« آداب مهمان رو رعایت کنیم» . درخواستمون از امام( علیه السلام) با آداب یک مهمان باشه. دعا بکنیم، اشکال نداره، اما دعامون اصول داشته باشه.
مهمان باید ادب داشته باشه، آداب زیارت رو نخواستیم، آداب مهمان رو رعایت کنیم، این همه در این سفر به ما دادند خوردیم.
درسته که صاحب خانه اگر بدونه که مهمان چی میخواد براش درست میکنه، اما آداب مهمان اینه که نمیگه من این رو میخوام، آداب مهمان رو رعایت کنیم، مهمان میگه من سعی میکنم آدم خوبی باشم، من سعی میکنم ارتفاع بگیرم، چشم، من زنجیرهام رو باز میکنم، من لطیف تر میشم، من سبک تر میشم، بله! ته دلش هم میگه میزبان خیلی کریم هست.
اما نمیگه که :«خب آقا شما که کریمی، خب بده دیگه» . فرض کن یکی بیاد مهمان خونه ی شما ، بدونه خیلی وسیله داخل یخچال شما هست، مرغ هم داری، بوقلمون هم داری، ولی حالا مثلا املت درست کردی، مهمان بگه املت چیه؟ تو که بوقلمون داری بیار دیگه. این مهمان آداب مهمان بودن رو رعایت نکرده.
اول سفر چرا عرض کردیم « آداب مهمان رو رعایت کنیم» . یک کم به این موضوعات فکر کنیم دیگه. درخواستمون از امام( علیه السلام) با آداب یک مهمان باشه. دعا بکنیم، اشکال نداره، اما دعامون اصول داشته باشه.
یکی از کارهایی که مهمان باید انجام بده، شکر هست، تشکر هست
یکی از کارهایی که مهمان باید انجام بده، شکر هست، تشکر هست. یک مهمان گرسنه ی مصیبت زده وقتی میآد خونه ی یک میزبان، میزبان میبینه، این خیلی تشنه هست، فعلا یک لیوان آب بهش میده،( مهمان) میگه خیلی ممنون، واقعا من رو نجات دادی، تو چقدر خوب هستی. نمیگه: شربت نداری؟ نمی بینی من چقدر حالم بده، شربت نداری؟ (میزبان میگه) فعلا بیا دم دستت این املت رو بخور یه خورده جون بگیری، ضعف دل بر طرف بشه. (مهمان نباید بگه): همین؟ غذای بهتر نبود؟ مهمان باید مثل مهمان رفتار کنه. کَلَک هم نزنه ها! مهمه بچه ها! یکسری رفتار های درونی، کلک هم نزنه، نگه باشه این میزبان املت رو گذاشته جلوی من، میخورم، ولی یه جوری ازش تشکر میکنم که اون بوقلمون رو هم از یخچال در بیاره، نگه: «خیلی ممنون، و چقدر خوبی! تو هرچی داری بمن میدی، من میدونم»!!!
این جوری نمیگه. مهمان نگاه میکنه، میگه؛ ببین من در بیابان گرفتار بودم، تشنه بودم، گشنه بودم، تو من رو نجات دادی، یه لیوان آب دادی، یه لقمه هم غذا دادی، من با این نجات پیدا کردم، خیلی ممنون، اصلا من یک عمر مدیون تو هستم، نه؟
