یکی از دلایل ازدواج، دعوت خداوند به سوی جنت و مغفرت است لذا ایمان همسر در ازدواج، بسیار مهم است
بله شما ببینید اینجا خداوند میفرماید«لِلَّذينَ يُؤْلُونَ مِنْ نِسائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ» شما میگی برای کسانی که « يُؤْلُونَ مِنْ نِسائِهِمْ» در قبال زنانشون کوتاهی میکنند چهار ماه فرصت هست. خب این کوتاهیشون چی بوده؟ این کوتاهیشون اصلا چی بوده؟ آیا میشه در آیات پیدا کرد این « يُؤْلُونَ مِنْ نِسائِهِمْ» چی بوده؟ خداوند معکوس این رو میفرماید « فَإِنْ فاؤُ» یعنی دیگه اون کوتاهی نیست. حالا « فَإِنْ فاؤُ» رو ذیل کدوم بحث در آیات قبل بگذاریم؟ ذیل« فأتوا» خب « فأتوا» کجا داریم؟
در دو آیه « فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ الله» و « فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ» . پس این دوتا. اگر این دوتا انجام بشه« يُؤْلُونَ مِنْ نِسائِهِمْ» نیست. اگر از این دوتا هرکدومش انجام نشه « يُؤْلُونَ مِنْ نِسائِهِمْ» هست.
اینجا میفرماید که « تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ»، چهار ماه فرصت دارید که از فضای « يُؤْلُونَ مِنْ نِسائِهِمْ» در بیایید، یعنی « فاؤُ» یعنی برگردید. « فاؤُ» یعنی چی؟ یعنی دو درجه :1) « فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ الله» یا 2) « فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ» .
( اینرو داریم الان اصلاح میکنیم) آیا هردوی اینها حتما باید باشه؟ نه! یکیش هم باشه شما « فاؤُ» هستی.یکیش هم باشه هستی.
ولی « فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ» یک درجه بالاتر هست.
همین چند آیه ی سوره ی بقره (آیات 221 به بعد تا 226) خداوند نگاه آدم رو نسبت به تشکیل خانواده، نسبت به ازدواج بالا میبره، میگه بالا نگاه کن.
چرا ازدواج؟
«وَ اللَّهُ يَدْعُواْ إِلىَ الْجَنَّةِ وَ الْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ وَ يُبَينِ ءَايَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ(221)» خدا داره شما رو دعوت میکنه به سمت جنت و مغفرت.
سوال: آیا پس هرجوری ازدواج کنیم میشه؟ نه! با مومن. ایمان براتون خیلی پررنگ باشه. خداوند در خانواده ی شما یک موضوعاتی قرار داده از جمله « محیض» ، اینها هم برای اذیت شماست. اذیت شماست که درس بگیرید و به این نقطه برسید که « إِنَّ اللَّهَ يحُبُّ التَّوَّابِينَ وَ يحُبُّ الْمُتَطَهِّرِين» حالا در این فضا« نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَّكُمْ » و خدا یک چیزی در این زن مومن قرار داده رو پیدا کنید و اون « حرث» هست، برید سراغ« حَرْثَكُمْ أَنىَ شِئْتُم» .
اینجا «فَأْتُواْ حَرْثَكُمْ أَنىَ شِئْتُم» تکیه روی « فَأْتُواْ حَرْثَكُمْ» ، « فَأْتُواْ حَرْثَكُمْ» برید سراغ این حرثتون، « أَنىَ شِئْتُم» هر جور که میخواهید. تو سراغ « حرث» بودنش برو، هر جور که میخواهی.
بعد مقدمات به سوی بهشت، « وَ قَدِّمُواْ لِأَنفُسِكمُ وَ اتَّقُواْ اللَّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّكُم مُّلَاقُوهُ » بعد در این فضا سه آیه بعد رفتار صحیح هست؛ اینکه قلوبتون رو اصلاح کنید و نیایید یک چیزهایی به اسم اَیمان» رو بذارید وسط و بخواهید براساس اون چیزهایی که « اَیمانیّات» شما هست( نه ایمانیات ها!) براساس « اَیمان» خودتون بخواهید مثلا کار نیک انجام بدید و تقوا داشته باشید و اصلاح کنید، نه! اینجوری نباشه.
بعد در این فضا بخواهید بر اساس اونها با همسرتون رفتار کنید، اینجوری نباشه.
یک موقع هایی میآیید براساس « اَیمانی» که دارید( نه ایمان ها! ) « اَیمانی» که « بِما کَسَبَت قلوبکم» هست، یعنی چیزی که قسم میخورید از درون قلبتون، سوگند میخورید از درون قلبتون. تبدیل به باورتون شده، اون رو میذارید وسط و به اون سوگند میخورید و براساس اون کوتاهی کنید در قبال خانواده و همسر.
خداوند اینجا( خیلی عجیبه) میگه چهار ماه بهتون فرصت میدم، در این یک نکته ای هست، میگه چهارماه بهتون فرصت میدم، فرصت تموم بشه چی میشه؟ اگر چهار ماه بگذره چی میشه؟
در ظاهر این آیات( حداقل در وهله ی اول) توضیحی نیست، چهار ماه فرصت میدیم.
خب باشه، ما به چهار ماه فرصت عمل نمیکنیم، چی میشه؟ در اینجا در ظاهر توضیحی نیست، اگر کسی شش ماه « لِلَّذينَ يُؤْلُونَ مِنْ نِسائِهِم» باشه، چی میشه؟
لذا خداوند مقابلش میفرماید که « فاؤ» . « فاؤ» رو بذاریم ذیل بحث « فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ الله» ، «فَأْتُواْ حَرْثَكُمْ أَنىَ شِئْتُم» .
