بالقرآن است