هدیه به پیشگاه امام حسین علیه السلام صلواتی بفرستیم أللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
ایام محرم، ایام بهره بردن از حسنه‌های خدایی بواسطه امام حسین ع
در ایام شهادت امام حسین و اصحاب گرانقدر ایشون علیهم السلام هستیم، امیدوار هستیم که خداوند توفیق بده بیشترین بهره ها رو از حسینیت امام حسین علیه السلام ببریم، این ما هستیم که نیاز به بهره بردن داریم. ایام شهادت امام حسین علیه السلام ایام توجه به بهره بردن از حسین علیه السلام هست، توجه به بهره بردن از حسینیت هست، توجه به دریافت حسنه های خدایی هست. هر کدام از ما یک موقعیت و جایگاهی داریم، در یک ارتفاعی در دنیا قرار داریم، بهره ی ما از حسنه های خدا چقدر هست؟ توجه به امام حسین علیه السلام یعنی پیش به سوی بهره بردن از حسنه های خدایی، یعنی پیش به سوی بهره بردن از احسان خدا.
حسینیت امام حسین ع، اتمام حجت بر خلایق در بهره بردن از حسنه‌های الهی
مثلا ایام محرم میشه و میگذره، با یک چشم بر هم زدن میگذره( مثل سالهای گذشته ) ما در ارتفاعی که در دنیا هستیم چقدر از حسنه های خدا بهره مند شده ایم؟ حسنات خداوندی جلوه های مختلف داره، در قالب نعمات مختلف، محبت های گوناگون، کلام، قول جلوه داره، آیا ایام محرم برای ما اینگونه هست که ما از حسنات خداوند بهره مند بشیم؟ امام حسین علیه السلام بهانه رو در بهره بردن از حسنات از انسان ها میگیرند، امام حسین علیه السلام حجت تمام کردن خدا در بهره بردن انسان ها در حسنات هستند، هر کسی در هر نقطه و ارتفاعی در دنیا باشه، در هر عمقی باشه، قیامت برای او پیدا و ظاهر میشه و پرسیده میشه تو چقدر از حسنات خدا بهره مند شدی؟ عرض میکنه من که در عمق بودم و گیر افتاده بودم و نمیتوانستم بهره مند بشم. در پاسخ به او گفته خواهد شد و نشان داده خواهد شد که« مگر حسین علیه السلام نبود »؟ برای این موضوع پاسخی نداره. اگر کسی در قیامت این عَلَم رو برداره که خدایا من در عمق عالم بودم و تو به من حسنه ای نرساندی در قیامت بوسیله ی« حسین علیه السلام » با او احتجاج خواهد شد.
گذر ایام، تذکری برای این نکته که چقدر از حسنات خدایی بهره داریم؟
ما باید متوجه این موضوع باشیم، ایامی مثل ایام شهادت امام حسین علیه السلام باید ما رو متوجه این موضوع کنه که:" ما چقدر از حسنات خدا بهره میریم "؟ خوب هست که یک زمانی در یک فرصتی در قرآن و کلام اهل بیت علیهم السلام یک تورقی بکنیم و برخی مصادیق« حسنات خدایی » رو بشناسیم و بعد ببینیم که ما چقدر از اون حسنات خدایی بهره داریم؟ پرداختن ما به امام حسین علیه السلام چقدر ما رو در بهره بردن از اون حسنات کمک کرده است؟ یک دوره ای به ماجرای امام حسین علیه السلام پرداختم، یک دوره ای درگیر یک فضایی قرار گرفتم که اونجا فضای حسینیت بود. پرسیده میشه خب شما چقدر بهره بردی؟ یکی از نشانه های بهره بردن از حسینیت« بهره بردن از حسنات خدایی » هست، حسناتی که به راحتی در دسترس شما نبود،
حسینیت، نفوذ حسنه‌های خدایی به عمق عالم
اگر بین خودت و حسنه ای خدایی فاصله میبینی( خودت رو در عمق میبینی و یکی از حسنات خدا رو در ارتفاعات میبنی) به این فکر میکنی که خدایا! میشه من به این حسنه دست پیدا کنم؟ میشه اون حسنه به من هم برسه؟ خداوند این کار رو با« حسین علیه السلام » انجام میده، شما بالا نمیری، اون حسنه ی خدایی پائین میآد.
ایام منتسب به امام حسین ع، بهترین موقع برای دریافت حسنه‌های خدایی
بله روزها و اوقات در گذر هستند، حتی روزهایی که منتسب به امام حسین علیه السلام هست، آیا ما در این ایام به حسنه ای خدایی دست پیدا میکنیم؟ به دنبال حسنه ای خدایی میریم؟ ببینید در ایام محرم به دنبال هدیه های خدایی در قالب حسنات خدایی باشیم، این یک سطح از پرداختن به حسنات خدایی هست، خودمون به بخشی از حسناتی که نیاز داریم واقف هستیم، نگاه کنیم به خودمون، به نفس مون و بعد رو کنیم به خدا و عرض کنیم خدایا! میشه در این ایام از مسیر حسین علیه السلام این حسنه رو به من هدیه کنی؟ من خیلی تلاش کردم که بالا بیام، ارتفاع بگیرم و به این حسنه دست پیدا کنم، چند سال تلاش کردم، بارها و بارها تلاش کردم، بالا اومدم، یک مقداری که بالا اومدم دوباره سقوط کردم، یک مقدار که بالا اومدم دوباره سقوط کردم. خدایا! تو که بالا اومدن و سقوط کردن من رو بارها دیدی، دست من به این حسنه نرسید، دستم رو بارها دراز کردم، با تلاش بسیار زیاد تا نزدیکی های اون حسنه که میرسید دوباره می افتادم، میشه به بهانه ی امام حسین علیه السلام، میشه از مجرای وجود مبارک امام حسین علیه السلام این حسنه رو به من عطا کنی؟ این رفتار حسنه، این کردارحسنه، این کلام و صفت حسنه رو میشه از مجرای وجود امام حسین علیه السلام به من احسان کنی؟ من خیلی تلاش میکردم که به این حسنه برسم، البته هم باید تلاش کنیم، الان که خوب نگاه میکنم میبینم که خدایا! تو یک مسیری با نام« حسین علیه السلام، پائین تر آورنده ی حسنات خدایی، بیشتر در دسترس قرار دهنده ی حسنات خدایی » قرار داده ای، الان که نگاه میکنم میبینم که برای بدست آوردن اون حسناتی که در ارتفاعات بالاتر هست، اگر سراغ حسین تو علیه السلام برم، اگر درب خانه ی امام حسین علیه السلام برم خیلی راحتتر اون حسنات رو بدست میآرم، اگر بخوام که رفتاری از من حسنه بشه، سالها تلاش کردم و نشده، دستم تا نزدیکی این حسنات میرفت اما نمیرسید و دوباره جدا میشدم، الان که خوب نگاه میکنم میبینم که اگر درب خانه ی امام حسین علیه السلام برم این حسنات در دسترس تر هستند، اگر اون ضعف اخلاقی در من وجود داشته، مدتها هست که سعی کرده ام اون رو بهتر کنم اما نشد، الآن که نگاه میکنم اگر درب خانه ی امام حسین علیه السلام باشم خیلی راحت تر اصلاح میشه.
امام حسین ع، سفینه‌‌ای که با سرعت زیاد در فرودگاه ناامن و پرخطر دنیا فرود آمدند تا احسان خدا به عمق برسد و در این فرود بیشترین لطمه را متحمل گردیدند
امام حسین علیه السلام در روز عاشورا پائین آمدند که به ما برسند، خیلی عجیب هست، عموما آدم ها باید بالا بروند و به انسان های خدایی برسند اما امام حسین علیه السلام با ماجرایی خدایی پائین آمدند که به ما برسند، یک سفینه ی بزرگ برای نشستن فرودگاه نیاز داره، فرودگاه دنیا برای نشستن سفینه های بزرگ اهل بیت علیهم السلام کوچک هست لذا هر کدام از اهل بیت علیهم السلام در ارتفاعی در نزدیکی دنیا فرود آمدند و به حسب ارتفاعی که فرود آمدند آسیب دیدند چون فرودگاه ظرفیت فرود آنها رو نداشت و امام حسین علیه السلام خیلی پائین آمدند، مل یک هواپیمایی که پیشانیش رو به پائین میگیره و با سرعت تمام مثل یک سقوط آزاد به سمت پائین میآد، همه ی پر و بالش میشکنه، پائین آمد که به ما برسه، قرار بود که ما بالا بریم و به او برسیم، صد و بیست و چهار هزار پیغمبر و رسول آمدند و مأموریت پیدا کردند که ما رو بالا ببرند که به اونها برسیم اما بالا نرفتیم، شیرجه‌زنان پائین آمدند که به ما برسند. صد و بیست و چهار هزار رسول آمدند که آقا! یک سفینه هایی اون بالا هست و در یک ارتفاعی وجود داره، ای آدم ها! بیایید و این رفتارها رو انجام بدید و سوار اون سفینه ها بشید، اون سفینه ها از این پائینتر نمیتوانند که بیایند، شما برید و سوار اون سفینه ها بشید، اما انسانها بها ندادند و کم توجهی کردند، اون سفینه ها شیرجه‌زنان پائین آمدند و از همه بیشتر اما حسین علیه السلام. آنقدر پائین آمد که حسنات خدایی به راحتی در دسترس همه ی انسان ها باشه بطوری که آدم ها در یک تکیه ای در یک هیئتی، دور یک دسته ای جمع بشوند( ولو برای تماشای یک دسته ی عزاداری) و خداوند به اندازه ی تمام اعمال خوبی که در گذشته انجام داده اند به اونها احسان کنه.
پر و بال این سفینه‌ی نورانی شکسته شد تا از نور او بهره ببریم و نه اینکه فقط در عزای او سوگواری کنیم
خداوند توفیق بده که ما همیشه درب این خانه ی اهل بیت علیهم السلام باقی بمونیم، درب خانه ی امام حسین علیه السلام بست بنشینیم، این سفینه ی بزرگ خدایی پائین آمده، در این خیلی پائین آمدن پر و بالش خیلی شکسته است و به این شکستگی پر و بال توجه کنیم ولی فقط این شکستگی رو نبینیم، ننشینیم که دور این سفینه بگیم چقدر حیف شد که پر و بالت شکست، آقا! پر و بالش شکست که به شمای محب، شمای شیعه، به شمای شعاع نور از او برسه. قبل از او حسنات در دور دست تر بود؟ با وجود او، با اینقدر پائین آمدن او در دسترس تر شده؟ خب حسنات خدایی که در دسترس قرار گرفته رو بردار. امام حسین علیه السلام پائین میآد که پر و بالش بشکنه برای اینکه حسنات بر انسان ها سرازیر بشه. باران حسنات خدا رو برداریم.
در ایام حسینی ع، دغدغه‌مان بیشر بهره بردن از حسنات خدایی باشد
بله در عبور از محرم یکی از موضوعاتی که برای ما مهم باشه این باشه که چند تا حسنه برای خودمون برداشته ایم؟« حسنه ی اخلاقی، رفتاری، کرداری، معرفتی » چند تا برای خودمون برداشتیم؟ به بهانه و برای نمایش هم شده( نمایش این موضوع درست و خوب هست ) دو تا حسنه برداریم و بگیم ما این رو ما به بهانه ی حسین برداشتیم، این رو ما از وجود امام حسین علیه السلام برداشتیم. خداوند برای این موضوع ارزش قائل هست. ببینید یک کسی در ماجرای امام حسین علیه السلام واقعا از ته دل میسوزه و آه و ناله میکنه و اشک میریزه، خداوند برای این قیمت قائل هست. یک کسی خیلی گریه اش در نمیآد اما سر پائین میگیره و یک مقداری از گوشه ی چشمش اشکی جاری میشه، این هم خیلی قیمت داره. یک کسی اصلا گریه اش در نمیآد و خودش رو به نمایش میزنه برای گریه کردن و سر پائین می اندازه و دست بر پیشانیش میگذاره و اشکش هم بیرون نمیآد خداوند برای این هم قیمت قائل هست و میفرماید بخاطر این رفتارت تو رو به بهشت میبرم. به خدا نشان بدیم که خدایا! من دارم سعی میکنم به ماجرای امام حسین علیه السلام بها بدم، ببین این یک حسنه رو برداشتم، باران حسنات با حسین تو علیه السلام به اعماقی که من در اونجا حضور داشتم بارید و من این یک قطره باران رو برداشتم، خدایا! ببین برداشتم. بله به ماجرای امام حسن علیه السلام بپردازیم، این یک وجه از پرداختن هست. یک کسی از شما میپرسه که چطور به ماجرای امام حسین علیه السلام میپردازی؟ شما بفرمائید من از قِبَل ماجرای امام حسین علیه السلام حسنات بر میدارم، برای پر و بال شکستن او اشک میریزم و حسنات بر میدارم. خدایا! تو با ما که محب اهل بیت علیهم السلام هستیم حجت تمام کردی، برای دسترسی ما به حسنات خدایی با ماجرای امام حسین علیه السلام حجت تمام کردی، بله اینطور ماجرای امام حسین علیه السلام رو ببینیم که یک سفینه ای از اوج آسمانها به عمقی که ما در اون هستیم آمده و نشسته و تمام پر و بالش زخمی شده، برای تماشای اون نریم بلکه عرض کنیم؛ آقای سفینه! برای چی اومدی؟ مثل انسانهایی که در بیابان ها آواره هستند و محتاج کوچکترین غذا هستند، دیدید در این مناطق جنگ زده یا قحطی زده گاهی اوقات هواپیماها میآن و از بالا بسته های غذا به پائین پرت میکنند، یک موقعی یک هواپیما در اون منطقه ی جنگ زده خطر میکنه و میآد و مینشینه و غذا پخش میکنه. بچه گانه و کودکانه هست که ما به کنار هواپیما بریم و بگیم عجب هواپیمای قشنگی، اینجاش اینجوریه، اونجاش چرا اونجوریه و بعد هواپیما بلند بشه بره و ما یک وعده غذامون رو نگیریم . به ماجرای محرم رسیدیم بگیم هواپیمای امام حسین علیه السلام در مناطق جنگ زده ی ما پائین آمد، در منطقه ی قحطی زده ی ما پائین اومد، اومد و نشست، برو جلوی درب این سفینه ی بایست و یک وعده غذات رو بگیر و تازه زرنگ تر از این حرف ها باش، آنقدر از این هواپیمای پائین آمده غذا بگیر تا فرصت بعدی که ممکن هست دوباره به این هواپیما برسی در این بیابان قحطی زده تلف نشی.
