از ثمرات هدایت‌های قرآن «تُكَبِّرُواْ اللّهَ» است، یاد بگیریم هدایت‌های قرآن را هدر ندهیم
ما باید یاد بگیریم هدایت های قرآن رو هدر ندیم یکی از موضوعاتی که در هدایت های قرآن مطرح هست از ثمرات هدایت های قرآن هست لِتُكَبِّرُواْ اللّهَ هست تُكَبِّرُواْ اللّهَ ، بزرگ شمردن خدا بزرگ و بزرگتر شمردن خدا بیشتر به بزرگی خدا پی بردن، این باید در ما قرار بگیره،
کسی که اهل الله اکبر نیست راهی به سوی لیلۀ‌القدر ندارد
نمیشه شما اهل الله اکبر نباشی اهل الله اکبر نباشی و بری به سمت لیلۀ القدر، شما باید خدا رو چی بشناسی؟ خدا کیه؟ اهل الکبریاء و العظمۀ ، کی باورش اینه چه کسی باورش اینه که خداوند اهل الکبریاء هست؟ اونی که اهل الله اکبر هست، اونی که در مسیر تُكَبِّرُواْ اللّهَ هست والا اونی که در این مسیر نباشه به این باور نمیرسه که خداوند اهل الکبریاء هست؛
از ثمرات هدایت‌های قرآن معرفت به الله اکبر است
ببینید در آیه ی مربوط به شهر رمضان یه جا هست که قرآن بحث شَهْرُ رَمَضَانَ رو مطرح می کنه اون فقط این آیه هست یک رفتار خداوندی هست که در شَهْرُ رَمَضَانَ جریان پیدا کرده و خداوند اون رو مطرح می کنه و اون نزول قرآن هست و از ما به ترتیب رفتارهایی می خواد و نتیجه ی این رفتارها و از این چیدمان این رفتارها برای ما به این دلیل هست که ما رو به یه چیز برسونه به تُكَبِّرُواْ اللّهَ ، تُكَبِّرُواْ اللّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ ، در ماه مبارک رمضان قرآن نازل شده قرآنی که درش هدایت هست هدایت لِّلنَّاسِ ، خب این هدایت نباید هدر بره هدایت قرآن، باید چی بشه ثمره اش باید چی بشه؟ چه استفاده هایی از این هدایت بایستی بدست بیاد؟
بزرگ شمردن خدا گامی در جهت اهل شکر شدن است چرا که انسان در قبال خدای کوچک نیازی به تشکر احساس نمی‌کند
خداوند اینجا یکی از استفاده ها و مهم ترین استفاده رو مطرح می کنه تُكَبِّرُواْ اللّهَ خدا باید بزرگ شمرده بشه این یعنی توحید، این یعنی خروج از شرک، هر چی خدا بزرگتر شد در فرد زمینه ی اینکه شاکر باشه بیشتر میشه وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ خدا باید بزرگ بشه که فرد شاکر بشه، شما از خدای کوچک شکر گزاری نخواهی کرد شما برای خدای کوچک شکر گزاری نخواهی کرد خدا باید بزرگ باشه، هر چی غیر خدا بزرگتر بشه شکر از خدا کمتر میشه، زمینه ی برای شکر از خدا از دست میره هر چی عوامل موضوعات غیر خدایی در نظر انسان پر رنگ تر بشه خدا کم رنگ تر میشه و زمینه ی شکر کمتر میشه، اگه خداوند یه جایی گفت فلانی عبد شکور هست یعنی در نظر او خدا خیلی بزرگ هست یعنی او واقعاً خدا رو بزرگ شمرده، مگه میشه بزرگ نشمره بعد عبد شکور باشه خیلی اهل شکر باشه، باید خدا بزرگ بشه که انسان به شکر خدا کشیده بشه، گام برداره در این مسیر، خدا بزرگ شد
ثمره بزرگ شمردن خدا، قرب به سوی اوست
خیلی عرفان قشنگی هست خدا اول بزرگ بشه وقتی بزرگ شد حالا نزدیک بشه، خدای کوچک به چی نزدیک بشه؟ خدا باید بزرگ بشه که نزدیک بشه، قرب در قبال خدای بزرگ معنا داره نه در قبال خدای کوچک خدا هر چه بزرگتر زمینه برای قرب بیشتر. شما میگی میشه من به خدا نزدیک بشم میشه خدا به من نزدیک بشه میشه احساس قرب من بیشتر بشه؟ باید از خودت بپرسی خدا چقدر در نظر تو بزرگ هست، شما به اونی نزدیک هستی که در نظرت بزرگ هست. یکی پول در نظرش بزرگ هست یکی فلان آدم در نظرش بزرگ هست، یکی فلان موضوع در نظرش بزرگ هست، یکی شغلش در نظرش بزرگ هست، یکی خودش در نظرش بزرگ هست میشه تکّبر، می خواد خودش رو بزرگ کنه میشه تکّبر، کاری که ابلیس کرد این یعنی تقوای الله اکبر نداره یعنی عبد شکور یعنی شاکر نمی تونه باشه یعنی از قرب فاصله می گیره یعنی در مسیر قرب نمی تونه حرکت کنه یعنی دور میشه بعید میشه قریب نمیشه، خدا در قرب او قرار نمی گیره بلکه در بُعد او قرار می گیره، امیرالمومنین علیه السلام در مناجات معروف به مناجات مسجد کوفه می فرماید که اَنتَ مُتِکَبِّرُ و اَنا خاشِع ، تو بزرگ هستی و مستحق بزرگ بودن هستی و اصلاً طلب بزرگی برای خودت می کنی و شایسته هست که تو طلب بزرگی برای خودت بکنی و من خاشعم و من کوچکم، اگر غیر خدا بزرگ شد قرب خدا کم میشه و قرب به همون غیر خدا زیاد میشه.
