در سفرهای قبل عمده نشانه ها در بیرون از وجود ما بود و در این سفر به امید خدا در درون ما باشد
جریان محبتهای خدا در سفرهای گذشته بصورت نشانه ها در فضای بیرون از ما بود یعنی جوری بود که ما نشانه ها را می دیدیم و می شنیدیم و درس می گرفتیم، یعنی بیشتر تغییرات و کلاس ها در بیرون از وجود ما بود، انشاء الله که مسیر به صورتی هست که نشانه ها در درون ما ان شاء الله خواهد بود. که به امید خدا با احساس این مطلب شروع میشه، احساس هم صفت شدن، نزدیک شدن به لحاظ صفات به رجال خدایی. یعنی امید داریم که انشاء الله این طور باشه، امید داریم که انشاء الله این طور هست این مسیر،
به محبت امام رضا، راهی و دلبسته بیت امام حسین ع شدیم
این که ما را واقعا چه خوب راهی کردند بر سر سفره ی امام حسین و چقدر اونجا متنعم شده ایم و جوشیده بسیاری از حرکت ها و معارف از بیت امام حسین (علیه السلام) این قدر که میایم در جوار امام رضا(علیه السلام) باز یاد امام حسین می کنیم. به ضریح امام رضا نگاه می کنیم و بعد میگیم که عجب ضریحی داشت امام حسین. یعنی این موضوع تقصیر ما نبوده، اینها کاری هست که خود امام رضا(علیه السلام) هدایت کردند به این سرزمین. حالا به شکرانه ی این محبت امام رضا(علیه السلام) همینجا اون قسمت سلام به امام حسین (علیه السلام) را تا قسمت سجدش بخونیم.
