خداوند رو شکر میکنیم که توفیق داد در ماه مبارک رمضان بر سفره ی ضیافت خدا بنشینیم و از قِبَل این سفره ی بزرگی که خداوند در عالم پهن کرده است ما هم به حد بضاعت بهره مند بشیم و خداوند در این مسیر توفیقات و ارزاق زیادی رو« مِن حَیثُ لَا یَحتَسِب » عنایت کنند. بابت این موضوعات خداوند رو شکر میکنیم. حال و هوامون باید اینطور باشه که خدایا! اگر در ایام باقی مانده ی ماه مبارک رمضان هیچ چیزی به ما عطا نکنی ما از پس شکر آنچیزی که عطا کرده ای بر نمیآییم. اگر در این روز های باقی مانده از ماه مبارک رمضان حال و هوامون فقط شکر از خدا باشه از پس شکر محبت ها برنمیآییم. حال و هوامون هم شکر باشه و هم کیف کردن و لذت بردن از محبت های خدا، فرح قلبی از محبت های خدا، احساس شوق، احساس محبت.
هر از گاهی که یاد محبت های خدا می افتیم با زبانی ساده بگیم خدایا! تو خیلی خوب هستی، خدایا من تو رو دوست دارم، طور دیگری بلد نیستم بگم، من تو رو دوست دارم.
ما نیز مانند خدا توبه کنندگان را دوست داریم پس خدا را دوست داریم
خدایا! از جمله رفتارهای تو در قرآن که مطرح کردی این هست که«إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابينَ ( البقرۀ 222)» خدا توبه کنندگان رو دوست داره. من که توبه ای نکردم ولی تو توبه کردی، حداقل من سعی میکنم ادای رفتار تو رو در بیارم پس؛ خدایا!« من هم اُحِبُّ التَوَّابِین »؛ من هم تو رو دوست دارم. بله تو خدا که به سمت من توبه کردی من هم تو رو دوست دارم.
خدایا! تو بی حساب محبت میکنی، تو خیلی خوب هستی، بدون اینکه لیاقتش رو داشته باشم، بدون اینکه حتی ظرفیتش رو داشته باشم توجه میکنی، به سراغم میآیی، گاهی چنان با من رفتار میکنی انگار که همه ی کار ها رو رها کردی و فقط سراغ کار من اومدی. سفره ای به این بزرگی پهن کرده ای و مایی که اصلا گمانمون نبود بر سر این سفره راهی داشته باشیم. اوایل گاهی فکر میکردیم که آیا از این سفره ی بزرگ نعمات غذایی به ما هم میرسه؟ چنان غذا پیش روی ما گذاشتی که فکر میکنیم بر سر این سفره شاید بهتر از این غذاها وجود نداشته باشه. بهترین غذاها رو آوردی. بهترین معرفت ها. بر سر این سفره به ما یاد دادی و برای ما بیشتر مفهوم کردی « همراهی با مادر مهربان سلام الله علیها » رو، حس از امام در لیلۀالقدر رو. ما کجا و این حرف ها کجا؟ ما کجا و این غذا ها کجا؟ و جالب اینکه غذا پیش روی ما میگذاری و ما غذا رو میخوریم و بعدش باز میریم و بازیگوشی میکنیم، دوباره صدامون میکنی، نمیآییم، راه رو عوض میکنی، میآیی جلوی راه مون می ایستی و غذا جلوی ما میگذاری، محبت میکنی. باز سر پیچی میکنیم، باز انگار نه انگار راه خودمون رو میریم باز هم میآیی بر سر راه مون.
«وَ لَا یُمکِنُ الفِرَارُ مِن رَحمَتِ خدا»
در این ماه مبارک رمضان صفات زیادی از خدا شناختیم یکی از صفاتی که از تو ای خدا شناختیم این هست که سر راه مون کمین میکنی، من هر راهی میپیچم، به هر مسیری منحرف میشم میآیی و اونجا میایستی، ای کسی که دست از سر ما بر نمی داری، ای کسی که در عمل من سعی میکنم فرار کنم و تو میآیی و بر سر راه می ایستی و با محبت میفرمایی« وَ لَا یُمکِنُ الفِرَارُ مِن رَحمَتِی » ؛ نمیتونی از رحمت من فرار کنی.« « وَ لَا یُمکِنُ الفِرَارُ مِن مُحَبَّتِی » از محبت من نمیتونی فرار کنی. هر کجا بری با ظرفی از محبت بر سر راهت قرار میگیرم. اینجوری خودت رو نشون دادی.
توبه و محبتهای خدا، برای کاشتن بذر محبت در قلب انسان
حالا میخواهم که تو رو دوست داشته باشم، خدایا! تو داری سعی میکنی محبتت رو بر دلم بنشانی، درسته من خیلی بد قلق هستم ولی تو دست بردار نیستی، اینقدر بد قلق هستم که گاهی صدا میکنم ای خدا کوتاه بیا. میگی نمیشه. میگم آقا من نخوام باید چه کسی رو ببینم؟ میگی نمیشه. خدایا! مثل اینکه جا مون عوض شده، قبلا مطرح میکردند که" سر راهت نشینم تا بیایی " اما خدایا تو داری اینجوری رفتار میکنی، هر راهی میرم میگی" سر راهت نشینم تا بیایی ". گاهی میطرح میکنیم خدایا! مطمئن هستی اشتباه نگرفتی؟ حالا بخشی از این رو به شوخی مطرح میکنیم و میخواهیم مفهوم رو برسونیم. آخه از من چی میخوای؟ بله خدا اینطور رفتار میکنه، این یعنی« خدای التواب ». این یعنی شرحی مختصر و ناقص از خدای« التواب ». هرکجا بری میآم سراغت، نخواهی هم میآم، راه کج بری هم میآم، سرپیچی کنی باز هم میآم. بد قلقی کنی باز هم میآم. آنقدر این رفتار رو با تو انجام میدم که در قلب تو محبت من بنشینه. تا یک روزی خسته بشی و بایستی و با تمام وجود صدا بزنی« خدایا تو رو دوست دارم ».به جایی برسی که قلبت از محبت من آتیش بگیره. خدایا! میخواهی چه کار کنی؟ میخوام تو رو دیوانه ی خودم کنم، میخوام تو عاشق خدا بشی، وجودت بشه محبت خدا. بله خدای« التواب » رو بشناسیم. محبت های خدا رو ببینیم، محبتهای بی حساب خدا، محبت های بی منت خدا. گاهی به خودمون نگاه کنیم؛« چقدر حب خدا در وجود ما زیاد شد ؟ ».
محبت‌ها و رفتارهای خدا از وجه مادر مهربان س و یا امام حسین ع
خدایا! کاری کردی که اگر کسی از تو، از اهل بیت تو، از مادر مهربان سلام الله علیهم حرف میزنه دلمون پر میکشه، قلب مون آرام نمیگیره، تپش های قلب مون بیشتر میشه. چرا این کار رو با ما میکنی؟ خدایا! ما بد قلقی میکنیم و نمیآییم، ما بازیگوشی میکنیم به اینطرف و آنطرف میریم، تو مهربان تر از مادری به سراغ ما میفرستی و میگی برو برای اینها مادری کن. نمیگی ما به این مهربان تر از مادر عادت میکنیم؟ نمیگی علاقه ایجاد میشه؟ نمیگی خو میکنیم به هم؟ خدایا! تو داری چه کار میکنی؟ خطا میکنیم، ظلم میکنیم، خیلی کوتاهی میکنیم« حسین » به سراغ ما میفرستی و میگی برو سراغ شون کمک میخوان. برو سراغ اونها، هرچی دعوت شون کردم اینها خیلی پائین تر رفتند، برو سر راه اونها، برو کمک شون، برو به اونها احسان کن. نمیگی محبت حسین بر دل مون میره؟ نمیگی دوری حسین رو دیگه نمیتونیم تحمل کنیم؟ باشه خدا! باشه خدایا! باور کردیم که تو« التواب » هستی. روز به روز محبت تو و اهل بیت علیهم السلام در قلب ما بیشتر میشه، نه به سعی ما بلکه بخاطر رفتارهایی که تو با ما داری.
شناخت محبتهای خدا، گامی در خداشناسی
آدم اینطور خدا رو بشناسه. یعنی اینطور بیاد در میدان خدا شناسی. اینکه شناخت زیادی از خدا نبود ولی بیاد در میدان خدا شناسی.
