قرائت فقط به معنای گویش به لسان عربی نیست، بلکه مفهوم وسیعی دارد
یه مساله ی مهم در بحث قرآن مفهوم قرائت هست . مفهومی که از قرائت الان توی جامعه مطرح شده یا در ذهنمون هست درست نیست . مثلا قرائت یعنی خواندن یا گفتن این درست نیست .
قرائت چی ؟ شما میگی یه نوشته جلوی من هست قرائت این نوشته، این یعنی خواندن . خواندن درش هست .
قرائت چی ؟ قرائت آسمان ، اِ ، قرائت آسمان چیه ؟ این جا میگی که دیگه مفهوم خواندن نیست . ما الان میگیم قرائت ، میگم این مقاله را بگیر ببر اونجا قرائت کن . مفهوم این جوری تو ذهنمون هست .
حالا انشاء الله بحث قرائت را داشته باشیم ، حالا اون موقع میفهمیم که اِ قرائت اصلا یعنی چی ؟ این قرائتی که سید ما رسول الله (صلوات الله علیه) داشته، اصلا قرائت چیه ؟ مفهومش چیه ؟ چون این مفهومی که از قرائت در ذهنمون هست مفهوم درستی ازش نیست . اون قرائت در گفتاره ، این هم مفهوم قرآنی داره در گفتارش ، اون قرائت در گفتار به لسان عربی بود. ما از قرائت فقط همون لسان عربیش را میبینیم . یعنی مفهوم قرائت گویش به لسان عربی معنا میشه، اون چیزی که توی ذهن شما هست ، که قرائت یعنی گویش به لسان عربی هست، در صورتی که این نیست .
خدا باید ابزار این قرائت را قرار بده، یکی از ابزارهای قرائت «اسم رب» هست.
آیا شما این موضوع را ببینی میتونی ازش قرائتی داشته باشی ؟ نمیتونی . قرائت نمیتونی داشته باشی ، خدا باید قرائت را قرار بده . قرائت از یک آیه کار هر کی نیست . خدا باید این قرائت را قرار بده . خدا باید ابزار این قرائت را قرار بده، یکی از ابزارهای قرائت «اسم رب» هست ، لذا خدا می فرماید که «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّك ... (علق 1)»
اسم رب ابزار قرائت هست . اسم رب ؟! خیلی عظیمه . این ابزار در اختیار تو ، حالا این موضوع را قرائت کن . از این موضوع قرائت کن، شما اون مفهومی از قرائت را که به معنای بگو هست را از ذهنت بریز بیرون، مفهوم بگو نیست . مفهوم بگو «قل» هست . خداوند بارها در قرآن میگه که «قل» یعنی بگو، این بگو هست . قرائت با گویش ، با گفتن یکی نیست . گفتن در قرآن به مفهوم همون «قل» هست . یک کمی متفاوت ترش «نطق» هست . لسانش عربیه ، قرائتش کو ؟ قرائت یه چیز دیگه ای هست . شما این قرائت را که با ابزار اسم رب انجام دادی خیلی مهمه . کی میتونه انجام بده ؟ نمی تونه . هر کی بره از این قرائت کنه اشتباهه . سروش این جا را اشتباه میگه ، میگه قرائت های مختلف از دین . اصلا تو غلط میکنی که قرائت میکنی . مگه هر کی میتونه قرائت کنه ؟ ابزارت چیه برای قرائت ؟ خدا واضح گفته اصلا «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّك ... (علق 1)» ابزار می خواهد . قرائت یک آیه، ابزار میخواهد . شما چه جوری داری قرائت میکنی ؟ لذا خدا میگه این قرائتی که داری این را بگو . حالا با زبانت میگی ، میگه این را بگو .
خداوند در اون آیه نمیگه که مثلا قل « بِاسْمِ رَبِّك» ، نمیگه قل ، بگو ، میگه که «اقْرَأْ» . لذا توی قرائت دو وجه هست . یک وجه خود اون فرد با اون آیه، با اون موضوع ، یک وجه برای دیگران هست . این وجه خیلی مهمه ، خود اون فرد به اون وجه نیاز داره . لذا مثلا شما توی قرائت موضوع (حالا این را باید بیشتر کار کنیم این یک تیکه را) توی قرائت مثلا موضوع فهم هست . شما این آسمان را دیدی ، چی فهمیدی ؟ این فهمت دو ریال ارزش نداره . اصلا اسمش قرائت نیست . قرائت شما از این آسمان نیست . چه موضوعی باید اتفاق بی افته؟ چه فهمی باید اتفاق بی افته که اسم اون موضوع بشه قرائت؟ لذا اون درک از اون موضوع ابزار میخواهد . ابزارهای مختلفی در قرآن مطرح هست یکی از مهم ترین هاش «اسم رب» هست .
حالا این فضا کلیش را داشته باشیم که این جهت میده به ذهن که بعدا بخواهیم روش تحقیق کنیم .
قرار بود که این موضوعات را در بیارید دیگه ، نطق و لسان و .. را در بیارید دیگه .
بحثمون کجا بود که رسیدیم به این جا ؟ حالا انشاء الله جلسه بذاریم، انشاء الله بحثها بهتر جلو میره .
حالا انشاء الله محکم بها بدیم بریم جلو ، بحثها به این راحتی جلو میره .
توجه داشته باشیم به بحث ؛ یعنی حتما محققانه نگاه کنیم . گاهی مثلا بحثهایی که توی جلسات صحبت میکنیم حالت تحقیق بهش نگاه کنیم ، نگیم که حالا که فلانی گفت حتما درسته . نه ممکنه که درست نباشه حتما . ولی این قدر هم انتقادی نباشه که متوقف بشیم . متوقف نشیم و یک حالت تحقیقی هم بهش بدیم . بگیم این مطلبی که گفته شده ممکنه که کامل نباشه . ولی خدا نشون داده که محبتش زیاده .
