آیه یک سوره انسان حاکی از این است که انسان باید پیوسته مذکور باشد یعنی باید ذاکری او را ذکر نماید پس انسان باید به دنبال ذاکر خود باشد
بسم الله الرحمن الرحیم، سوره ی انسان، خداوند می فرماید که اعوذ به الله من الشیطان الرجیم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنسَانِ حِينٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُن شَيْئًا مَّذْكُورًا ﴿1﴾ إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا ﴿2﴾ إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا ﴿3﴾ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَلَاسِلَا وَأَغْلَالًا وَسَعِيرًا ﴿4﴾ إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِن كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا ﴿5﴾ عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيرًا ﴿6﴾ يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا ﴿7﴾ وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا ﴿8﴾ إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا ﴿9﴾ إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا ﴿10﴾ بله در سوره ی انسان خداوند می فرماید که بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنسَانِ حِينٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُن شَيْئًا مَّذْكُورًا آیا بر انسان دوره هایی از روزگار، دوره ی از روزگار گذشته که شیء قابل ذکری نباشه؟ شیء ذکر شده ای نباشه؟ آیا بر انسان دوره ای گذشته که اصلا ذکر نشده باشه؟ بله این آیه برای انسان سوال مطرح می کنه آیا بر تو دوره ای گذشته که شیء قابل ذکر نباشی؟ شیء ذکر شده نباشی؟ مذکور ذاکر می خواد، وقتی مطرح هست که شیء مذکور نباشی یعنی یه ذاکری باید باشه، یعنی انسان باید همیشه دنبال ذاکر خودش باشه، آیه ی یک سوره ی انسان به آدم این رو میرسونه که به جستجوی ذاکر خود باشید، یه کسی شما رو ذکر کنه، جستجوی ذاکر، به دنبال ذاکر خود، وقتی مطرح هست که لَمْ يَكُن شَيْئًا مَّذْكُورًا یعنی مثلا یه دوره ای که تو شیء مذکور نبوده باشی شیئی که مورد ذکر قرار گرفته باشی، وقتی کسی شیء مورد ذکر نبوده یعنی کسی ذکرش نکرده یعنی ذاکری نبوده، وقتی کسی شیء مذکوری بوده یعنی کسی، ذاکری او رو ذکر کرده، آیه ی یک سوره ی انسان آدم رو می کشونه به این طرف که به جستجوی ذاکر باش، بله تا ذاکر آدم کی باشه، آیه ی یک سوره ی انسان یعنی به جستجوی ذاکر، یعنی توجه به ذاکر، صبح که از خواب پا میشی به جستجوی این باشی که امروز ذاکر من کی هست، چه کسی من رو ذکر خواهد کرد،
دوره به دوره انسان باید مذکور یعنی مورد توجه باشد و البته باید مذکور بودن خود را پیوسته ارتقاء دهد
یه معنای تسامحی از ذکر شدن یعنی مورد توجه شدن، چه کسی به من توجه خواهد کرد، حِينٌ مِّنَ الدَّهْرِ یعنی دوره هایی از روزگار، دوره به دوره، در این دوره از ایام من در این دوره از روزگار من چه کسی من رو ذکر خواهد کرد، چه کسی به من توجه خواهد کرد، آدم باید از خودش سوال بپرسه مورد توجه کی هستم؟ مورد عنایت کی هستم؟ مورد ذکر کی هستم؟ وقتی کسی نمی تونه به این سوال جواب بده چطوری می تونه بگه من شیء مذکور هستم، در این دوران زندگی خودم مثلا در دوران جوانی من مورد ذکر کی هستم؟ ذاکر من کی هست؟ کیه که به من توجه داره؟ کیه که حواسش به من هست؟ چه کسی هست که به من عنایت داره؟ انسان باید این رو جستجو کنه انسان باید این رو متوجه باشه، آیه ی یک سوره ی انسان یعنی انسان مذکور به تبع این بحث یعنی یه کسی وجود داره یک کسانی وجود دارند با عنوان ذاکر انسان، این رو انسان باید تمرین کنه در روزگارش در دوره هایی از روزگارش، روزانه، هفتگی، ماهانه این رو تمرین کنه چه کسی ذاکر من هست این یه بحث، بحث دوم اینکه ارتقاع ذاکر، جستجوی بالاترین ذاکرها، به تبعش میشه مذکور بودن بهتر، مذکور بودن قیمتی تر یعنی ارتقاء در ذکر شدن،
اینکه انسان ذاکر اهل بیت ع باشد خوب است ولیکن باید در مسیری قرار بگیرد که اهل بیت ع نیز ذاکر او شوند و پیوسته او را مورد توجه قرار دهند
خداوند مسیرهای ذکر شدن زیادی قرار داده همه هم قیمتی هستند مسیرهای ذکر شدن اهل بیت علیهم السلام، یعنی از جانب اهل بیت علیهم السلام، یه موقعی میگی من ذاکر امیرالمومنین علیه السلام هستم این خیلی خوبه ولی میدونید نتیجه ی کار باید چی باشه؟ اینکه امیرالمومنین علیه السلام ذاکر شما باشه، یه موقع گفته میشه ذاکر حسین علیه السلام، یه بحث مطرح هست طبق آیه ی یک سوره ی انسان حسین ذاکر، مطرح هست ذاکرین امام حسین علیه السلام طبق سوره ی انسان آیه ی اول میشه مطرح کرد که حسین علیه السلام ذاکر، ذاکر انسان ها، ذاکر انسان، و انسان این باید براش مهم باشه، مسیری رو دنبال بکنه که تو اون مسیر ذاکر بودن اهل بیت علیهم السلام براش معنا داشته باشه، جلب توجه کردن اهل بیت علیهم السلام، مورد توجه قرار گرفتن از جانب اهل بیت علیهم السلام، محل توجه شدن از جانب اهل بیت علیهم السلام، پیوسته مورد توجه قرار گرفتن پیوسته محل توجه قرارگرفتن نه یه بار، یعنی یه انسان یه جوری بشه که امام حسین علیه السلام بشه ذاکر او، ذاکر او نه یه بار بهش توجه کرده، بشه ذاکر او این آیه ی اول سوره ی انسان هست
ملاک شیعه در ورود به ماجراها این باید باشد که آیا در فلان موقعیت من مورد ذکر امام حسین ع خواهم بود؟
این دعوت آیه ی اول سوره ی انسان از انسان هاست که ای انسان یه جوری باید بشی که به عنوان مثال امام حسین علیه السلام بشه ذاکر تو پیوسته تو رو ذکر کنه، یعنی در یه موقعیتهایی باید قرار بگیری یعنی با یه روش هایی باید بری جلو یعنی یه زندگی ایی باید بکنی یعنی یک منشی باید داشته باشی یعنی یه جایگاههایی باید باشی که پیوسته مورد ذکر حسین علیه السلام باشی، خب این یه معیار هست یعنی من الان رفتم در این موقعیت اینجا امام حسین من رو ذکر می کنه؟ نه نمی کنه، پس اینجا نمیرم. الان دعوت نمی کنیم لحظه به لحظه، کار به کار، بلکه دعوت می کنیم دوره به دوره، یعنی در این دوره چجوری داری زندگی می کنی، دوره هات رو خودتون در نظر بگیرید،
مطابق آیه یک سوره انسان، انسان باید ذاکری قیمتی داشته باشد واو را بشناسد
انسان ها در شناسنامه شون باید یک عنوان داشته باشند با عنوان ذاکر من، بتونند جلوی ذاکر من یک اسم بنویسند، شما جلوی ذاکر خودت چی می نویسی؟ ذاکر تو کی هست؟ وقتی می گند که فلانی ذاکر تو کی هست؟ سریع بتونی بگی فلان کس، ذاکر تو کی هست؟ امام حسین علیه السلام، ذاکر تو کی هست؟ حضرت زهرا سلام الله علیها، این دعوت آیه ی یک سوره ی انسان هست، ای انسان ذاکر خودت رو بشناس تو باید ذاکری قیمتی داشته باشی و او رو بشناسی، واقعا این مسئله باید برامون مهم باشه، در شناسنامه ی ما باید نوشته شده باشه ذاکرش کی هست،
تقسیم انسان‌ها به مذکور و غیر مذکور و تقسیم انسانهای مذکور بر اساس ذاکرین آنها
شما تصور کنید روز قیامت میشه فلانی ذاکرش کی هست؟ مذکورین حسین، مذکورین امیرالمومنین علیه السلام، مذکورین حضرت زهرا سلام الله علیها، مذکورین امام حسن، انسان ها به لحاظ مذکور بودن به دو دسته تقسیم میشند انسان مذکور انسان غیر مذکور، انسان های مذکور هم دسته بندی میشند رتبه بندی میشند،
انسان باید ذاکرین خدایی را بشناسد و روال زندگی خود به گونه‌ای بچیند که مورد ذکر ایشان قرار بگیرد
ای انسان تو باید مذکور باشی یکی از ذاکرین خدایی رو پیدا کن یه جوری زندگی کن که مورد ذکر او قرار بگیری، یه جوری زندگی کن که مورد توجه او قرار بگیری یه جوری زندگی کن که مورد نگاه او قرار بگیری مورد توجه او قرار بگیری، یکی از ذاکرین رو پیدا کن برو سراغ یکی از ذاکرین یکی از ابرار، برو سراغ یکی از ابرار چرا که ابرار از ذاکرین هستند ذاکرین خدایی، برو سراغ اونها که مذکور اونها قرار بگیری مورد توجه اونها قرار بگیری، که بواسطه ی عباد الله پیرامون ابرار مورد توجه اونها قرار بگیری، بله انسان باید ذاکر خودش رو بشناسه،
شناخت مشرب به خاطر یافتن ذاکر: ابالفضل ع مشربش چشمه‌ای است که متصل به مشرب امام حسین ع است پس ذاکرش امام حسین ع می‌باشد
اگه بحث مطرح هست که مشرب خودت رو بشناس برای اینه که ذاکر خودت رو پیدا بکنی مشرب برای اینکه ذاکر پیدا کنی، اینکه از کجا می خوری اینکه کجا قرار می گیری برای اینکه ذاکر خودت رو پیدا بکنی، مشربت چی هست تا بگم ذاکرت کی هست، عبادالله مشرب شون عَینی هست متصل به مشرب ابرار، ذاکرشون کی هست؟ ابرار، شما مشربت چی هست تا معلوم بشه که ذاکرت کی هست، ابوالفضل مشربش عَین متصل به مشرب حسین علیه السلام هست، عَین یعنی محل بروز توجه محل جوشیدن توجه محل جوشیدن آب حیات محل جوشیدن زندگی برای تو، حیات برای تو، عبادالله چشمه ی زندگی شون به مشرب ابرار وصل هست اصلا اون هست، ذاکر شون ابرار هست. بله طبق آیه ی یک سوره ی انسان ما باید برامون مهم باشه ذاکرمون کی هست؟ بله انشاءالله که خداوند توفیق بده بتونیم این مسیر رو دقیقتر و عالیتر پیش بریم.
