وقتی مطرح میشه که دوستان ذکر نعمت و شکر نعمت داشته باشند خوب هست که ما در پاسخ به این فضا ابتدا چند آیه از قرآن رو مدنظر داشته باشیم و بخاطر اون آیات قران وارد این عرصه بشیم. یعنی کلام دوستانی که مطرح میکنند بیایید و ذکر نعمت کنید برای ما یادآور آیاتی از آیات خدا و کلام خدا باشه. بخاطر حرف دوست مون وارد ذکر نعمت نشیم بلکه بخاطر آیات خدا، بخاطر کلام خدا وارد ذکر نعمت بشیم. بله بخاطر کلام خدا وارد بشیم. خداوند میفرماید که« البقرة : 152 فَاذْكُرُوني أَذْكُرْكُمْ... »؛ من رو ذکر کنید، شما رو ذکر کنم. « الأحزاب : 41 ...اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثيراً» ببینید خداوند متعال میفرماید که:" فلانی ها! ذکر کنید، ذکر کثیر ". میفرماید که« آلعمران : ... اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ ...» نعمت خدا که بر شما قرار داده شده است رو ذکر کنید. خدا میفرماید که فلانی ها! نعمت خدا که بر شما قرار داده شده است رو ذکر کنید. بله برای کلام خدا قیمت قائل باشیم. فلان شخص از دوستان میفرماید که فلانی! بیا بنشین ذکر نعمت کنیم. بله از دوست‌مون ممنون باشیم که این تذکر و این یادآوری رو نسبت به کلام خدا بر ما داشت. وقتی به من گفتی که بیا ذکر نعمت کنیم یادم افتاد که خداوند به صورت جدی در قرآن مطرح کرده است که ذکر نعمت کنید. ذکر نعمت الله رو بر خودتون داشته باشید. خیلی هم ذکر نعمت کنید. ای مومنین! ذکر کثیر داشته باشید. بعد کلام خدا رو یادآور بشیم که نکنه که ما مثل قومی باشیم که ذکر نعمت نمیکنند. خداوند بارها و بارها یادآور شده است که به برخی از اقوام از جمله بنی اسرائیل تذکر داده که شما ذکر نعمت نکردید، من به شما گفتم که نعمت رو ذکر کنید اما شما ذکر نکردید. بله خب همین قدر کلام خدا اگر به ما رسیده باشه کافی هست برای اینکه ما برای ذکر کردن، برای داشتن ذکر محبت های خدا و ذکر نعمات خدا مشتاق باشیم و دغدغه داشته باشیم.
