مصیبتها بخاطر اعمال انسانها هست و اون هم در حالی که خدا بسیاری از این اعمال منفی را بخشیده
چگونه به افراد مصیبتی وارد میشه ، صحنه ای که سخت هست ، موضوعی، ماجرایی بهشون اصابت میکنه این اصابت کردن برای این ها سخت هست و باعث یک صحنه ی سخت و سختی ها وشدائد میشه .
آیات مختلفی در قرآن به این ماجرا می پردازه ، از جمله آیه ی30 سوره ی شوری . خداوند در این آیه می فرماد که «وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَةٍ » مصیبتی به شما نمیرسه «فَبِما كَسَبَتْ أَيْديكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثيرٍ» میگه هر مصیبتی که به شما میرسه ، آنچه که از مصیبت به شما میرسه بخاطر چی هست ؟ «فَبِما كَسَبَتْ أَيْديكُمْ» بخاطر اون چیزی که خودتون کسب کردید و اون هم نه بخاطر همه ی اون چیزی که خودتون کسب کردید ، در حالی که « وَ يَعْفُوا عَنْ كَثيرٍ» خدا اکثرش را بخشیده . با این که خدا اکثرش را بخشیده اون مصیبت ها به شما میرسه .
بله ، مصیبتها بخاطر اعمال انسانها هست و اون هم در حالی که خدا بسیاری از این اعمال منفی را بخشیده ، اکثرش را بخشیده. خب چرا این مصیبت میرسه؟ بخاطر این که این فرد پی ببره ، پی ببره به رفتار منفی خودش و رفتار صحیحی که باید داشته باشه.
برخی افراد، فرهنگشون، فرهنگ درس گرفتنه، درس گرفتن از هر صحنه ای ، حتی اون صحنه، مصیبت باشه . درس بگیریم بسوی آینده ، بسوی « إِلَيْهِ راجِعُون» .
آیا همه پی میبرند؟ نه. افرادی هستند که تو اولین مصیبتی که بهشون میرسه پی میبرند، به ضعفشون و به آن رفتاری که باید داشته باشند.
خداوند در آیه ی 153 و 154 و 155 و 156 سوره ی بقره گروهی از افراد را مطرح میکنه که اینها در فضای بسوی نماز، اهل صبر هستند . یعنی یه ویژگی مصبتی دارند و در یک مسیر مصیبت حرکت میکنند . به هر دلیل وقتی به این ها مصیبت برسه اینها درست برداشت میکنند . شما این آیه را چه جوری بخونید ؟ « الَّذينَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصيبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُون» وقتی بهشون مصیبت میرسه این را میگند ، یعنی چی ؟ یعنی درست برداشت میکنند . سعی میکنند در مسیر بسوی خدا برداشت کنند . سعی میکنند رفتار صحیح برداشت کنند . سعی میکنند درس بگیرند . «إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُون» چه جوری ؟ درس گرفتیم ، مصیبت وارد شد و درس گرفتیم ، به هر دلیلی این مصیبت وارد شد . این افراد فرهنگشون، فرهنگ درس گرفتنه، درس گرفتن از هر صحنه ای ، حتی اون صحنه، مصیبت باشه . درس بگیریم بسوی آینده ، بسوی « إِلَيْهِ راجِعُون» .
بله ما هم بیاییم فرهنگمون را بذاریم فرهنگ درس گرفتن . درس گرفتن برای رشد کردن برامون اصل باشه . از صحنه های کوچک تا بزرگ زندگیمون ، از صحنه های سخت و ساده ، از مصیبتها .
بله پس خداوند در آیه ی 153 که می فرماد « يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاة» در ادامه صابرین را توضیح میده و نحوه ی استعانت به صبر ؛ چه جوری استعانت از صبر ؟ در آیه ی 154 معرفت صحیح داشتن . در آیه ی 155 و 156 خداوند دو مطلب را مطرح میکنه ، یکی ابتلاء به برخی سختی ها و دیگری اصابت مصیبت . در هر دو حال این ها درست رفتار میکنند و درست برداشت میکنند . درس میگیرند « قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُون» ، درس صحیح میگیرند و میاند پای کار می ایستند ، پای بسوی رجعت ، پای «إِلَيْهِ راجِعُون» .
خب این فضا را شما بذارید استعانت از صبر، استعانت به صبر، اینها، این افراد بعد از این فضا وارد چی فضای میشند؟ أُولئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِم» خدا تازه این جا، فضای صلاۀ را براشون باز میکنه ، این جا تازه با صلاۀ آشنا میشند ، أه ه ه ه ... ، صلاۀ خدا اینه ، صلاۀ خدا این جوری هست ؟ خدا بر اینها صلوات جاری میکنه . و این جاست که این ها میتونند بصورت جدی این ها وارد بحث استعانت به صلاۀ بشند . چون تازه با صلاۀ آشنا میشند و تازه مشمول صلاۀ خدا شدند .
در ورودمون به صحنه های مختلف «دست ولایت خدا» را ببینیم یعنی این جزو معارفمون و جزو ایمانیاتمون باشه . اتفاق ندونیم صحنه ها رو ، برنامه ی خدا، برای خودمون بدونیم
بله ما اون چیز که برامون الان باشه، برداشت صحیح از صحنه هاست، رفتار صحیح در صحنه ها و درس گرفتن از صحنه ها ، در چه فضایی ؟ « إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُون» .
بله در ورودمون به صحنه های مختلف «دست ولایت خدا» را ببینیم یعنی این جزو معارفمون و جزو ایمانیاتمون باشه . اتفاق ندونیم صحنه ها رو ، برنامه ی خدا، برای خودمون بدونیم . ظن ما گاهی نسبت به خدا مثل ظنمون به خودمون هست . خودمون که بی برنامه و یله رفتار میکنیم، نسبت به موضوعات مختلف بی برنامه و یله هستیم، گمانمون این هست که خدا هم این طوری هست . آقا تو برنامه نداری ، آیا خدا هم برای تو برنامه نداره ؟ آیا صحنه های مختلف ، موضوعات مختلف در زندگی تو اتفاق هست؟ یا برنامه خداست؟
کسانی که فرهنگشون، استعانت از صبر و استعانت از صلاۀ هست توی صحنه های مصیبت، صحیح برداشت میکنند و رشد میکنند .
(طبق آیه ی 30 سوره ی شوری) ببینید یک مصیبتی به فردی وارد شده ، بخاطر چی هست؟ بخاطر بخشی از اعمالش ، چون اکثرش را که خدا عفو کرده ، این عملش باعث شده که این مصیبت بیاد ، این عمل چرا باعث شده که این مصیبت بیاد ؟ چون خدا این عمل را عفو نکرده ، آیا می تونست عفو کنه ؟ بله . عفو نکرد ، چرا ؟ که این مصیبت بیاد ، این همون برنامه ی خداست ، این همون ولایت خداست . چرا بیاد ؟ چون تو نیاز داری، نیاز داری این را بفهمی، نیاز داری متوجه ضعفت بشی. خداوند اونجا می فرماد که «يَعْفُوا عَنْ كَثيرٍ» ، خدا اکثرش را بخشیده ، خب حالا بیاییم اشراف به این صحنه داشته باشیم ، این مصیبت بخاطر این گناهی هست که بخشیده نشده ، اگر این هم بخشیده میشد این مصیبت نبود ، بخاطر این عملی بود که بخشیده نشده .
خدا می تونست ببخشه ؟ بله . نبخشیده ، کی نبخشیده ؟ خدا ، پس حتما برنامه ای داره ، وقتی خداوند میگه «يَعْفُوا عَنْ كَثيرٍ» یعنی انتخاب میکنه و می بخشه ، این ها را می بخشیم و البته به نسبت اکثرش هست ، ولی خدا انتخاب میکنه ، از آخر شروع نمیکنه بیاد اول ، مثلا بگه تا این جا مثلا چهار پنجمش را بخشیدیم و اون یک پنجم اول را نبخشیدیم ، نه خدا انتخاب میکنه ، با برنامه اکثر آن اعمال تو بخشیده میشه ، با برنامه بخشی از اون بخشیده نمیشه که مصیبت بشه ، که به یک شکلی به تو اصابت کنه ، مصیبت بشه یعنی چی ؟ یعنی به یک شکلی ، در قالب یک ماجرایی ، در قالب یک مقوله ای ، یک موضوعی به تو اصابت کنه ، همون عمل به تو اصابت کنه در یک قالبی . پس این با برنامه ی خداست ، تحت ولایت خداست .
کسانی که فرهنگشون استعانت از صبر و استعانت از صلاۀ هست تو این صحنه ها صحیح برداشت میکنند و رشد میکنند .
