آیه 8 سوره انسان، فضایی خاص ولی آیه 9 فضایی عمومی و شامل‌تر
بنظر میآد که طبق دلایلی مخابط آیه 9 وسیع تر از مخاطبین آیه 8 هست. یعنی در آیه 8 یک فضای اختصاصی مطرح هست و در آیه 9 فضایی بزرگتر و کلی تر مطرح هست. در آیه 8 میفرماید که« وَ يُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلىَ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَ يَتِيمًا وَ أَسِيرًا » و در آیه 9 میفرماید« إِنمََّا نُطْعِمُكمُْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكمُْ جَزَاءً وَ لَا شُكُورًا ». بنظر فضای آیه 9 گسترده تر هست، آنقدر مثل آیه 8 اختصاصی نیست. نکته اینکه اگر ما مخاطب آیه 9 رو هم همان مسکین و یتیم و اسیر بگیریم، به این معنا هست که همه ی شما انسانها مسکین و یتیم و اسیر هستید، در واقع اینطور هستید اما خودتون حواستون نیست، برخی مسکین و یتیم و اسیر بودن شون خیلی قیمت داره، متوجه هستند و به درب خانه ای آمده اند اما برخی نیامده اند و این ابرار به آنها هم توجه دارند،« لِوَجه الله » به اونها توجه دارند.
اگر مخاطب آیه 9 همان مخاطب آیه 8 باشد هم باز قائل به این شده‌ایم که یتیم و مسکین و اسیر دارای درجاتی هستند
این مطلب جالب هست، بر اساس این مطلب بسیاری از فضائل رفتارهای اهل بیت علیهم السلام جایگاه پیدا میکنه و معنا میشه، مثلا در بحث اسیر، اسیر قیمتی اسیری هست که درب خانه ی اهل بیت علیهم السلام اسیر شده است، به اون خانه اسیر شده است، این اسیر، اسیری قیمتی هست. همه ی انسانها اسیر هستند، یکی درب خانه ی اهل بیت علیهم السلام اسیر شده است که اسیر قیمتی هست و برای او مطرح میشه که« وَ يُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلىَ حُبِّهِ » این طعامی که اینجا هست رو بر اساس محبت به او میدهیم، این اسیر قیمتی هست. همه اسیر هستند.یکی یک جای دیگری اسیر هست، برخی در غل و زنجیرهایی اسیر هستند، مطرح هست که به اونها هم نگاه میشه. برخی از رفتارهای اهل بیت علیهم السلام اینطور هست، رفتار امام حسین علیهم السلام اینطور هست. برخی از کسانی که لزوما درب خانه ی امام حسین علیه السلام اسیر نیستند ولی به اونها محبت میشه، اونها هم اطعام میشوند. بله پس اگر قائل باشیم که در آیه 9 خطاب همان مسکین و یتیم و اسیر هست اشکالی نداره ولی قائل به این میشویم که مسکین و یتیم و اسیر دارای درجات هستند و در آیه 8 درجه ی خاصی از مسکین و یتیم و اسیر مطرح هست و در آیه 9 بحث عام تری از مسکین و یتیم و اسیر مطرح هست.
