از اهداف روزه بسترسازی برای تقواست، کسی که در روز از مبطلات فقهی روزه پرهیز کند و شبها هر کاری خواست بکند یقینا روزه نگرفته است
یکی از اولین فلسفه های روزه و یکی از اولین اهداف روزه بحث زمینه سازی تقوا هست حالا اگه کسی فرض کنید بنا کرد اینجوری روزها نخورد و نیاشامید و این ده دوازده تا حکم مربوط به روزه رو کاملاً اجرا کرد در روز، و شبها هر غلطی دوست داشت انجام داد هر کاری دوست داشت کرد تمام خلاف اینها رو انجام داد آیا این روزه گرفته؟ بله از نظر شما بله از نظر تعریفی که در جامعه وجود داره بله روزه گرفته سی روزش رو هم گرفته کامل هم گرفته، نگرفته طبق قرآن نگرفته طبق قرآن این اهل صیام نیست اصلاً اهل صیام نیست که زمینه ی تقوا باشه ما بحث مون اینه طبق آیات قرآن این اصلاً اهل صیام نیست که این صیام زمینه ی تقوا باشه و واقعاً هم در عمل این صیامش در زمینه ی تقوا نخواهد شد شما میگی قطعاً نخواهد شد نمی گی لَعَلَکُم خواهد شد نمیگی لَعَلَّکُم خواهد شد احتمالاً خواهد شد میگی قطعاً نخواهد شد چون این روزها نمیخوره شب ها میره مشروب میخوره روزها نمیخوره، روزها دروغ نمیگه شبها میره قسم دروغ می خوره، همین تو ماه مبارک من یادم هست این پانزده بار قسم دروغ خورده، بعد من از شما سوال می پرسم آیا این روزه آیا این صیامی که این فرد گرفته احتمال داره زمینه ی تقوا بشه؟ شما میگی احتمال هم نداره روز این کار رو می کرد شب اون کار روز می کرد، روز این کار رو می کرد شب اون کار روز می کرد، اصلاً روزه رو مسخره کرده، خدا وقتی میگه لَعَلَّکُم یعنی یه بستر جدّی، لَعَلَّ یه احتمال الکی نیست لَعَلَّ یه احتمال خدایی هست یه بستر جدّی هست یعنی یه بستر سازی واقعاً، بستری که احتمال رسیدن به اون مقصد خیلی زیاد هست یه احتمال دور نیست حالا احتمال داره حالا شاید حالا فلان.
