پرورش شخصیت با برخی از رفتارها برای اسیر دنیا نشدن
1396/07/02
پرورش شخصیت با برخی از رفتارها برای اسیر دنیا نشدن
یکشنبه 3 محرم 1439 - دفتر نواب
در قبال دنیا باید تقوا داشت چرا که خداوند خطاب به همه انسانها می‌فرماید «أَلْهاكُمُ التَّكاثُرُ» همه سرگرم دنیا شدید تا اینکه به قبر خود می‌رسید
دنیا رو از ابتدا باید تقواش رو داشت و الا دنیا هیچ وقت تمومی نداره، شما با حرکت در دنیا و پیشرفت در دنیا هیچ وقت به اغناء نمیرسی، هیچ وقت تمومی نداره، اینها آیات قرآن هست تا زمان مرگ تا موقعی که فرد بره و بمیره، لذا در سوره ی تکاثر خطاب به همه می فرماید استثناء نمیزنه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم همه تون توجه کنید اینجوری می فرماید همه تون توجه کنید کی؟ هر کی، همه تون گوش کنید، گوش می کنیم أَلْهاكُمُ التَّكاثُرُ تکاثر همه تون رو سر گرم کرده، تکاثر یعنی چی؟ یعنی همین جوری زیاد کردن، مدام پشت سر هم زیاد کردن همه تون رو سر گرم کرده حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقابِرَ تا اینکه برید و قبرهاتون رو زیارت کنید تا اینکه بمیرید، شما می فرمایی ببخشید احتمالا به ما نمیگه، میگیم نخیر خداست داره صحبت می کنه و به همه میگه نمی فرماید اِلا قَلیل،
راهکارهایی مثل صدقه و انفاق و امثال آن برای اسیر نشدن در دنیا وجود دارد که فقیر و غنی باید به آن بپردازد
انسان در قبال دنیا باید شخصیتش رو پرورش بده، خداوند برای این راهکار قرار داده، ایمانیات، اخلاقیات همه ی اینها هست. از جمله مواردی که اثر مستقیم داره موضوعاتی هست مثل انفاق، مثل صدقه، مثل قائل شدن به حق معلوم برای فقیر و سائل و مواردی از این دست، زکات، اینها موضوعاتی هست که از همین ابتدای شما تکلیفت رو با دنیا معلوم می کنی، نگو من در دنیا به یه جایی برسم این جوری میشم اگر از اول این کار رو نکنی به یه جایی هم برسی این جوری نمیشی و دنیا اون موقع شما رو به یوق خودش کشیده و شما هیچ وقت به این اغناء نمیرسی، چه آدم ها در طول تاریخ که تا لحظه ی مرگ هیچ وقت به اغنای از دنیا نرسیدند اینکه عرض می کنیم چه آدم ها یعنی تقریبا همه ی آدم ها، استثناء داره ولی آنقدر کم هست قابل ذکر نیست، بخاطر این خداوند می فرماید أَلْهاكُمُ التَّكاثُرُ ، تکاثر یعنی هیچ وقت به اون اغناء نرسیدند، چه آدم ها می بینیم که امروز همین طور هستند ممکنه از نظر مالی وضع شون خوب باشه یا ممکنه از نظر مالی وضع شون خوب نباشه، ولی در این شخصیت یکسان هستند هیچ فرقی ندارند، این نوع شخصیت شون یکی هست،
اگر همه چیز باشد و قرآن نباشد به هیچ دردی نمی‌خورد
باید به این باور رسید این موضوعات در قبال دنیا رو باید مراعات کرد که گرفتار دنیا نشی و بعد باید این باور رو داشت اگر همه ی دنیا باشه قرآن نباشه خوب نیست اگر قرآن باشه همه ی دنیا نباشه خوبه،
صدقه و امثال آن باید لِلّه باشد نه به عنوان معامله‌ای با خدا برای عوض گرفتن
انفاق، صدقه باید لِله باشه، ما خیلی موقع ها این کار رو نمی کنیم که، الان طرف داره مثلا میره تو اتوبان میگه خدایی نکرده تصادفی نکنم بمیرم ماشینم خسارت ببینه، یه مثلا تو جیبش یا داشبورد ماشنش نگاه می کنه یه دویست تومنی پانصد تومنی پیدا می کنه میاندازه تو صندوق صدقه، اینها اسمش صدقه نیست ها... اینها اسمش معامله هست،
انفاق باید از «ممّا تحبّون» باشد
مثلا در بحث انفاق در قرآن مطرح هست که انفاق می کنند مِمَّا تُحِبُّونَ اون چیزی که خودش دوست دارند رو می برند میدند، ما انفاق می کنیم چی؟ مِمّا اضافه ، مِمّا لا تُحبّون، مِمّا بی مصرف، مِمّا چند بار مصرف شده، مِمّا کهنه، مِمّا دست دوم، آیه ی قرآن می فرماید انفاق می کنند مِمَّا تُحِبُّونَ ، اون چیزی که خودشون خیلی دوست دارند، اون چیزی رو که خیلی دوست دارند می برند انفاق می کنند، اینه شخصیت می سازه نه اون چیزی که اضافه هست می خوای بریزی دور، اسم اون انفاق نیست، کار خوبی هست انجام بده، مثلا شما اسراف نمی کنی اسم اون این هست که شما اسراف کننده نیستی یه وسیله ای داری نیاز نداری اسراف کننده نیستی می بری میدی به یه کسی یا یه وسیله ای داری یه برخیش رو مصرف کردی یه غذایی رو خوردی استفاده کردی دیگه باقیش رو نمی خوای مصرف کنی میگی اسراف نشه ببرم بدم فلانی بخوره، این اسمش انفاق نیست این اسمش اسراف نشدن هست، انفاق یعنی مِمَّا تُحِبُّونَ البته این یکی از درجات خوب انفاق هست.
