شفاعت، حضور اهل بیت ع در کنار فرد


شفاعت، حضور اهل بیت ع در کنار فرد

جمعه 18 ربیع الثانی1437 –حکیم-جلسات عمومی(دعای ندبه)‌

حس حضور: حس کن که او در کنار تو حاضر شده است

ما حس حضور رو عموما از طرف افراد معنا میکنیم و میگیم حس حضور داشته باش یعنی حس کن که در محضر هستی، سعی کن که به محضر برسی. آقا جان! « حس حضور » یعنی اینکه حس کن که او در کنار تو حاضر شد، او که آمده و در کنار تو نشسته است رو حس کن، او که آمده و در کنار تو ایستاده است رو حس کن. نه اینکه تو رفتی در محضر و بارگاه او نه! بلکه همین که یاد او کردی او اومد کار تو ایستاد، این رو حس کن. همینکه یاد او نکردی و او آمد و کنار تو ایستاد، این رو حس کن، حس حضور داشته باش یعنی این. « عالم محضر خداست » یعنی این، یعنی اون موقعی که غافل هستی، اون موقعی که حواست نیست، اون موقع یکی میآد کنار تو می ایسته، اون موقع یکی میآد به تو نزدیک میشه، حواست به این باشه.‌

حُسین یعنی شفاعت در عمق تاریکی‌ها

خداوند در عالم یک کسی قرار داده به نام« حُسَین»؛ اون موقعی که حواست نیست، اون موقعی که تنهای تنها در ظلمات خدای نکرده به ظلمت میپردازی اون موقع هم یکی میآد کنارت بنام« حسین »، اونجا هم محضر خداست، محضر خداست یعنی اینکه اونجا هم خدا با وجه حسینیت اش حاضر میشه، اونجا هم حسین میآد کنار فرد تا« شفیع » بشه.‌

شفاعت یعنی حضور در کنار فرد و به جای او حرف زدن

شفیع بشه یعنی چی؟ یعنی اینکه بجای فرد حرف بزنه، وقتی فرد غافل هست، نمیبینه، حواسش نیست خدای نکرده داره به ظلمت میپردازه حسین میآد کنار فرد و بجای فرد حرف میزنه؛« خدایا! ندید بگیر، خدایا! من در غفلت هستم ندید بگیر، خدایا! حواسم نیست ندید بگیر. خدایا! تو خدایی، تو رحمان هستی، تو رحیم هستی.‌

ببینیم شفاعت رو، شفاعت رو ببینیم، شفاعت رو بشناسیم. شفاعت در دنیا و آخرت، ببینیم عمق مطلب رو، ببینیم چقدر ماجرا بزرگ هست. ‌

ادعیه، ذیل مفهوم شفاعت، حضور اهل بیت ع در کنار مومنان

از یک جهت با یک نگاه میشه بسیاری از ادعیه رو ذیل مفهوم« شفاعت » قرار داد. چرا این دعا از جانب اهل بیت علیهم السلام برای ما مطرح شده است؟ « بخاطر شفاعت »، اومده کنار ما ایستاده و بجای ما حرف بزنه. در مفهوم« شفاعت » این هست که فرد رو از تنهایی در بیاورند، یعنی چی؟ یعنی یله و رها نباشه، یعنی یکی بیاد کنار اون فرد.‌

شفیع کسی که بسیار زیاد شفاعت می‌کند

خب این در بسیاری از ماجراها و اوقات زندگی هست، شما نمیگی که فقط« شافع » بلکه میگی « شفیع » بسیار شفاعت کننده یعنی بارها و بارها شفاعات میکنه. چندبار؟ اینقدر که« بسیار » به اون تعلق بگیره. دوبار شفاعت نمیکنه، ده بار شفاعت نمیکنه. در طول هفتاد سال عمر شما ده بار شما رو شفاعت نمیکنه، بسیار شفاعت میکنه. نسبت به مادر مهربان سلام الله علیها میفرمایید که ایشون« شفیعه » هستند یعنی بسیار شفاعت کننده هستند. در چند موضوع هست که شما احساس نیاز میکنی که تنها هستی؟ میفرمایی که مثلا هزار موضوع، در طول یک ماه هزار موضوع، هزار مقوله، هزار ماجرا در یک ماه زندگی من وجود داره که من احساس میکنم که اونجا تنها هستم. وقتی قرار باشه که یکی شفاعت کنه و نامش شفیع باشه یعنی بسیار شفاعت کننده، قرارباشه که فردی بیاد کنار شما و مطرح باشه که او بسیار کنار شما آمده است، اگر از این هزار بار پنج بار بیاد شما نمیگی بسیار اومده بایستی حداقل از هزار بار نهصدبار بیاد تا شما میگی بسیار اومده است. یعنی اکثر اوقات، اکثر اوقت بیاد کنار مومن، اکثر اوقات بیاد در کنار مومن و او رو شفاعت کنه، اکثر اوقات بیاد کنار مومن و او رو از تنهایی در بیاره، اکثر اوقات بیاد کنار مومن و بجای او رفتار کنه، اکثر اوقات بیاد کنار مومن و به او یاد بده که چه جوری رفتار کنه، و عمل مومن رو به دورن عمل خودش بکشونه.‌

داشتن حس حضور اهل بیت ع، در همه اعمال

در مفهوم شفاعت این هست که کسی که شفاعت میکنه یعنی مطرح میکنه که« اینها با من هستند، کار اینها پای من، عمل اینها پای من ». آدم به این ماجرا توجه کنه، حس کنه. بله به این معرفت بها بدیم و گاهی با این معرفت با اهل بیت علیهم السلام، با مادر مهربان مناجات کنیم؛« ای تویی که بارها و بارها، بسیار میآی کنار من، بسیاری از اوقات که حواسم نیست، وقتی نماز میخونم من غافل هستم، تو کنارم هستی، گاهی اوقات که در خواب هستم من غافل هستم، تو کنارم هستی ». بله گاهی اینطور با مادر مهربان مناجات کنیم، اینطوری او رو بشناسیم. وقتی عزم سفر میکنم( مثلا یک سفر زیارتی به کربلا ) تو با من هستی. تو در حساس ترین اوقات کنار من هستی. از این موضوع نباید غافل بشیم، به این معرفت بایستی توجه کنیم و به این معرفت بپردازیم، در دورن این معرفت زندگی کنیم، به اعمال و رفتارها مون بپردازیم؛ دعا میخونیم، تو با من هستی. ‌

حس همجواری با مادر مهربان س در دعای ندبه

خیلی زیباست، اگر دعای ندبه میخونیم، اگر خدا توفیق داده به دعای ندبه بپردازیم چرا از این معرفت غافل باشیم، چرا « حس حضور » نداشته باشیم، چرا حضور او رو حس نکنیم. چرا« شفیعه ی اهل بیت علیهم السلام » رو در کنار خودمون حس نکنیم، وقتی به دنبال امام زمان مون میگردیم، چرا حس کنیم که تنهایی میگردیم، چرا حس کنیم تنهایی به دنبال امام زمان مون هستیم، چرا حس نکنیم که یک کسی هست که میآد کنار ما و با ما دنبال امام زمان مون میگرده، با ما با امام زمان‌مون مناجات میکنه و افتخار کنیم که در جوار او و در هم جواری او به مناجات با امام زمان مون میپردازیم. این در مفهوم شفاعت هست، اگر او شفیعه هست این انتظار هست، این صفت ایشون هست. بله با این حس، با این معرفت بریم سراغ دعا، بریم سراغ دعای ندبه، خدایا! وقتی من دارم دعا میخونم حس " بودن شفیعه ی اهل بیت علیهم السلام در کنار من " رو داشته باشیم.‌

بر اساس این معرفت حتی در ذهن تصویر داشته باشیم، خدایا! من نشسته‌ام به دعای ندبه، یک کسی در سمتی از من یک مقدار بالاتر نشسته و او هم دعا میخونم، او میخونه و من به دنبال او میخونم، او ندبه میکنه و من درون ندبه ی او ندبه میکنم. یک مهربان تر از مادری همین نزدیکی نشسته و او ندبه میکنه و من ندبه میکنم.‌

او صدا میزنه« أینَ بَقِیّةُ الله » من پشت سر او میگم« أینَ بَقِیّةُ الله ». او میفرماید« أینَ الطّالِبُ بِدَمِ المَقتُولِ بِکَربَلا » حس او رو بفهمیم، هم میآد کنار مومنین یاد بده که چه جور دعا کنید و حس تون چی باشه، لحن تون چی باشه، هم ندبه ی مومنین رو به درون ندبه ی خودش بکشونه، یعنی« شفاعت »، یعنی همراهی با مومنین، همراهی با مومنین برای واسطه شدن در این ندبه کردن. بله دوستان! دعای ندبه میخونیم با این معرفت بخونیم، با توجه به این معرفت بخونیم، اینطوری به فرازهای دعای ندبه بپرداز، یک شفیعه ای در کنار ما نشسته و او میخونه و من میخونم، او ضجه میزنه و من ضجه میزنم. ای مادر مهربان! میشه ما رو شفاعت کنید؟ میخوایم دعای ندبه بخونیم، میخوایم به ندبه و ضجه برای فرزند شما بپردازیم، میشه ما رو شفاعت کنید؟ میشه بیایید کنار ما؟ میشه در ارتفاعی بالای سر ما و در مقابل ما شما بنشینید و ما از پشت سر صدای شما، چادر شما رو حس کنیم و شما دعا کنی، شما ندبه کنید، شما ضجه بزنید و ما هم کنار شما دعا کنیم، ندبه کنیم ضجه بزنیم. ای مادر مهربان! ای« شفیعه ی اهل بیت »! ای شفیعه ی بین ما و امام زمان! من باور دارم، ایمان دارم، بارها و بارها شما با محبت هاتون این رو در دل ما انداختید، ما رو به این باور رسوندید که شما کنار ما هستید، شما بچه های یتیمی که از امام شون فاصله دارند و دور افتاده اند رو رها نمیکنید و کنارشون میآیید.‌

أللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم‌

مطالب مرتبط
تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به بالقرآن است