رفتار در قبال کلمه طیبه بهره بردن و بوجود کشاندن است و نه حرّافی نمودن
بله یه برداشت از این آیه‌ی 26 سوره‌ی ابراهیم، خداوند می‌فرماید که «اعوذ بالله من الشیطان الرجیم کلمۀ طیبۀ کشجرۀ الطیبۀ اصلها ثابت و فرعها فی السماء توتی اکلها کل حین باذن ربها» از این جا یه برداشت تربیتی داشته باشیم، شما در مواجه با شجره‌ی کلمه‌ی طیبه رفتار صحیح اینه که شما استفاده کنی، بهره ببری، بخوری، از ثمراتش برداشت کنی. خداوندی می‌فرماد که اونها از ثمرات این درخت برداشت می‌کنند و می‌خورند. نمی‌فرماید که کلمه‌ی طیبه هست و اونها شدند متکلم و مدام دارند صحبت می‌کنند، مدام دارند حرف میزنند، رفتار در قبال کلمه‌ی طیبه حرّافی نیست، بلکه بهره بردنه، بلکه وارد کردن او در وجود خود هست، بلکه اصل او را به وجود خود کشاندند و تثبیت کردنه.
اصل آن را در وجود خود محکم نمایید و فروعش را پخش نمایید
خیلی جالبه، می‌فرماد«اصلها ثابت» ببینید اصلش را محکم کنید در وجودتون، «فرعها فی السماء» فروعش را پخش کنید. ببینید استفاده‌ی تربیتی داریم می‌کنیم‌ها! و الا معنای اصلیه آیه یه چیز دیگه هست، «اصلها ثابت و فرعها فی السماء» معنای نظام عالمی داری، از اون نظامی که خداوند در عالم قرار داده که «اصلها ثابت و فرعها فی السماء» فرعش تو آسمان پخش شده، انسان هم باید یاد بگیره که اصلش را بکشونه تو وجودش و فرعش را پخش کنه و اصلش را در وجودش تثبیت کنه، تا جایی که می‌تونه از ثمرات کلمه‌ی طیبه بهره ببره.
