در ترکیبات مختلف «ب» و اسماء و موضوعات مربوط به خدا، تنها بسم الله یک ترکیب و عبارت کامل و مستقل است و مابقی نیازمند کامل شدن از طرف سایر عبارت جمله هستند به جز آیه 58 سوره یونس: «قُلْ بِفَضْلِ اللّهِ وَبِرَحْمَتِهِ»
در بحث اون عباراتی که در قرآن هست به شکل جار و مجرور بین ب و اسماء یا موضوعاتی مربوط به خداوند مثل بِالله، بِالرحمن، بِآیات، بِکلمات، تقریبا عمده ی این عبارات جزئی از یک جمله هستند یعنی درون یک جمله معنا میشند در صورتی که بسم الله اینطور نیست بسم الله قبل و بعد نداره، قبل و بعد بسم الله چیزی مطرح نیست بسم الله خودش هست، خودش کامل هست، مثلا بِایاتنا کامل نیست بِایاتنا چی؟ یه چیزی باید مطرح شده باشه، بسم الله خودش کامل هست یه مفهوم کامل هست یه موضوع کامل هست، حتی در آیات قرآن یک آیه ی کامل هست در سوره ی حمد یه سوره ی کامل هست وقتی آیه ی کامل هست یعنی نقصی نداره، ممکنه شما بفرمایید بسم الله در بسم الله یه چیزهایی محذوف هست میگیم باشه هر کجا بسم الله مطرح شده بقیه ی موارد محذوف مطرح شده در بقیه موارد اینطوری نیست در بقیه ی موارد محذوف مطرح نشده مگر یکی دو مورد که اونها خودشون می تونند کارگشا باشند برای بحث بسم الله مثل آیاتی از سوره ی یونس آیه ی 58 که مطرح هست قُلْ بِفَضْلِ اللّهِ وَبِرَحْمَتِهِ .
