آیا شماره یک بودن این آیه و نود ونه بودن این آیه از جانب خداست؟ این باید موضوع پررنگی باشه، شما نمیتونی بگی این کتاب معجزه است ولی شماره گذاری این کتاب معجزه نیست. شماره گذاری جملات این کتاب معجزه نیست.
فرض اولیه در ترتیب آیات و سوره‌ها: «آیات به شکل کنونی توقیفی است»
پس ما فعلا در بحث ترتیب آیات و سوره ها در قرآن فرض مون این هست که این جملات که از یک جایی شروع میشن و در جایی تمام میشوند یک آیه هستند.( این که مفهوم آیه چی هست در جای خودش باید بررسی بشود )
این که این جملات که ما بعنوان آیه میشناسیم، این متن های چند کلمه ای که ما بعنوان آیه میشناسیم، چرا به این شکل کنار هم قرار گرفته اند؟ اینکه یک آیه کجا تمام شده؟ چرا اینجا آیه تمام شده؟ چرا دوکلمه قبل یا دو کلمه بعد تمام نشده؟ ما با این بحث کار نداریم، این بحث ها در مورد بحث آیات قرآن است.
قرآن بزرگترین معجزه خلقت است لذا در شماره گذاری و ترتیب آیات نیز اعجاز مطرح است
اینکه چرا این آیات به این ترتیب کنار هم قرار گرفته اند( فرض کنید یک صفحه ای داشته باشیم و همه ی این آیات رو پخش کنیم کنار هم قرار بدیم، هم تراز هم قرار بدیم، حالا میخواهیم بیاییم و این آیات رو پشت سر هم بچینیم، این سوال مطرح میشه که" چرا این آیه رو گذاشتی یک تا اینکه رفتی و اون آیه رو گذاشتی نود ونه؟"
خب ما با کتاب خدا مواجه هستیم، معجزه خدا و به تعبیری بزرگترین معجزه خلقت، بزرگترین معجزه ای که برای بشریت آمده است. شما نمیتونی در این بزرگترین معجزه بگی که" ببخشید در این شماره گذاری ای که شده
هیچ چیزی مدنظر نیست. نه! در این شماره گذاری هم چیزی مدنظر هست.
لزوم پرداختن به بحث ترتیب آیات در سور قرآن قبل از بحث ترتیب سور قرآن
این حرف که در این شماره گذاری چیزی مدنظر نیست نمیتونه هم سنگ بزرگترین معجزه عالم بشریت باشد.
برای اینکه بحث ترتیب آیات و سوره های قرآنی رو جلو ببریم، خوب هست که در ابتدا و در بحث اول به بحث« ترتیب آیات در سوره های قرآنی » بپردازیم و این موضوع رو دنبال بکنیم یعنی فعلا ضرورت نداره بحث ترتیب سوره های قرآنی رو دنبال بکنیم. آنچه که در ابتدا به اون بپردازیم بحث« ترتیب آیات در سوره های قرآنی » هست.
ما صد و چهارده سوره ی قرآنی داریم که درونش تعدادی آیات داریم و این آیات در این سوره های قرآنی به یک ترتیبی قرار گرفته اند. میخواهیم در مورد این موضوع بحث کنیم که « چرا این ترتیب وجود داره؟ »
نحوه ی مواجهه ی ما در بحث« ترتیب آیات در سوره های قرآنی » در بحث ترتیب در قرآن چطور باشه؟
ببینید ما به این شکل وارد بشیم که ما مسلمانی هستیم که به هر دلیلی ایمان آوردیم و امروز با کتابی با عنوان قرآن مواجه هستیم و برای ما مطرح شده که این کتاب کلام خداست( خدای دانای حکیم، مدبر توانای قاهر قادر...) و بزرگترین معجزه ی خدا در عالم بشریت است، هیچ معجزه ای بالای دست این کتاب وجود نداره، با تعجب میگیم که خب بررسی بکنیم ببینیم چی هست؟ وقتی قرآن رو باز میکنیم با تعدادی سوره مواجه میشیم که در هر سوره تعدادی آیه وجود داره و این آیات دارای شماره هستند. این آیات چی هستند؟« کلام خدا ».
کلام خدا چی بود؟ برای ما بزرگترین معجزه بود. میگیم کلام خدا به یک ترتیبی اینجا مطرح هست. چه کسی این ترتیب رو اینجا گذاشته است؟ آیا خود خدا این ترتیب رو قائل شده؟ آیا در این ترتیب خداوند موضوعی رو مدنظر داره؟ بعنوان مثال در ادامه بحث ترتیب آیات در سوره های قرآنی آیا میشه به این مطلب رسید که:" فلان سوره ی قرآن این صد آیه رو داره و سی آیه ی اول مقدمه ی بحث هستند، سی آیه دوم تفصیل بحث هستند و بقیه ی آیات نتیجه گیری بحث هستند. آیا میشه به این مطلب رسید که خداوند یک بحث رو به این ترتیب مطرح کرده و بخاطر این موضوع این آیات رو به این شکل چیده است؟" آیا میشه به این مطلب رسید؟
پرداختن به ترتیب آیات در فضای دو بعدی، سه بعدی(آیات با ارتفاعات مختلف) و چهار بعدی(آیات در زمان)
در پرانتز عرض کنیم که بعدا باید وارد بحث ترتیب آیات بشیم در صفحه ی دوبعدی و در فضای سه بعدی و در فضای چهار بعدی.
آیات در دو بعدی یعنی از یک تا نود. یک اینجا چیده میشه و به ترتیب پشت سر هم میآد تا نود و نه.
آیات در سه بعدی از یک شروع میشه و بعد به آیه دو میری ولی در آیه ی دو که میری یک پله ارتفاع میگیری. ممکنه تا آیه ی سی ارتفاع بگیری و بعد از آیه ی سی دوباره بیایی پائین، ممکنه چینش این آیات یک حجمی رو درست کنه، ولی به ترتیب از یک جایی شروع میشه، شما میری بالا و از یک جایی دوباره برمیگردی پائین.
و در فضای چهار بعدی ممکنه این حجم رو در زمان بچینید و این حجم رو ببرید در زمان.
ولی در همه ی این ها بحث آیه ی یک تا آیه ی نود و هشت( بعنوان مثال در مورد سوره ی مریم سلام الله علیها ) مطرح هست یعنی آیه ی یک، شماره ی یک هست و آیه ی نود و هشت شماره نود و هشت هست.
شما نمیتونی بگی که آیه ی سی مهم ترین آیه ی این سوره هست و پس این آیه، آیه ی شماره یک هست. نه اینطور نیست.
ممکنه شما در یک بحثی به این برسی که آیه ی سی مهم ترین آیه ی این سوره هست ولی این آیه، آیه ی سی هست پس بیست و نه آیه قبلش حتما نیاز بوده که تا به این آیه برسی.
البته به شرطی که شما اثبات بکنی که ترتیب آیات قرآن به شکلی هست که مدنظر خداوند بوده است.
ما مثلا در برخی آیات قرآن دارم که اگر این قرآن از جانب خداوند نبود شما در اون اعوجاج میدید، یعنی میدید که اینجا یک بحثی مطرح شده و بعد دیگه پرت شده و رفته یک جای دیگری و یک چیزی دیگری مطرح شده بعد رفه یک چیز دیگری مطرح شده و یک آیه ای جاش اینجا نبوده و یک جای دیگری هست. و توصیه ی میکنه که همینکه شما در آیات قرآن اعوجاج نمیبینید این به این مفهوم هست که قرآن از جانب خداست و لذا تدبر کنید.
ما در بحث« ترتیب آیات قرآن در ابتدای راه هستیم إن شاء الله خداوند توفیق بده که بحث های قابل توجهی رو بتونیم دنبال بکنیم.
خیلی ها به این موضوع پرداخته اند که ترتیب آیات قرآن توقیفی است ولی شما از این بحث چیزی برداشت نمیکنید.
یعنی این بحث شما رو به یک روشی نمیرسونه، در شما این دغدغه رو ایجاد نمیکنه که پس من بایستی یک روشی داشته باشم، پس این موضوع خیلی در مواجهه ی من با قرآن باید خیلی مهم باشه.
میگید که خب الحمد لله توقیفی هست دیگه و تمام شد.
توفیقی بودن ترتیب آیات قرآن بر بر ثمره داشتن این نوع چیدمان دلالت دارد
بله اینکه به این برسیم که ترتیب آیات قرآن توقیفی هست یعنی باید اینکه درونش مطلب باشه، اینکه گفته بشه که پس این موضوع با« وحی » انجام شده است، پس وحی بوده که آیه ای آیه ی شماره ی یک باشه، وحی بوده که آیه ی پنجاه، آیه ی شما ره پنجاه باشه و من حق ندارم که جابجا کنم، اگر حق ندارم جابجا کنم یعنی در قرائت این سوره حق ندارم جابجا« قرائت » کنم، حق ندارم اول آیه ی پنجاه رو بخونم بعد آیه ی یک رو بخونم. حق ندارم اول آیه ی دو رو بخونم و بعد آیه ی یک رو بخونم. در قرائت این سوره باید اول آیه ی یک رو بخونم و بعد آیه ی
دو رو بخونم. چرا؟ چون قرائت میکنم که فلانی بشنوه، فلانی بشنوه که فکر کنه، فلانی بشنوه که تدبر کنه، فلانی بشنوه که تفکر کنه.
پس اینجا خداوند موضوعی رو مدنظر داره.
إنشاء الله خداوند توفیق بده که این موضوع بره به سمتی که در بحث برداشت های از قرآن و مواجهه ی با قرآن روش های کارآمدی بدست بیاد.
