در دنیای امروز چند عامل بر تصویر انسان اثر داره، بر شکل گیری صورت انسان. تصویرهای مختلفی که برای ما گذاشته میشه از رسانه‌های مختلف، تصاویر مختلفی که پیرامونمون می‌بینیم، موضوعات مختلفی که میشنویم و یکی از مهمترین این مقولات تفکر و تخیلی هست که عمده‌ی انسانها دنبال میکنند، اینها برای ماها تصویر ایجاد میکنند، اینها برای ما صورت درست میکنند. روح انسان یه جنسیت داره و یه بحث دیگه در مورد روح این که روح یه قالب داره، قالبی که درش قرار میگیره. روح انسان در قالب صورت انسان قرار میگیره. جسم ما بخشی از صورت ماست، کلش میشه شالکه، شاکله‌ی ما یه چیزی داره به اسم تصویر، تصویر شاکله‌ی ما.
انسان، نقاش صورت خود
شما تصور کنید که ما با اعمال و رفتار بخصوص اعمال و رفتاری که بر صورت و تصویرگری اثر دارند، چشم با فکر و تخیل و تصویر سازی، با برخی از شنیدنها، داریم پازل یا تابلوی صورت خودمون را میسازیم، داریم نقاشی میکنیم، ما همه‌ی انسانها نقاش هستیم، نقاش صورت خودمون، نقاش تصویر خودمون. ببین این که آدم این تصور را داشته باشه، این معرفت را داشته باشه که خودش نقاشه، من نقاش هستم، نقاش صورت خودم، نقاش تصویر خودم، نقاش تصویر خودم در عالم؛ این برای انسان اثر گذاره، اعمالم، رفتارم، افکارم قلمهای دست منه که تصویر خودم را بسازم و یه مقاطعی از آخرت گروهی هستند به نام اعراف که اهل معرفتند، اونجا صحنه‌ای هست که افراد را با سیماشون نگاه میکنند. شما سیما را (مساحمتا عرض میکنیم) معنا کنید به مفهوم سینما، سینما یعنی چی؟ سینما یعنی محل نمایش تصاویر، سینمای وجود انسان یعنی چی؟ یعنی فضای نمایش تصویر انسان. پس ما همه‌ی انسانها یه سینما داریم که تصویرمون را نمایش میدیم، و تصویر واقعیمون هم نمایش پیدا میکنه، اون فیلمی که ساخته شده، اون نمایش پیدا میکنه، اون از اونجا دیده میشه و اهل اعراف با این سیما افراد را میشناسند، چه افراد مثبت و چه افراد منفی.
