بررسی مصائب کاروانیان بعد از عصر عاشورا از نگاه سوره ماعون
1395/03/31
بررسی مصائب کاروانیان بعد از عصر عاشورا از نگاه سوره ماعون
یکشنبه 13 رمضان المبارک 1437 -نواب
شدیدتر شدن لحن در سه آیه ابتدایی سوره ماعون در تبیین ماجرای عاشورا
بله اگر از دریچه‌ی سوره‌ی ماعون به ماجرای امام حسین(علیه السلام) نگاه کنیم سه آیه‌ی اول توضیح دهنده‌ی اتفاقات ماجراست. این سه آیه سیر صعودی دارند، توپش شدیدتر میشه، در هر آیه نسبت به آیه‌ی قبل توپش شدیدتره، تا به »فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّين» میرسه، معنی نداره که شما بگی توپش نرم تر میشه و بعد در یک نرمی بیشتر اون موقع مطرح میشه که «فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّين» و در آیه‌ی یک ماجرای عاشورا تمام میشه
آیه اول ماعون تبیین ماجرا تا عصر عاشورا و دو آیه بعد مربوط به بعد از آن
وقتی که می‌فرماید که «أَ رَءَيْتَ الَّذِى يُكَذِّبُ بِالدِّينِ» اینجا شما تا عصر عاشورا بیا جلو، تکذیب کردند، دو آیه‌ی بعدی را بعد از عصر عاشورا دنبال کن، «فَذَالِكَ الَّذِى يَدُعُّ الْيَتِيمَ»این جوری خداوند داره صحبت می‌کنه،
ببین در عصر عاشورا تا عاشورا بوسیله‌ی دین، دین را تکذیب کردند، بدتر از اون ادامه دادند، «فَذَالِكَ الَّذِى يَدُعُّ الْيَتِيمَ»، به یتیمها رحم نکردند، «وَ لَا يحَضُّ عَلىَ طَعَامِ الْمِسْكِين»،
شدت ماجراها بعد از عصر عاشورا دو برابر شدت ماجرا در قبل از آن
بله وقایع بعد از عاشورا خیلی سخته، یعنی اگر بخواهیم به نسبت بسنجیم به نسبت رفتارهایی که در قبال کاروان شده، یه سهم تا عاشورا داره و دو سهم بعد عاشورا، به نسبت سنگینی رفتارها، این را با توجه به این آیات عرض میکنیم و مسامحتا عرض میکنیم، یعنی یه آیه تا عاشورا و دو آیه بعد عاشورا، یه سهم سنگینی و شدت برخوردها تا عاشوراست، دو سهم مربوط به بعد عاشوراست.
نگاه تحلیلی به کاروان بعد از عصر عاشورا با توجه به موضوعات کاروان در قبل از آن: به دنبال آب بودن چند لحظه قبل از شهادت توسط امام حسین ع و اباالفضل ع نشان از اوج تشنگی کاروانیان در بعد از عصر عاشورا
خیلی ماجرا عجیبه، بخشی از ماجرا و مسائل مربوط به بعد از عصر عاشورا را بایستی با تحلیل کاروان در قبل از عاشورا شناخت، یکیش مسأله‌ی آب هست، مسأله‌ی تشنگی. نحوه‌ی دنبال کردن امام حسین(علیه السلام) یاران امام حسین(علیه السلام) ابالفضل(علیه السلام) برای آب، از اینجا باید پی برد که آب چقدر مورد نیاز بوده.
دوستان وقتی که امام حسین بود، ابالفضل بود جنگ کردن برای آب، آب ندادند، بعدش چکار کردند؟!!
فرستادن ابالفضل ع برای آب آوردن در حالیکه همه یاوران شهید شدند، نشان از شدت نیاز به آب
شدت نیاز به آب، شدت تشنگی در کاروان چقدر هست؟ آیا نمیشه صبر کرد؟ شما این را از رفتار امام حسین(علیه السلام) و ابالفضل(علیه السلام) در عصر عاشورا پیدا کنید. وقتی که یاران شهید شدند، تقریبا دلاور باقی مانده، یاور جنگ جوی باقی مانده ابالفضل هست، اینجا دفاع از خیمه ها مهمه، دفاع از امام مهمه، خیلی مهمه، ولی امام(علیه السلام) به ابالفضل می‌فرماید که برو آب بیار، اگه شما تو اون صحنه باشی برات سوال پیش میاد، آقا! ایشون بمونه از حرمها دفاع کنه بهتره‌ها! همه‌ی یاران شهید شدند، ایشون بذار باشه، ایشون بمونه از شما دفاع کنه بهتره‌ها! هیچ کس براش سوال پیش نمیاد، همه میگند برو آب بیار. از اینجا آدم پی ببره که چقدر تشنگی غلبه کرده، چقدر آب مورد نیاز هست، یک تشنگی سطحی نیست،یک نیاز معمولی نیست، کاروان دارند تلف میشند، اگه آب نیاری می‌خواهیم از کی دفاع کنیم؟ حرم داره تلف میشه از تشنگی، داره از بین میره. بله انسان اینجا به ضرورت و نیاز آب در حرم پی ببره، ابالفضل میره برای آب آوردن، ولو دو تا قمقمه، دو تا مشک! اینقدر این آب آوردن مهم هست که مهم تر از دفاع از امام در میدان هست، مهمتر از ایستادن در کنار حرم و دفاع از حرم هست، پس اینقدر ضرورت داره، اینقدر در حرم به این آب نیاز هست، ابالفضل توفیق پیدا نمی‌کنه که این آب را برسونه، اون شدت نیاز در حرم باقی می‌مونه برای بعد از عصر عاشورا. بله اینطور کاروان امام حسین بعد از عصر عاشورا را ببینیم، با چه نیازهایی وارد شدند، چه نیازهایی دارند، چقدر؟!!
