بسم الله الرحمن الرحیم توکلت علی الله یه صلوات بفرستیم. اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
اصطلاح «عالم صورت» برگرفته از واژه قرآنی «صَوَّرْناكُم»
یه چند کلامی در مورد "عالم صورت" صحبت کنیم. اصطلاح عالم صورت که برگرفته از بحث «صَوَّرْناكُم» هست. خداوند در آیات قرآن می‌فرماید که در مورد خلقت انسان «ثُمَّ صَوَّرْناكُم» ما انسانها را خلق کردیم و سپس «صَوَّرْناكُم» سپس به او صورت دادیم «ثُمَّ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ» پس معلوم میشه که قبل از ماجرای سجده‌ی بر آدم بحث صورت گری برای همه‌ی انسانها انجام شده بود و همه‌ی انسانها دارای یک صورت بودند.
نفخ برای صورت، موضوعی در آخرالزمان و قیامت
خب این نکته را داشته باشیم. در آخر الزمان و قیامت موضوعی داریم با بحث نفخ صور، نفخ یعنی یک کاری در ارتباط با صور، نفخ یه کاری هست که در ارتباط با برخی از موضوعات صورت می‌گیره مثل نفخ روح، « وَ نَفَخْتُ فيهِ مِنْ رُوحي»، نفخ روح، نفخ روح کی انجام شد؟ خیلی وقت قبل برای انسانها. پس نفخ برای روح انجام میشه، نفخ برای صورت هم باید انجام بشه. برای صُوَر. یه دوره‌ای صُوَر خلق شده، صُوَر ایجاد شدند، « صَوَّرْناكُم». جلوترها در آخرالزمان و قیامت موضوع نفخ صور مطرح هست.
انسانها دارای عالمی به نام عالم صورت‌اند که از مجموع تصویرهای دریافتی انسان تشکیل می‌شوند؛ چه این تصاویر از طریق چشم دریافت شده باشند و یا تصویر ذهنی که اثر شنیدن و تخیل و ... ایجاد شده باشد.
حال یه چند کلامی در مورد « صَوَّرْناكُم» و عالم صورت صحبت کنیم. انسانها دارای عالمی هستند با عنوان عالم صورت که تصویرها اونجا قرار می‌گیره و در مجموع عالم صورت از تصویرهایی که انسان دریافت میکنه شکل می‌گیره. یک صورتی به خودش می‌گیره که میشه عالم صورت. میشه صورت این فرد. چشم برای اونجا خیلی اثر داره. گوش هم اثر داره، چون که عالم صورت از تصاویر ذهنی هم اثر می‌گیره.
استحباب و یا کراهت نگاه کردن به موضوعات مختلف از باب تاثیرگذاری آنها در صورت انسان
ما یه چیزی میبینیم در صورت ما اثر داره، ما یک چیزی را میشنویم، چون که میشنویم بر اساسش تصویری در ذهنمون ایجاد می‌کنیم و این تصویر در صورت ما اثر داره، در وجه صورت ما اثر داره و به این خاطره که گاهی نگاه کردن به بسیاری از موضوعات توصیه شده و به نگاه نکردن به بسیاری از موضوعات توصیه شده، چرا چون اینها صورت ایجاد میکنند، تصویر ایجاد میکنند و در صورت ما اثر دارند.
ما باید توجه داشته باشیم که چه صورتی داریم ایجاد می‌کنیم.
اونهایی که به صورتشون توجه دارند هیچ تصویر منفی‌ای، چه تصویر ذهنی و چه تصویری که از چشمشون دریافت بشه و تصویری ذهنی ایجاد کنه و بره در صورتشون تاثیر بگذاره و چه تصویری که بر اساس شنیده ایجاد بشه، چه تصویری که بر اساس تخیل ایجاد بشه، هیچ تصویر منفی در ذهنشون و از طریق ذهنشون در صورتشون ایجاد نمی‌کنند.
وجه انسان تعبیر دیگر صورت انسان
شما وقتی که صورت یک انسان را می‌خواهی نگاه کنی به یه تعبیر صورت این انسان میشه "وجه" اون انسان.
« إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ» یعنی: ابراهیم ع هیچ تصویری، مخالف حرکت به سوی فاطر در خود بوجود نمی‌آورد
ابراهیم(علیه السلام) می‌فرماد که « إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ» یعنی چی؟ یعنی صورت من تماما گرفته شده به سمت فاطر آسمانها و زمین، یعنی هیچ ورودی از سمت من وجود نداره که در صورت من اثری گذاشته باشه و یا اثری بگذاره که اون منافی حرکت بسوی فاطر آسمانها و زمین باشه، یعنی مواظبت در تصویرها، مواظبت در عالم تصویر، مواظبت در تصویرهای ذهنی، مواظبت از چشم و گوش و حواس مختلف و فکر برای این که تصویر ذهنی ایجاد نکنند که اون تصویر ذهنی در صورت من اثری بگذاره که اون اثر در جهت فاطر آسمانها و زمین نباشه.
ارتباط وجه و صورت: وقتی نفخ صور انجام می‌گیرد همه صورتها از بیت رفته و فقط وجه رب باقی می‌ماند همان وجه ربّی که: « إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ»
حالا اینجا را ببینیم. خداوند وقتی که بحث را ادامه می‌ده در آخر الزمان و قیامت بحث "نفخ صور" مطرح هست، وقتی که نفخ صور میشه چی میشه؟ همه نابود می‌شند، همه چی فانی میشه « وَ يَبْقى وَجْهُ رَبِّكَ» وجه رب باقی می‌مونه. ارتباط وجه را با صورت ببینید و از این جا با نفخ صور. وقتی که نفخ صور زده میشه فقط اون وجهی که متعلق به رب شده اون وجهی که « وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ» بوده، اون وجه باقی می‌مونه، نفخ صور همه‌ی صورتها غیر از این صورت را نابود میکنه، هیچ صورتی نمی‌مونه مگر صورتی که وجه رب شده باشه، صورتی که متعلق به رب شده.
وجه الله یعنی انسانی بدون تصویر غیر خدایی
وقتی که گفته میشه وجه الله یعنی تصویر خدا، یعنی شما اگر به این فرد که وجه الله هست نگاه کنی به صورت این فرد، به عالم صورت این فرد وقتی که نگاه کنی هیچ تصویری به جز تصویر خدا نمی‌بینی. این فرد چجوری این صورت را ساخته؟
در دنیا هیچ چیزی برای او تصویر ذهنی در جهت غیر خدایی ایجاد نکرده، نه از چشمش تصویر غیر خدایی وارد شده و نه از گوشش چیزی شنیده که تصویر ذهنی غیر خدایی ایجاد کنه نه با فکرش تصویر ذهنی ایجاد کرده و در مجموع هیچ تصویر ذهنی که بره در عالم صورت او اثر بگذاره و منفی باشه وجود نداشته.
ضرورت مراقبت در موضوعاتی که ایجاد تصویر در صورت انسان میکنند
بله ما باید بدونیم که چه صورتی برای خودمون میسازیم. این توجه به موضوعاتی را میرسونه که برای ما تصویر ذهنی ایجاد میکنند. بعضی ها تخیل میکنند و در خیالشون تصاویری ایجاد میکنند، خب باید از خودش بپرسه و مراقب باشه که این تصویری که ایجاد میکنه در صورت او چه تصویری ایجاد میکنه؟
« إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ»، شاخص مراقبت از عالم صورت
برای این شاخص داریم، برای این موضوع معیار داریم که معیار کلام ابراهیم(علیه السلام) هست که می‌فرماید « إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْض» من صورتی میسازم که اون صورت کاملا رو میکنه به فاطر آسمانها و زمین. «وَجَّهْتُ وَجْهِي» میسازم صورتی «لِلَّذي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْض» فاطر آسمانها و زمین. یعنی سعی می‌کنم تصویرهایی که به سمت من میاد و بر اساس او صورتم را با نور فاطر آسمانها و زمین بسازم.
این جا ببینید اهمیت تصویرها مشخص میشه این که ما چرا باید مراقبت کنیم در بحث تصاویر، تصاویر ذهنی که برامون ایجاد میشه، این تصاویر ذهنی بخشیش از دیدن ایجاد میشه با چشم می بینیم، بخشیش با شنیدن تصویر ذهنی ایجاد میکنه، بخشیش با تخیل ایجاد میشه.
این که در بسیاری از موضوعات دینی تاکید شده که بعضی چیزها را ببینید که نگاه کردنش عبادت هست، بعضی چیزها را نبینید، اثرش بخاطر اثر در صورته.
یه دوره‌ای می‌رسه که در آخرالزمان نفخ صور میشه، نفخ صور بشه هر صورتی که صورتی بر اساس فاطر آسمانها و زمین نیست نابود میشه. «كُلُّ مَنْ عَلَيْها فان وَ يَبْقى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرام».
خب یه صلواتی بفرستیم.
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
صورت انسان، تابلوی نقاشی بزرگی است مملو از قطعاتی که از ورودیهای مختلف به آن افزوده شده
بله مثلا مثال بخواهیم عرض کنیم این جوری هست که صورت یک انسان، عالم صورت یک انسان یک تابلوی بسیار بزرگی هست که تصاویر بسیار مختلف مثل قطعه‌های یک پازل تو اون تابول چسبیده می‌شند و قرار می‌گیرند. خب این فرد تصویرهای مختلفی دریافت کرده و وارد وجودش کرده. یکی به عالم صورت این فرد، به تابلوی صورت این فرد نگاه کنه چی می‌بینه؟ یه بخشی از پازل تصاویری که معلوم نیست که چی هست، یه بخشی از پازل این تابلو تصاویری منفی، یه بخشی از پازل تصاویری که مثلا توش یه مقداری نور هست. بالاخره یه تابلویی که اون تابلو گویای صورت این فرده. ما وقتی تصاویر میاد تو وجودمون، با چشمون میبینیم و با گوشمون میشنویم با فکرمون بهش می‌پردازیم، با خیالمون تخیل می‌کنیم. این تصاویر که میاد این تصاویر را وقتی می‌کشونیم به وجودمون انگار که می‌پذیریم و می بریم توی بخشی از این تابلو نصب می‌کنیم که اون میشه تابلوی وجود ما. تابلوی تصویر ما، تابلوی صورت ما.
تفکر در سیطره صورت انسان
باید در مورد این که جایگاه این صورت چیه کار بشه، جایگاه این صورت دقیقا کجاست و چه چیزهایی دقیقا در وجود انسان از این صورت تاثیر می‌گیرند.
ببینید یه فردی می‌خواهد فکر کنه، وقتی که می‌خواد فکر کنه خارج از صورتش نمی‌تونه فکر کنه، یعنی صورت بر فکر این فرد سیطره داره، صورت این فرد بر ذهن این فرد سیطره داره. فهم ما در بسیاری از موارد به صورتمون بستگی داره.
عبادت بودن نگاه به قرآن یعنی هماهنگی صورت انسان با قرآن و خدا
بله تصویرهای مختلف که دور و ور ما ایجاد میشه و ما در ذهنمون قرارش میدیم اینها قلمهای نقاشی تابلوی صورت ماست. مثلا گفته میشه که به دریا نگاه کنید، عبادته، چرا؟ چون یه قلم نقاشی خوبه، چون یه رنگ آمیزی خوب در عالم صورت شماست. در اوج همه‌ی این موارد گفته میشه که نگاه کردن به قرآن عبادته، چون یه قلم نقاشی خوبه، شما داری نگاه میکنی، عبادته، چه اتفاقی می‌افته؛ عبادته، چون بخشی از وجود شما را با خدا هماهنگ میکنه، عبادت یعنی هماهنگ شدن. شما یه موقعی می‌خونی، تعقل میکنی، تعقل میکنی یعنی بر اساس این قرآن عقلت را با خدا هماهنگ میکنی، انگار عمل کردی به اون حدیث که «العقل ما عبد به الرحمان» وقتی تعقل میکنی در این یعنی که عقلت را با خدا هماهنگ میکنی، وقتی تفکر میکنی یعنی فکرت را با خدا هماهنگ میکنی، وقتی عمل میکنی یعنی رفتارهات را با خدا هماهنگ میکنی، اخلاقهات را با خدا هماهنگ میکنی. این ها میشه عبادت.
وقتی که تصویر می‌گیری یعنی صورتت را با خدا هماهنگ میکنی، یعنی عالم صورت شما در اون لحظه به این جهت میره که با خدا هماهنگ بشه.
لزوم جامعیت انسان: توجه به تعقل، صفات، رفتارها، اخلاقیات و صورت توأم با هم
لذا ببینید قرآن خوندن، این که آدم از حفظ بخونه یا به صفحه‌ی قرآن نگاه کنه فرق داره، این که از حفظ بخونی خیلی خوبه ولی این که به صفحه‌ی قرآن نگاه میکنی در عالم صورت هم اثر می‌گیری. این که انسان جامع باشه، هم به عقلش توجه داشته باشه هم به صفات و رفتارها و اخلاقیاتش توجه داشته باشه و هم به صورت خودش توجه داشته باشه، به تصاویر توجه داشته باشه، اینها در تعامل با هم هستند.
