قدرشناس او باشیم که صدایمان را شنید و برای این امر نشانه قرار دارد
خداوند توفیق بده در ادامه ی سفر آنگونه که حق مطلب هست استفاده ببریم. قدر شناس باشیم، قدر شناس اویی که صدای ما رو شنید، قدر شناس اویی که صدای استغاثه ی ما رو شنید، و برای اینکه ما رو متوجه کنه که صدای شما رو شنیدم برای ما نشانه گذاشت، ما رو متوجه کرد که من صدای شما رو شنیدم، حواسم هست. متوجه مون کرد که باشه، قبوله، قدر شناس« او » باشیم.
برای قدرشناس بودن، اهل تقوای قلب(بزرگ شمردن ماجرای او) باشیم
خداوند توفیق بده که در این اوقات باقی مانده از سفر یک بروزی از خودمون در قدر شناسی داشته باشیم. نشون بدیم که ما شأن مطلب رو می دانیم، شأن ماجرا رو می دانیم، در قلب مون بزرگ جلوه کنه. نشون بدیم که ما اهل تقوا هستیم، اگر ماجرایی هست ما تقوا رعایت میکنیم. نشون بدیم که اهل تقوای قلب هستیم. می دانید که تقوای قلب یعنی اینکه ماجرای او رو بزرگ بشماریم، در قلب مون بزرگ بشماریم. اهل تقوای قلب هستیم، بله دوست داریم که باشیم، دوست داریم باشیم؟ بله. تقوای قلب. شما میگی من میخوام تقوای قلب داشته باشم، من دوست دارم که نسبت به او و محبت های او تقوا داشته باشم و این تقوا رو میخوام از قلبم شروع کنم. در پاسخ عرض میشه که خب« ماجرای او رو بزرگ بشمار ». کاری نمیتونی بکنی؟ کار خاصی از دستت بر نمیآد؟ ممکن هست که بگی نه! خب بزرگ که میشه بشماری. خداوند توفیق داد با محبت او آشنا شدیم" بزرگ بشماریم ". آقا! دست آورد سفر شما چی بود؟ اونی که بزرگ میشماره در پاسخ چی میگه؟ میگه اینکه من متوجه شدم که حواس او به ما هست، دست او بالا سر ما هست. وقتی او رو صدا میکنیم میشنوه، توجه میکنه. چیز دیگری در سفر نبود؟ شاید خیلی چیز ها بود ولی این دستآورد برای من بزرگ بود. این رو بزرگ بشماریم. در قلب مون دستآورد اولویت دار این باشه. بله اهل قدر شناسی از او باشیم و در راستای قدر شناسی از او تقوای قلب برای ما مهم باشه، موضوع تقوای قلب رو دنبال کنیم. یعنی در قلب مون ماجرا های او، محبت های او، نشانه های او رو بزرگ بشمریم، بزرگ تر از موضوعات دیگر.
