درس سوره انسان: یتیم و مسکین و اسیر درب خانه ابرار باش
1395/07/19
درس سوره انسان: یتیم و مسکین و اسیر درب خانه ابرار باش
دوشنبه هشتم محرم الحرام 1438 شب تاسوعا نواب
یتیم و مسکین و اسیر درب خانه اهل بیت ع باشد: درس ماجرای اطعام توسط اهل بیت ع، در سوره انسان برای شیعیان
ممکن هست که شما سوال کنید که اون واقعه‌ی مریضی و اون روزه گرفتن ها ماجرای در داستان اهل بیت علیهم السلام اصلا چرا اتفاق افتاد؟ و چرا باید افرادی با عنوان مسکین و یتیم و اسیر به درب خانه ی اونها بیایند و از طعام اونها استفاده بکنند و اونها تنها طعام شون رو در اختیار اونها قرار بدهند؟ در این داستان حرف هست، در این داستان برای شیعیان درس وجود داره. اتفاق نبوده، قرار هست در این ماجرا درسی گفته بشه. ما عموما یک برداشت اخلاقی و فضیلتی نسبت به اهل بیت علیهم السلام میکنیم و میگیم عجب انسانهای خوبی بودند، چقدر فضائل خوبی دارند و همینجا تمام میکنیم. بله البته که فضائل در اونها هست و بلکه بیشتر از این فضائل که گاهی برداشت میشه در همین ماجرا نسبت به اهل بیت علیهم وجود داره ولی خب برای شیعیان درس هست، درس مراجعه به درب خانه ی اهل بیت علیهم السلام هست.
حتی ملائکه مقرب نیز مسکین و یتیم و اسیر درب این خانه‌اند
احتمالا در روایات مطرح هست که اون فردی که به درب خانه ی امیرالمومنین علیه السلام میآد جبرئیل هستند که در سه صورت« مسکین و یتیم و اسیر» میآد. در اینجاهم حرف هست، یعنی ای شیعه! هر سه ی این حالتها رو داشته باش، هم مسکین درب این خانه باش، هم یتیم درب این خانه باش و هم اسیر درب این خانه. جبرئیل که از ملائک مقرب هست هم مسکین درب این خانه هست و هم یتیم درب این خانه هست و هم اسیر درب این خانه هست. جای خودت رو پیدا کن.
ای انسان جای خود را در دهرِ دنیا پیدا کن
اهل بیت علیهم السلام در« دهر » دنیا تشریف آوردند، ای انسان! تو در« دهر » دنیا، در روزگارها یک زمانی بود که« شیء مذکوری » نبودی، به حساب نمی آمدی، نمیشد در مورد تو صحبت کرد، ما تورو خلق کردیم، از مسیر مشخص خودش تو رو خلق کردیم و به دنیا آمدی، جای خودت رو پیدا کن، به تو سمع و بصر دادیم، جای خودت رو پیدا کن، تو رو هدایت کردیم، به هدایت ها توجه کن.
ای انسان در دهر دنیا سمیع و بصیر قرار داده شدی تا به سراغ ابرار بروی
نسبت به «الْأَبْرارَ » «سمیع و بصیر» باش و از هدایت ها استفاده کن، خط رو بگیر و به سراغ« الْأَبْرارَ » برو،« الْأَبْرارَ » چه کسانی هستند؟« إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِن كَأْسٍ كاَنَ مِزَاجُهَا كَافُورًا(5) عَيْنًا يَشْرَبُ بهَِا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونهََا تَفْجِيرًا(6الانسان) » اینها به جای خوبی وصل هستند، «ابرار » به جای خوبی وصل هستند، « شُرب » اونها از جای خوبی هست، به جای خوبی وصل هستند، از جای خوبی مینوشند، چیز خوبی مینوشند، سرچشمه های خوبی به دست آنها هست، میتوانند از این سرچشمه ها به سمت افراد دیگری هم جاری کنند، سرچشمه ها در دست اونها هست و این اختیار رو دارند که از این سرچشمه ها به سوی افراد دیگری هم جاری کنند. « اهل وفای به نذر » هستند. پس یک رابطه ی نذر با اونها برقرار کن، اونها اهل وفای به نذر هستند. « يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ يخََافُونَ يَوْمًا كاَنَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا( الانسان7) » و اهل خوف از یک یومی هستند که شرّ اون یوم فراگیر هست. این افراد، این انسان ها که اینقدر بزرگوار هستند اهل اطعام کردن هستند، همه چیز رو برای خودشون نمیخواهند، سرچشمه ها در دست اونها هست اما همه چیز رو برای خودشون نمیخوان. اهل اطعام کردن هستند،« عَلَی حُبِّهِ » به « مسکین و یتیم و اسیر » درب خانه شون اطعام میکنند، حتی اگر لازم بود تنها غذای بر سر سفره ی خودشون رو به این افراد اطعام میکنند و به همه ی شما« بخاطر وجه الله » اطعام میکنند و هیچ جزائی نمیخواهند و از شما هیچ شکری هم نمیخواهند.
