شکل شهادت امام حسین ع موضوعی که مانند ابراهیم ع باید عزیزترین گوهرهای زندگی را فدایش نمود
بله ابراهیم علیه السلام در ازای ذبح عظیم به یک رفتار کشیده شد در ازای شکل ماجرای شهادت امام حسین علیه السلام به رفتار کشیده شد یعنی حتی رفتاری که از اصلی ترین اشیاء زندگیش که فرزندش هست رو در ازای این رفتار به میدون آورد، در ازای چه رفتاری؟ در ازای شکل این ماجرا، نه در ازای هدف ماجرای امام حسین، شما یه موقعی ممکنه بگی من زندیگیم رو می گذارم برای هدف ماجرای امام حسین، خیلی خوبه درست هست بحث خودش رو داره، شکل داستان امام حسین هم موضوعی هست که کلاس خودش رو داره و برای در ازای این شکل داستان در ازای ذبح عظیم هم باید عزیزترین اشیاء زندگی عزیزترین موضوعات زندگی رو براش گذاشت در ازای اون،
پدران شهداء رفتاری قرآنی و ابراهیمی در قبال ذبح عظیم انجام می‌دهند
خوش به حال پدران شهداء شما می بینی اینطور هست فلان پدر چهار تا پسرش رو در مسیر شهادت از دست داده وقتی باهش صحبت هم می کنی تو همین فضا هست به شکل ماجرای امام حسین وصل می کنه می فرماید فدای سر بریده ی امام حسین فدای علی اکبر فدای یک دست بریده ی حضرت ابوالفضل، ببینید این رفتار هست، این رفتار رفتار قرآنی هست جا داره، جایگاه داره، ذیل عنوان قرآنی این رفتار انجام شده ولو اون فرد این رو خودش ندونه، اون فرد داره رفتار ابراهیمی انجام میده اون فرد داره ذیل یک عنوان خدایی از ماجرای امام حسین علیه السلام رفتار نشون میده، یه رفتار احساسی نیست یک رفتار خدایی هست یک رفتار کاملا معرفتی هست یه رفتار برنامه دار هست یه رفتار منطق دار هست،
پرداختن به وجه ذبح عظیمی امام حسین ع معرفت و تربیت سنگین قرآنی است که ابراهیم ع در اواخر عمر موفق به انجامش شد
بله پرداختن به شکل شهادت امام حسین علیه السلام یک بحث احساسی نیست یک بحث معرفتی هست یک بحث قرآنی هست یه بحث معرفتی سنگین هم هست یه بحث سنگین معرفتی هست و تربیتی، یه نخی هست که سالها قبل در زندگی ابراهیم علیه السلام وجود داشته و سالها این نخ همین جوری ادامه پیدا کرده در زندگی ایشون تا یک جایی ایشون این توفیق رو پیدا می کنه که وارد کلاسش بشه، ابراهیم علیه السلام در چه زمانی توفیق پیدا می کنه که رفتار در ازای ذبح عظیم رو انجام بده؟ موقعی که برای خودش شیخی شده، پیر مردی شده، ابراهیم خلیل ابراهیم رسول بعد از سالها توفیق این رو پیدا می کنه که رفتار در ازای ذبح عظیم بودن رو انجام بده و خداوند بگه من ازت قبول کردم، خداوند بفرماید که من از تو قبول کردم قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا خداوند تأیید می کنه میگه قبول کردیم ازت، خداوند می فرماید که تو تصدیق کردی و ما هم قبول کردیم، إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاء الْمُبِينُ * وَ فَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ ما این رفتار در ازا رو از تو پذیرفتیم تو تونستی فدیه ی این ماجرا رو بدی، ابراهیم چه زمانی تونست رفتار ازای ذبح عظیم رو انجام بده؟ در کهولت در پیر مردی، پس حتماً این رفتار خیلی بزرگ هست این ماجرا خیلی بزرگ هست وجه ذبح عظیم بودن ماجرای امام حسین علیه السلام خیلی بزرگ هست خیلی قیمت داره و خیلی عمیق هست فهمش خیلی سخت هست و رفتار نشون دادن در قبالش خیلی عظیم و سخت هست که ابراهیم علیه السلام در دوران پیر مردی توفیق پیدا می کنه رفتار در ازاء رو انجام بده، خیلی عظیم هست،
همین ظاهر ماجرای امام حسین ع موضوع بسیار بزرگ قرآنی است که آسمانها و زمین از تاب تحملش را ندارد؛ ما به همین ظاهر ماجرا هم بسیار سطحی می‌نگریم
داخل پرانتز عرض کنیم گاهی در روایات مطرح هست که ما اگه ماجرای امام حسین رو برای شما بگیم شما طاقت نمیاری اگه ماجرای امام حسین اینجوری که بود گفته بشه شما طاقت نمیاری، واقعاً هم همین طور هست در ادعیه در دعاها در احوال به ما این رسونده شده مصیبتش مصیبت بزرگ بر آسمانها و زمین، آسمانها و زمین نمی تونند تحمل کنند، پس ماجرای بزرگی هست، حتی شکل ظاهرش ماجرای بزرگی هست ما به شکل ظاهر داستان امام حسین علیه السلام هم خیلی سطحی نگاه می کنیم خیلی جزئی نگاه می کنیم این شکل ظاهر خیلی بزرگ هست که آیه ی قرآن هست، ذبح عظیم؛ خوبان مثل ابراهیم علیه السلام میدوند که از این شکل ظاهر بهره ببرند خوبان مثل ابراهیم علیه السلام آرزو دارند که بتونند رفتار در ازاء انجام بدند و به رفتار در ازای این وجه از داستان امام حسین علیه السلام کشیده میشند. ما نگاه می کنیم و بخشی از ماجرا رو می بینیم و یه حدّی هم می فهمیم و چند قطره اشک از چشمان مون میاد که البته این هم خیلی قیمت داره خیلی خوب هست ولی بدونیم همین داستان ظاهری که برای هم تعریف می کنیم خیلی بزرگتر از این حرفها هست و پرداختن بهش جا داره اصلا باید بهش بپردازیم.
