روش متفاوت پذیرائی امام علیه السلام از ما در این سفر
حالا این قدر که ذهن من یاری میکنه ، اودیم مثلا چند روز که این جا سفر بودیم یه کم بالا می رفتیم ، بالا بالا یعد مثلا تقریبا اون شب آخر یا اون ساعات آخر، 24 ساعت آخر مثلا یه غذا یه مشت می خوردیم، کیف میکردیم و میگفتیم که عجب چیزی گرفتیم ها ، انگار یه ذره فرق داشت ، انگار همین که اومدیم یه غذا یه مشت خوردیم ، گفتیم که چه خبره ؟ همین را معدمون نمی تونه هضم کنه ، ما تو هضم همین موندیم ، اصلا از حال و هوای غذا خوردن دیگه در اومدیم . قبلا ها تا لحظه ی آخر میگفتیم غذای خوب ، آخر سر هم امام (علیه السلام) محبت زیاد میکرد همین اول و .. . بعضی از دوستان می گفتند که چرا شب اول این همه محبت ؟ ما نمیدونیم ، ولی دیگه از حال و هوای غذا خوردن در اومدیم . این جوری خیلی بهتره ها . یعنی آدم اولش یه غذای خوب بخوره بعد یه ذره فرصت داره فکر کنه تا این که آخرش یه غذای خوب بخوره . آخرش اگه یه غذای خوب بخوره بهش میگند که بدو از قطار جا نمونی ، قطارت داره میره . اصلا فرصت نداری فکر کنی . فرصت نداری ببینی که کی به کی بود؟ چی به چی بود ؟
این که آدم این جوری بیاد حرم و بعد این جوری بیاد و یک غذا بخوره فرق داره با این که آدم این جوری بیاد حرم ، یه غذا بخوره و بعد وایسته و بگه که حالا چکار کنیم ؟
الان هم اصلا در محضر امام (علیه السلام) حرف نمی زنیم که ما مهمونیم و نمی خواهیم بریم و ...
