جمعه 29 صفر 1437 منزل آقای کشتکار( شب شهادت امام رضا علیه السلام )
اباالفضل ع الگوی: «حس کردن امام ع در میدان نبرد و عدم غفلت از ایشان»
چر اباالفضل علیه السلام در کنار فرات حس سربازی داره؟ چرا در کنار فرات حاضر نیست به اندازه ی یک آب خوردن که شاید چند ثانیه طول میکشه از سربازی برای امامش غافل بشه؟ چون با امام علیه السلام در یک میدان هست، چون با امام علیه السلام در یک میدان هست، چون با امام علیه السلام در یک میدان هست، در یک میدان نبرد با امام علیه السلام بوده، امام علیه السلام رو در میدان نبرد حس کرده، دغدغه های امام رو در میدان نبرد دیده، به دغدغه های امامش در میدان نبرد نزدیک بوده، بله چون با امام به میدان نبرد اومده. چون امامش رو در میدان نبرد میبینه، چون امامش رو در میدان نبرد حس میکنه. نمیگه من در خونه ام خوابیده ام و امام من در جزایر فلان هست، امام من در مثلث برمودا هست، امام من در جابلقا و جابلسا هست اینطوری نمیگه بلکه میگه« امام من در میدان هست ». شاید در دوردست ها، در روز عاشورا یک کسانی داشتند از فرات آب میخوردند، همون موقعی که اباالفضل علیه السلام به فرات رسیده بود، شاید دورتر از این مکان یک کسانی داشتند همون موقع از فرات آب میخوردند در کنار فرات مشغول تفریح شون بودند، اونها غافل از این هستند که امام در میدان هست. نکنه من از حضور امامم در میدان غافل باشم. ما باید حضور امام مون رو در میدان حس کنیم. بله دوستان از اباالفضل علیه السلام به سوی فرات این درس رو بگیریم« درس حس کردن امام در میدان، غافل نشدن امام در میدان ».
درسی از اباالفضل ع در کنار فرات: «ای دنیا تو به اندازه‌ی یک آب خوردن هم نمی‌توانی مرا از امامم غافل کنی»
الان که توفیق میشه و شما تشریف میبرید کربلا میرید در کنار فرات میبینید که اونجا شده محل تفریح، آدم نگاه میکنه میگه خدایا! نکنه این شیعیان غافل بشن. عرض شد شاید در روزعاشورا هم یک کسانی در اطراف فرات در دور دستها چند کیلومتر اونطرفتر جلو یا عقب در کنار فرات بودند و مشغول تفریح بودند، از آب و هوای فرات استفاده میکردند. اباالفضل در کنار فرات یک جور دیگری بود. اینجا آب در ماجرای عاشورا معانی مختلف داره؛ اینجا مسامحتا عرض میکنیم، شما« آب » رو اینجا به مفهوم« آنچیز که در دنیا برای حیات لازم هست » بگذارید. خیلی ها در دوردست ها داشتند از این استفاده میکردند و زندگی میکردند، اباالفضل علیه السلام با حس سربازی اینجاست؛« ای آب! ولو به اندازه ی یک آب خوردن نمیتونی من رو از امامم و از سربازی برای امامم غافل کنی ».« شما بگو ای دنیا! نمیتونی به اندازه ی یک آب خوردن از امامم و از سربازی امامم غافل کنی ». برو کنار فرات و این درس رو بگیر. اباالفضل در کنار فرات چه حسی داشت؟ من چه حسی دارم؟اباالفضل علیه السلام به سوی فرات یعنی یک لحظه از سربازی برای امام غافل نشدن، یک لحظه از امام در میدان غافل نشدن. دوستان! امام مون رو در میدان بدانیم. نگیم امام مون که در پس پرده ی غیبت هست و یک جایی هست و إن شاء الله داره یک جایی زندگی میکنه و إن شاء الله خدا او رو بسلامت بداره و ما هم به زندگی مون میپردازیم. این فرهنگ اباالفضل به سوی فرات نیست، این حس و حال اباالفضل به سوی فرات نیست. حس و حال اباالفضل علیه السلام وقتی داره به سمت فرات میره و در کنار فرات هست این هست« امامم درون میدان هست، دشمن از هر جهتی به سوی امامم برنامه داره، دشمن گروه گروه به سوی امام من بسیج کرده، من به اندازه ی یک آب خوردن نباید از امام غافل بشم».
