امام جعفر صادق صلوات الله علیه بنیان بسیاری از احکام امر برپایی امر ظهور روترسیم می کنه و در اون دروان بسیار مشتاق ظهور امام(علیه السلام)هست
به مناسبت شهادت امام جعفر صادق سلام الله علیه می رسیم این طور نباشه که خدای ناکرده اصلا توجه نکنیم،اگر اصلا به این مناسبت توجه نکنیم خب ما اصلا در دایره ی شیعیان نیستیم.در شیعه بودنمون باید شک کنیم،خب حالا توجه داریم،پس گام اول توجه به این مناسبت است.
گام بعدی نوع توجه است،چگونه توجه کنیم؟چه برداشتی از این فضا داشته باشیم؟
به سالگرد شهادت امام علیه السلام رسیدیم،حالا نوع رفتار ما میتونه محبانه باشه،میتونیم بنشینیم در عزای ایشون زاری بکنیم،گریه بکنیم.این یک رفتار خوب است،این یک رفتاری است که اجر داره.
نوع دیگری هم میتونیم به این مناسبت ها نگاه بکنیم،این نوع دیدن برداشتها برای سرعت بیشتر در حرکت است،نوعی برداشت برای بیشتر یاور شدن است.
نگاه میکنیم میگیم امام جعفر صادق صلوات الله علیه زحمت فراوان کشیده،برای چی؟
میبینیم بنیان بسیاری از احکام امر برپایی امر ظهور رو امام جعفر صادق صلوات الله علیه میده. بسیاری از قواعد حرکت رو ایشون ترسیم میکنه و در اون دروان اینقدر مشتاق ظهور امام(علیه السلام)هست که آرزو میکنه :ای کاش من در رکاب ایشون باشم.ای کاش من در برپایی ظهور امام علیه السلام باشم.
خب اون امامی که ما شیعه ی او هستیم و در عزای شهادت او ناراحت هستیم این نگاه رو هم داره،این نگاه، نگاهی عالی است،نگاهی است از منظری بالا،به این مناسبت رسیدیم ببینیم امام(علیه السلام)چه جوری نگاه میکنند؟
پس از اینکه دیدیم بگیم؛خب من هم که از این مسیر هستم،میخوام در این مسیر بدوم،پس خودم رو یک بازسازی بکنم،نگاه کنم اگر نقصی در من هست اون رو جبران بکنم.
مناسبت ها رو غنیمت بشمرید برای اینکه یکی از نقصهای بزرگ خودمون رو اصلاح بکنیم
اگر این برداشت رو از مناسبتها بکنیم، برفرض همین مناسبت که امشب در اون هستیم این برداشت قیمت داره،اگر اینجوری نگاه کردیم اون وقت قیمت داره و قیمتش بالاست.
حالا به این خاطر خدا محبت کرد در این چند روز که در فضای نیاز به این بازسازی بودیم در این فضا بودیم که حس میکردیم که خدایا!انگار پیش پای ما مانعی هست انگار نفس ما مانع حرکت ما هست، ما که عزم کرده بودیم برای حرکت کردن،همت کرده بودیم برای امام(علیه السلام)، همت کرده بودیم برای اینکه قاصدک حریم مادر مهربان س باشیم،جدی هم همت کرده بودیم منافقانه نبود، بعد که حس کردیم احیانا مشکلی هست که نمیشه،و خدا هم که محبت کرد فرمودند که «قد همتهم انفسهم»، شما گروهی هستید که نفستون رو جلوتر می اندازید،این وسط ها برای نفستون هم چیزی قائل هستید.با حیرت زدگی گفتیم چه گیری!!چه مسئله ای!
بلافاصله وارد یک مناسبت شدیم.این مناسبت رو غنیمت شمردیم برای اینکه این موضوع رو اصلاح بکنیم.
خب! پس دوستان این مناسبت رو غنیمت بشمرید برای اینکه یکی از نقصهای بزرگ خودمون رو اصلاح بکنیم و اون چیه؟
همتمون رو برای امام(علیه السلام) اصلاح کنیم، یکبار در خودمون در همین امشب و فردا باز نگری بکنیم،تاملی در خودمون بکنیم: کجای کار ما، کجای زندگی ما، همتی برای نفسمون هست؟
همتمون رو برای امام(علیه السلام) اصلاح کنیم، یکبار در خودمون در همین امشب و فردا باز نگری بکنیم،تاملی در خودمون بکنیم: کجای کار ما، کجای زندگی ما، همتی برای نفسمون هست؟
برعکسش رو نمیگم،خدای نکرده برعکسش در کسی نیست که بگیم کجای زندگی ما همتی برای امام هست؟این که زیاده.
گیر ما اون تکه هایی است که برای امام نیستیم.همه اینجوری هستیم دیگه نه؟والّا که مقدار قابل توجه زندگی ها همتی است برای امام(علیه السلام). حالا هرکس به خودش نگاه کنه اگر اون برعکسه هم هست خودش بدونه.
نگاه کنیم ببینیم کدام بخش از زندگی ما،کدام فضای زندگی ما، فکری، اخلاقی، اجتماعی، که ما در اون بخش همت داریم،بالاخره برای اون فضایک همتی داریم،انسان ها وقتی درگیر یک فضایی هستند در اون فضا یک همتی از خودشون نشون میدن،در زمینه های اجتماعی،اخلاقی دارای یک همتی هستند،نگاه کنیم ببینیم که این همت ،همتی که از خودمون بروز میدیم،برای نفس هست یا برای امام علیه السلام؟
ما در شب قدر خواسته هامون،میلمون رو مطرح کردیم،در شب قدر گفتیم که ما دوست داریم مثل یک قاصدک در حریم مادر مهربان باشیم،مثل یک قاصدک سبک باشیم،مثل یک قاصدک در این مسیر با نگاه مادر مهربان حرکت کنیم،اینقدر لطیف و سبک باشیم که نیاز به هل دادن نداشته باشیم، نیاز به کشیدن سخت نداشته باشیم،سبک باشیم،این میل ماست،این صحبت از درون و از فطرت ماهست،فطری رفتار کردیم .در فضای لیلة القدر هم این محبت انجام شد.بعد که یک مقدار از لیلة القدر و رمضان فاصله گرفتیم،چون که قراره در دنیا رشد کنیم،یک مقدار که ازلیلة القدر و رمضان فاصله گرفتیم،حس کردیم که دیگه سنگین هستیم،چرا من دیگه مثل قاصدک نیستم؟چرا نمیتونم در حریم مادر مهربان حرکت کنم؟
بله موضوع برای همه ی ما که میل به این پرواز در حریم مادر مهربان داشتیم سنگینه،خدایا!من نمیخوام مثل کوه استوار بشم.من دوست دارم وقتی میل مادر مهربان برجیزی هست من پرواز کنم.چرا اینقدر سنگینم؟چرا اینقدر چسبیدم؟نمیخوام یکسال بگذره شب قدر بعدی بنشینم و بعد بگم که من دوباره آمدم،یکبار دیگه از اول،تا چند بار از اول؟نه؟چند بار از اول؟ما میخوایم فضای لیلة القدر اون میلی که از خودمون بروز دادیم،اون میلی که در ما قرار داده شد)دقیقترش اینجوریه)اون رو واقعا جامه ی عمل بپوشونیم،این کلاس رو جدی بگیریم،نمیخوایم در یک فضای محبت گونه و میل گونه باقی بمونیم.
صلواتی بفرستید.
برای این موضوع از همه ی ابزارهایی که خدایی است استفاده میکنیم،و التماس میکنیم طلب هدایت میکنیم،طلب نصرت میکنیم از خدا. خدیا!نکنه من دور بشم.حالا به انواع مختلف صحبت میکنیم،به انواع مختلف درخواست میکنیم،میل قاصد بودن در حریم مادر مهربان رو شما در ما قرار دادید،خب نکنه من سنگین بشم،نکنه من نتونم زنجیرها و گره ها رو باز کنم.این موضوع باید برای ما پررنگ باشه.نکنه از لیلة القدر از رمضان فاصله میگیرم به دنیا آلوده تر میشم.
خب خدایا! شما برای ما روشن بکنید که ما چه کار باید بکنیم؟این طلبها إن شاء الله به محبت خدا نصرت از جانب خدا داره،هدایت از جانب خدا داره،خب یکی از اولین گامها (در حالی که کمتر از یک ماه از لیلة القدر میگذره حول و حوش یکماه هست که از لیلة القدر میگذره) خب این رو بذاریم یک گام در گام اول،یک قدم از دوازده قدمی که تا لیلة القدر بعدی باید برداریم،یک قدم برداشتیم دیدیم نه نمیشه،سخته دارم سنگین میشم،چی شده؟موضوع چیه؟رجوع میکنیم به هدایت خدا موضوع چیه؟
شما میل به قاصدک شدن دارید،میل به سبک شدن در حریم مادر مهربان دارید،ولی همتتون رو برای نفستون قرار دادید. برای اینکه این موضوع رو اصلاح کنیم.به محبت خدا مناسبت ها پیش پامون هست،از این مناسبت بهره ببریم و اینکه اصلاح کنیم همتمون رو در به سوی امام(علیه السلام)قرار دادن
موضوع نفس شماست.یعنی چی نفس ماست؟موضوع اینه که شما(خطاب به ماست)میل به قاصدک شدن دارید،میل به سبک شدن در حریم مادر مهربان دارید،ولی همتتون رو برای نفستون قرار دادید.
میگیم عجب!!!توجه نکرده بودم،یا اینقدر توجه نکرده بودم.
ما در زندگیتون میگید ما میخوایم سبک بشیم(شما که میگم خودم هم هستم)خطاب به ماست،میگیم میخوایم سبک بشیم،ولی در زندگی،در بخشهای مختلف زندگی همتمون نفسمون بود،موضوعات مربوط به نفسمون برامون خیلی مهمه.در شغل، در مناسبات اجتماعی، در اخلاقیات،در معارف در جلسات معارفی،در فضاهای لطیفتر هم همینطور،در جلسات معارفی،در بودن با دوستان معارفی،در نبودن با دوستان معارفی،در تصمیم گیری هامون،نگاه کنیم یک طرفش برای نفسمون هست.همون قدر که برای نفسمون هست، به همون میزان ما سنگین هستیم،ما نمیتونیم پرواز کنیم.
خب این موضوع رو میگیریم میگیم عجب!چه جالب!و همین که فهمیدیم باز خودش غنیمت بود.همین که فهمیدیم خدا رو شکر میکنیم اولش، که خدایا!ما رو رها نکردی.وبعد میمونیم چی کار کنیم؟میگیم باید از فضا ها استفاده کنیم برای اینکه این موضوع رو اصلاح کنیم.به محبت خدا مناسبت پیش پامون هست،از این مناسبت بهره ببریم و اینکه اصلاح کنیم همتمون رو در به سوی امام(علیه السلام)قرار دادن،در برای امام (علیه السلام )قرار دادن.در این فضا التماس کنیم از خدا بخوایم إن شاء الله که به محبت امام جعفر صادق(صلوات الله علیه)کسی که بیشترین همت ها رو در برپایی ظهور امام(علیه السلام)در گذاشتن قواعد به سوی ظهور داشتند ما هم همتمون در زندگی در همین جهت قرار بدیم.
امام جعفر صادق(صلوات الله علیه)ایننقدر در این مسیر زحمت کشیدند که گاهی به حق گفته میشه که؛ شیعه ی جعفری.
در همین امشب و یکی دوروز(امشب و فردا) نشانه بریم برخی موضوعات رو در زندگیمون بگیم که من در این موضوع که همتم برای نفسم هست اینجا میخوام این رو اصلاح بکنم،اینجا میخوام همتم رو بگذارم برای امام(علیه السلام).و واقعا اون رو درست بکنیم،این موضوع رو بازسازی بکنیم.اگر در موضوعاتی هم اصلا همتی نداریم خب همت ایجاد بکنیم برای امام (علیه السلام).برخی از ما ممکنه در یک بخشهایی بی همت باشیم،خب اونجا هم یک همتی بکنیم برای امام(علیه السلام)مثلا برخی از دوستان،ممکنه خدای نکرده البته اینجا نیست به اونهایی است که نیومدند،ممکنه مثلا تحقیق نکنند،کمتر به فضای معارفی بپردازند،خب اینها همتی در این مسیر ندارند،خب بیاییم بگیم من در اینجا همت میکنم،همتی میکنم برای تحقیق،برای بودن در فضای معارف،برای امام(علیه السلام).همت میکنم در اقامه صلاتم. حالا این برای اونجاهایی هست که یک مقدار همت نداریم یا کمتره.اونجا رو هم که خودمون آگاه هستیم به نفسمون،که همتی برای نفس داریم.همت داریم خیلی هم داریم همت میکنیم، اونهایی که با منظر خدایی نگاه نمیکنند، این موضوع رو تایید میکنند،یک فرد خارجی فرد دیگری که با منظر خدایی نگاه نمیکنه میگه فلانی عجب همت بلندی داره،چقدر باهمت هست این آدم.ولی خودمون که نگاه میکنیم میگیم درسته که پر همت هستیم ولی این همت برای نفسمون هست.اینهارو هم تصمیم بگیریم برای اصلاح کردن.
خیلی مصدع نشیم
برمحمد و محمد صلواتی بفرستیم.
همتمون را برای امام علیه السلام بیشتر و بیشتر و بیشتر کنیم
دوستان اگر مطلبی تحقیقاتی دارن که میخوان در اون نشون بدن من از لیلة القدر اومدم این همت رو برای امام(علیه السلام) کردم برای اینکه ما همت ایشون رو ببینیم و کیف کنیم و الگو وبگیریم،اگر کسی اینجور مطلبی داره در خدمتشون هستیم.بعضی از دوستان که همون یه ذره همتی هم که داشتن رو کمتر کردند.
صبح ها که بیدار میشیم از خواب بگیم که إن شاء الله تعالی امروز میخوام یک همتی بلند برای امام(علیه السلام)بکنم.
شب که رفتیم بخوابیم نگاه میکنیم میبینیم امروز چه همت بلتدی برای امام(علیه السلام)کردیم.نگاه میکنیم میینیم ولش ،امروز رو نمیشه نگاه کرد، از فردا.یا برخی دوستان هم ممکنه بگن امروز چه همتی بلند برای امام(علیه السلام)کردم فردا إن شاء الله بیشترش میکنم.
