بله اهل ذکر بودن یعنی در ذکر ساکن باشیم، آنقدر ذکر کنیم محبتهای خدا رو که اصلا اگر یه کسی خارج از این فضا نگاه میکنه، بگه فلانی داره زیاده روی میکنه، از نگاه او، موضوع زیاده روییست، ولی از نگاه صحیح این رفتار اهل ذکر بودن هست.
مسافر در ذکر نباشیم، اهل ذکر باشیم. اگر یه فردی بگه من مسافر هستم به فلان شهر، بره در فلان شهر سه سال بمونه بهش میگن چه مسافرتی؟ مسافر هستی بعد از ده روز برو نه بعد یه ماه برو. ولی اگر یه فردی بگه من اهل فلان شهر هستم و چند سال در اون شهر بمونه و اصلا هیچ زمانی هم خارج نشه( حتی برای مسافرت) کسی به او خرده نمیگیره، چون اهل اون شهر هست.
اهل ذکر باشیم اگر میخوایم اهل «بیت» بشیم.
پس اهل ذکر باشیم اگر میخوایم اهل «بیت» بشیم.
اهل ذکر باشیم اگر میخوایم به داخل خانه راه پیدا کنیم.اهل ذکر باشیم تا ذکر در وجودمون بنشینه.ذکر سراسر وجودمون رو فرا بگیره، ذکر محبتها، ذکر نعمات، ذکر ولایتها، ذکر هدایتها. همه ی وجودمون بشه «ذکر». وجودی که شد ذکر، فردی که اهل ذکر شد و وجودش شد ذکر، اون فرد میشه«نفس مطمئنه». اون قلب و اون نفس میشه نفس مطمئنه. حالا این فرد دیگه اهل ذکر که هست، باید اهل کجا بشه؟ «اهل بیت؛ اهل درون خانه»، دیگه باید در به روش باز بشه، دعوت به دورن خانه بشه، اینقدر درون خانه بمونه که بگن که فلانی اهل این خانه است.
تمام وجودمون رو ذکر زهرائی پر کنه، تمام وجودمون براساس ذکر زهرائی شکل بگیره، بشه « نفس مطمئنه»؛ نفس مطمئنه ای بر اساس ذکر زهرایی، فاطمیت بیاد و این فرد رو برداره و ببره، بگه؛ بیا بریم در بیت زهرائی، تو دیگه باید بشی اهل بیت زهرائی، اهل دریای زهرائیت
میخوایم که اهل اقیانوس زهرائی بشیم، قلبمون برای این موضوع پر میکشه، آرزوی همه ی محبان مادر مهربان س است، تمنای همه ی شیعیان مادر مهربان س است، آیا میشه ما اهل دریای زهرائی بشیم؟ آیا میشه ما بیاییم و در دریای زهرائی ساکن بشیم؟ در اعماق دریای زهرائی باشیم، نه مثل کشتی یا کشتی سواری که از دریا عبور میکنه، یک کشتی سوار، اهل دریا نیست، مسافر در دریاست.
نه! ما بشیم شیئی از جنس خود دریای زهرائی و بریم در اعماق دریای زهرائی.کسی ما رو دیگه نببینه، یک شیء خارجی بر فراز دریا نباشیم ،یک شیئی از جنس دریا در اعماق دریا باشیم، اینقدر که جستوگران، سالها جست و جو کنند تا پیدا کنند که این فرد اهل دریای زهرائیست، قلب ما برای این موضوع مشتاق هست پس بیاییم اهل ذکر زهرائی باشیم،زهرائیت رو ذکر کنیم، بسیار. زهرائیت وجودمون رو بسیار ذکر کنیم، فاطمیت رو بسیار ذکر کنیم، اینقدر نور زهرائیت رو در وجودمون ذکر کنیم، اینقدر فاطمیت رو در وجودمون، در زندگیمون ذکر کنیم که بشیم اهل ذکر زهرائی.
تمام وجودمون رو ذکر زهرائی پر کنه، تمام وجودمون براساس ذکر زهرائی شکل بگیره، بشه « نفس مطمئنه»؛ نفس مطمئنه ای بر اساس ذکر زهرایی، فاطمیت بیاد و این فرد رو برداره و ببره، بگه؛ بیا بریم در بیت زهرائی، تو دیگه باید بشی اهل بیت زهرائی، اهل دریای زهرائیت.
