زندگی بخاطر رفتار در قبال عطای کوثر به سید ما رسول الله صلوات الله علیه. راه به سوی کوثر، رفتن در نظام رفتاری سید ما رسول الله صلوات الله علیه هست.
در ایام میلاد امام رضا علیه السلام هستیم، امام کریم، فرزند کریم، فرزند کریم.
عرض شد که دوستان بیاییم زندگیمون رو بگذاریم در مسیر« کوثر» . در این شب، در این ایام، بنا کنیم به سوی کوثر، زندگی بخاطر رفتار در قبال عطای کوثر به سید ما رسول الله صلوات الله علیه.
خداوند در سوره ی کوثر میفرماید که« أعوذ بالله من الشیطان الرجیم، بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ، إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ(1)» یا رسول الله! ما به تو« کوثر» عطا کردیم. این رو برای هیچ کس دیگری در هیچ آیه ی دیگری، در هیچ جای دیگری، هیچ اشاره ای نداره، فقط به تو کوثر عطا کردیم. کوثر عطای خدا به رسول الله.
و در ادامه میقرماید که« فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انحْرْ(2) » پس ای رسول الله! تو این رفتار رو داشته باش.
« إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْترَ(3) » بقیه غیر از تو ابتر هستند، بقیه غیر از تو راهی ندارند.
یعنی چی؟ یک برداشت: راه به سوی کوثر فقط« تو و رفتار تو» است. راه به سوی کوثر، رفتن در نظام رفتاری سید ما رسول الله صلوات الله علیه هست.
اگر می بینیم انبیاء و رسل علیهم السلام رفتاری در مسیر کوثر دارند، این رفتار در نظام رفتاری سید ما رسول الله صلوات الله علیه است، به تبعیت از ایشون هست، به دنبال ایشون هست.
خب ما هم بیاییم برنامه زندگیمون رو بگذاریم بخاطر « کوثر» ، بخاطر« عطای کوثر به رسول الله» .
برنامه زندگیمون رو بگذاریم بر اساس کوثر، در این مسیر خداوند انبیاء و رسل علیهم السلام رو برای ما الگو قرار داده، اسوه قرار داده، بیاییم از این الگو ها و اسوه ها استفاده کنیم، بیاییم مثل اونها زندگی کنیم، در حال و هوای اونها زندگی کنیم، در حال و هوایی که اونها بودند، با روحیه ی اونها زندگی کنیم.
با هر جمله ای، با هر رفتاری که خودمون الان فکر میکنیم که شدنی هست، روحیه به سوی کوثر بودن را به امام علیه السلام، نشون بدیم. براساس این روحیه حاجت بخواهیم، قطعا میگیریم( إن شا الله با توکل بر خدا) .
در ایام میلاد امام رضا علیه السلام، اومدیم در حرم امام رضا علیه السلام، خطاب به امام رضا علیه السلام، خطاب به امام موسی کاظم علیه السلام، روحیه مون رو با هر جمله ای، با هر رفتاری که میتونیم، نشون بدیم، بگیم روحیه ی ما این هست، بگیم ما این برنامه رو پذیرفتیم، ما بخاطر این برنامه اومدیم، من برنامه ی زندگی ام رو به سوی کوثر قرار دادیم، با هر جمله ای، با هر رفتاری که خودمون الان فکر میکنیم که شدنی هست، این روحیه رو نشون بدیم.
عرض شد که یکی از جملاتی که میتونه این روحیه رو نشون بده، اون جمله ی ابراهیم علیه السلام هست؛ « وَ قَالَ إِنىِّ ذَاهِبٌ إِلىَ رَبىِّ سَيهدينِ(99 الصافات) » . اگر فکر میکنید جمله ی دیگری، حرف دیگری، رفتاری میتونه این روحیه رو از شما نشون بده، همون رو داشته باشید، مهم نشون دادن این روحیه است،اگر همین آیه میتونه این روحیه رو در شما نشون بده، با همین آیه، این رو نشون بدیم.اگر بایک رفتار در قبال دوستمون، اگر با یک رفتار در قبال خانواده میتونیم این روحیه رو نشون بدیم، با همون رفتار نشون بدیم؛دوستان این روحیه رو در این ایام نشون بدیم، پشت سرش براساس این روحیه و در این برنامه( چون ما این روحیه رو میخواهیم بخاطر این برنامه نشون بدیم) ، براساس این روحیه حاجت بخواهیم، قطعا میگیریم( إن شا الله با توکل بر خدا) .
این روحیه رو نشون بدیم، در این فضا از امام علیه السلام بخواهیم« هَبْ لىِ مِنَ الصَّالِحِين؛ فرزند میخوام، فرزندی صالح، یا خانواده ای صالح» . هرآن چیز که فکر می کنیم الان در زندگیمون بخاطر این روحیه، در فضای این برنامه و روحیه مهم هست اولویت داره. همین االان خدمت امام علیه السلام عرض کنیم، حتی موضوعات درمانی، مسائل و مشکلات، بیماری ها را با این روحیه عرض کنیم.
هر جمله ای که فکر میکنیم، هر رفتاری که فکر میکنیم در ذهنمون بگذره، در قلبمون خطور کنه، به زبان بیاریم، در زیر لب بیاریم، میتونه حاکی از این روحیه باشه.
فلان دوستمون فکر میکنه که چه حرفی بزنه؟ بگه که امام علیه السلام! ای امام! من که نمیدونم، من اومدم کنار کسانی نشستم که این حرف رو میزنن، من این رو قبول دارم. میخواد با این جمله روحیه اش رونشون بده.
عرض میکنم اگر با این روحیه لیست حاجات بنویسیم اشکال نداره، خیلی هم خوبه، مهم اینه که، این روحیه رو داشته باشیم، بدونیم جای این حاجاتمون در برنامه ی به سوی کوثر کجاست؟
ببینید! شما بیا در مسیر به سوی کوثر، بیا در مسیر گذاشتن موضوعاتی، پله هایی، سنگ چین کردن، جدول کشی کردن( مثال عرض میکنم)، آب و جارو کردن مسیر کوثر، حاجت ها، مسائل و موضوعاتت رو در اینجا بچین، جاش معلوم بشه، مگه میشه امام علیه السلام عطا نکنه، اون موقع اون موضوع دیگه ربطی به تو نداره، اون موضوع، موضوع مسیر کوثر هست.
اگر ابراهیم علیه السلام در غیر از اون صحنه و با دلایل دیگری میفرمود که؛ خدایا به من یک فرزند بده، شاید خدا بهش فرزند می داد،ولی آیا اون اتفاقات می افتاد؟ اون فرزند می شد؟ آیا خدا، فرزندی صالح به ایشون می داد؟ خیلی محبت و لطف میکرد؟ دعای ایشون رو مستجاب میکرد یک فرزندی بهش می داد( چون بالاخره ابراهیم علسه السلام دیگه یک قربی در نزد خدا داره) اگر جای دیگری ابراهیم علیه السلام میفرمود که« رَبِِِّ هَبْ لىِ مِنَ الصَّالِحِين» خدا اون جوری عطا میکرد؟ إن شاء الله که در این ایام میلاد امام علیه السلام، خداوند این نشست ما، این جلسه ی ما، این دور هم بودن ما، این نگاه های ما به حرم، این کلام ما، ای مباحث مطرح شده رو، به حساب روحیه ی همه ی ما در به سوی کوثر در نظر بگیره، و پیوست اون، همه ی حاجات رو در این فضا ببینیم.
اگر کسی مشکل خانواده داره، این ایام اگر مرتفع بشه، هیچ بعید نیست، خیلی ساده است.
اگر کسی مشکل درمانی داره اگر امشب مرتفع بشه، بعید نیست، یعنی باید بشه.
اگر کسی فرزند میخواد اگر همین امشب امضاء بشه، بعید نیست.
اگر کسی مسائل و موضوعات مختلفی مدنظرش هست، امشب الان بنویسه که امام علیه السلام، ان شاءالله امضاء کنند.
