عزاداری امام حسین علیه السلام یعنی؛ « جوش و خروش روح القدس»
1393/08/17
بسم الله الرحمن الرحیم توکلت علی الله
عزاداری امام حسین علیه السلام یعنی؛ « جوش و خروش روح القدس»
شنبه، محرم(1436.01.14)، دفتر( حکیم)
امت شیعه تنها امت، تنها قوم، تنها مملکتی است که یک عزاداری رسمی هر سال داره با این وسعت، هر ساله مینشینند برای یک موضوع عزاداری میکنند، گریه میکنند
عزاداری های امام حسین علیه السلام چیه؟ چرا هرساله عزاداری برای امام حسین علیه السلام برپاست؟
در همین ابتدا یک نکته عرض کنیم؛
امت شیعه تنها امت، تنها قوم، تنها مملکتی است که یک عزاداری رسمی هر سال داره با این وسعت، هر ساله مینشینند برای یک موضوع عزاداری میکنند، گریه میکنند، در هیچ قومی، هیچ امتی، در طول تاریخ بشریت چنین چیزی وجود نداره که هر سال در یک تاریخ یک عزاداری عمومی تکرار بشه.
ببینید هیچ قومی این موضوع رو نداره اما شیعه این موضوع رو داره، این عزاداری به این وسعت( وسعت هم در مکان و در بین انسانها و هم در زمان) در طول سالیان سال هرسال تکرار میشه. چرا داره این جور میشه؟ چه چیز هست که این عزاداری رو برپا کرده؟
کشورهای مختلف، اقوام مختلف گاهی سالیانه جشن و پایکوبی و از این مراسم ها دارن که هر سال تکرار میکنند، مراسم لهو و لعب دارن که در تاریخ های معین هرساله تکرار میکنند و با وسعت تکرار میکنند، مراسم هایی که به ظاهر شادیه اما لهو و لعب هست.
ولی هیچ کجا مراسمی به این وسعت با تکرار هرساله برای عزاداری ندارن که همه با هم بنشینند و با هم گریه کنند، همه بشینن با هم عزاداری کنند.این چه اتفاقی هست؟
عزاداری امام حسین علیه السلام« جوش و خروش روح القدس» است. عزاداری امام حسین علیه السلام« حرکت روح القدس» هست. شما وقتی وسعت عزاداری میبینی« خروش روح القدس» برداشت کن
عزاداری امام حسین علیه السلام« جوش و خروش روح القدس» است. عزاداری امام حسین علیه السلام« حرکت روح القدس» هست. شما وقتی وسعت عزاداری میبینی« خروش روح القدس» برداشت کن.
اگر میبینی که انسانهای زیادی( که بیشتر شیعیان و البته غیر شیعیان هم در اون هست) اومدن در عرصه ی عزاداری برای امام حسین علیه السلام، اگر نگاه روح بین داشته باشی« روح القدس» می ببینی؛ او که داره عزاداری میکنه« روح القدس» است. اونی که به خروش اومده« روح القدس» هست.
اون شاعر( محتشم کاشانی) میفرماید که " باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟ ..."
چه شورش است؟ چه جوشش است؟ « جوشش و شورش روح القدس» .
همه ی این افرادی که میان در عزاداری، دارای یک روحیه هستند، امیالشون به هم نزدیک شده، روحیاتشون به هم نزدیک شده، این روحیه، روحیه ی چه کسی هست؟ این روحیه از کجا اومده؟ پاسخش« روح القدس» هست.
واقعا ماجرای عزاداری امام علیه السلام عجیبه؛ " این وسعت، به این وسعت و به این شکل در طول تاریخ" .
الان وسایل ارتباطی زیاده، شما در خانه نشستی یک تلوزیون روشن میکنی از اقصی نقاط جهان عزاداری های رو میبینی و میشنوی، ارتباط ایجاد میکنی، آدمهای مختلف برای نوحه خوانی هستند و وسایل ارتباطی زیادی وجود داره. بعد نگاه میکنی مثلا دویست سال پیش، صد سال پیش، در اون کوره دهات ها، هیچ وسیله ای نبود، شاید قریب به اتفاق افراد اون دهات از دو روستا اون طرف ترشون، کسی رو ندیده بودند اما مراسم دسته جمعی امام حسین علیه السلام در هرساله اونجا برپا بوده. وعجیبتر اینکه در این مراسم عزاداری مطلب جدیدی گفته نمیشه، برای چیزی عزاداری میکنند و هرساله به سر میزنند، گریه میکنند، بیهوش میشند که هر سال اون رو شنیدند و دوباره همون رو میشنوند.
یه کسی وقتی یک عزیزش، یکی از نزدیکانش( پدرش، مادرش) یک ماه، دوماه، شش ماه، یک سال برای او عزاداری میکنه، گریه میکنه بعد دیگه میل روحیش از این عزاداری و گریه برای اون عزیزش فاصله میگیره، گمان نمیکنم کسی رو دیده باشید که بیست سال هر سال بیشتر از سال قبل، برای از دست دادن مادرش گریه کرده باشه و هر سال در سالگردش به سر و سینه زده باشه و آه و شیون و گریه کرده باشه، کسی رو ندیدیم. چرا؟ چون روح آدم جدا میشه.
عزاداران حسینی، جوری عزاداری میکنند که انگار اولین بار هست که این واقعه رو میشنوند، و انگار همین دیروز این واقعه اتفاق افتاده، یا انگار در زمان اتفاق افتادن اون واقعه هستند و گاهی جوری عزاداری میکنند که انگار توقع دارند این واقعه اتفاق نیفته.
چرا عزاداری امام حسین علیه السلام ادامه داره؟ اگر بستگی به روح این آدمها باشه که این آدمها نشون دادن در از دست دادن نزدیکترین کسانشون بعد از یک مدت موضوع رو رها میکنند، دیگه روحیه ی عزاداری ندارن، دیگه میل برای عزاداری برای اون فرد رو ندارن، پس این ماجرا به ارواح این افراد بستگی نداره، یک چیزی سرازیر میشه، ارواح همه ی این افراد رو در دستش میگیره و میکشونه، یک میل، یک روحیه در همه ی اینها ایجاد میشه.
جوری عزاداری میکنند که انگار اولین بار هست که این واقعه رو میشنوند، و انگار همین دیروز این واقعه اتفاق افتاده، یا انگار در زمان اتفاق افتادن اون واقعه هستند و گاهی جوری عزاداری میکنند که انگار توقع دارند این واقعه اتفاق نیفته.
در اشعار میبینیم که گاهی شعر میخونن که مثلا" اینکار رو نکن که اینجوری نشه" یا اینکه در گفته میشه" نرو! نمیخواد آب بیاری..." یا اشعاری که مضمونش این هست که" نمیخواد اینکار رو بکنی که از پیش ما بری" و...
این واقعه هزارو سیصد، چهار صد سال قبل اتفاق افتاده و اون افراد که عزاداری میکنند از لحاظ فهم و اطلاعات این رو میدونن ولی اون لحظه به لحاظ میل روحی در چنان حالتی هستند که میل و روحیه شون اینجوری هست.
چه کسی و چه چیزی اینها رو بر این مدار جمع میکنه؟ « روح القدس» .
محوری ترین عامل تربیت و رشد افراد و جامعه؛ روح القدس هست. ما نباید از این فضا غفلت کنیم و با دخالت های نا به جا بین خودمون و برخی پیرامونمون حجاب نزنیم" بین خودمون و روح القدس" .
بله ما در تربیت و رشد خودمون و اطرافیان و جامعه نباید از روح القدس غافل باشیم، بلکه محوری ترین عامل تربیت و رشد افراد و جامعه؛ روح القدس هست.
ماجرای« عزاداری های وسیع برای امام حسین علیه السلام یک تایید عمومی روح القدس» است
لذا ماجرای« عزاداری های وسیع برای امام حسین علیه السلام خودش یک تایید عمومی روح القدس» است. اینجا یک نشانه است برای اینکه روح القدس میتونه ارواح خیل عظیمی از انسانها رو در کوتاهترین زمان به یک سو میل بده و ببره به یک جا؛ همه دارای یک روحیه بشن، همه در یک فضا باشن.
ما هرچی از این فضا غفلت کنیم و بخواهیم دخالت نابجا بکنیم اثر تخریبی داره. ما اگر زرنگ باشیم شرایط تاثیر گذاری روح القدس در خودمون و جامعه رو خراب نکنیم، بهتر نمیکنیم تخریب نکنیم.
البته اینکه میگیم تخریب نکینیم اثری بر روح القدس و کار و برنامه ای که او داره، نداریم ها! ولی گاهی بین خودمون و برخی پیرامونمون حجاب میزنیم" بین خودمون و روح القدس" .
