در پشت میز کار دفتر ما باید فقط و فقط برای امام ع کار کنیم
وقتی به اون نقطه میرسیم،و در اون نقطه مستقر هستیم،به امام (علیه السلام)میپردازیم،خالص خالص.اگر بعد از مرگ از ما پرسیدن که در دنیا چه کردی؟ بگیم حالا فارغ از همه ی این موضوعات و اینها بگیم از همه ی این دنیا ما یه نقطه داشتیم اون یک میز بود برخی از اوقات روزگارمون رو پشت اون میز گذروندیم،فقط به خاطر امام (علیه السلام)آدم گاهی کار میکنه در صحنه اجتماع شغلش، مخلوطه خیلی باید رشد کنه که دنبال فعالیت اقتصادی ای باشه،فقط به خاطر امام(علیه السلام)دنبال تحصیل باشه فقط به خاطر امام(علیه السلام)،در خانواده باشه فقط به خاطر امام(علیه السلام).انسان اگر اینجوری باشه باید خیلی رشد کرده باشه،عموم ما ها اینطور نیستیم،همه ی کار و بار و زندگی وزن و بچه و اینها فقط به خاطر امام (علیه السلام) نیست،یک نقطه ای داشته باشیم ، از این نقطه شروع کنیم،إن شاء الله خدا این موضوع رو برکت بده،وسعت بده در همه ی زندگیمون رسوخ کنه،این جمله یادمون باشه،إنشاء الله خدا فضای پشت این میز ها رو که فقط به خاطر امام(علیه السلام)هست ؛«مخلصین له الدین حنفاء»این روإ ن شاءالله از همینجا گسترش به مرور در فضاهای زندگیمون رسوخ کنه،بعد از یک مدت فلان دوستمون بگه من سر کارم هم حس میکنم دیگه نیّاتم،صفاتم عوض شده داره عوض میشه،تو خانواده ام داره عوض میشه،این امام(علیه السلام)هست که داره برام پررنگ میشه، حس پشت این میز به همه ی بخش های زندگیم داره کشیده میشه،إن شاءالله،إن شا الله خدا توی این موضوع خیرات و برکات زیادی قرار خواهد داد،خب بریم به کار بپردازیم.
