حرم اهل بیت( علیهم السلام) کف حس و حالش روحی هست، مال آسمانهاست، ماندگاری این حس از اینجاست که شما اون ارتفاعی رو که پیدا کردی که به این حس رسیدی، اون ارتفاع رو نگه داری.
... در سطح دنیا حرکت میکنیم، در یک مقطعی از زمان، یک پیکِ یک متری،یک قوس یک متری پیدا کردیم، باز اومدیم در همون سطح قبلی و در حال حرکت هستیم.
یا خدای نکرده یک انسانی رو به پائین هست، میآد مثلا در یک مقطعی از زمان، حالا بمناسبتی یا در حرمی، یک صعوی میکنه باز برمیگرده به مسیر قبلی. این بهره بردن در سطح زمین هست، در سطح سایر جانداران، انسان بهره میبره،وقتی وارد حرم میشه میآداینجا( اشاره به یک درجه از ارتفاع) . بعد از اون دیگه حداقل اینجاست، حداقل اینجاست، ضمن اینکه اینجا برای انسانهای با عزم، برای انسانهای خوش غیرت، برای انسانهای با عمل صالح اینجا یک نقطه ی شروع هست، دیگه این ادامه پیدا میکنه، دیگه مسیر زندگیش افقی نیست، بلکه دارای یک شیب شد، این شیب کجا اتفاق افتاد؟ در یک حرم. در یک مناسبت دارای یک شیب شد،همیشه هم همین شیب رو داره.
حالا عرضم اینه که اگر در کل عمر هم نداشت حداقل این که این یک جهش هست، یعنی اینکه یک متر دیگه کلا اومد بالا. حس و حال منشأش ارتفاع هست. یک موقع شما یک حس و حالی پیدا میکنی یعنی ارتفاع گرفتی.
موسیقی حس و حال میده، چرا؟ چون اون زمانی که با موسیقی درگیر میشی روی روان تاثیر میذاره، فرد یک ارتفاع دخانی پیدا میکنه لذا میگه یک حس و حالی دارم. بعد موسیقی دیگه اون حس و حال رو نداری، چون اون ارتفاع سقوط کرد.
کسانی که پیوسته خودشون رو در این فضا نگه میدارن، مثلا ده سال پانزده ساله درگیر این فضاهای موسیقی هستند دیگه میبینی همیشه اون حس و حال رو دارن، هرچند ارتفاعش دخان هست ولی دیگه همیشه اومدند خودشون رو اونجا نگه داشتند، اینها دخانی هستند.
حرم اهل بیت( علیهم السلام) کف حس و حالش روحی هست، مال آسمانهاست، شما در حرم اهل بیت( علیهم السلام) حسی که پیدا میکنید با ارتفاع، نسبت به حسی که با یک موسیقی پیدا میکنید خیلی فرق داره، هرچند با بهترین موسیقی ها، خیلی فرق داره.
این رو نمیتونی با موسیقی بدست بیاری، این اصلا جنسش فرق داره، روحی هست، حداقلش ها! ماندگاری این حس از اینجاست که شما اون ارتفاعی رو که پیدا کردی به این حس رسیدی، اون ارتفاع رو نگه داری.
