فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ یعنی «بسم رب» را تسبیح نما
در آیات قرآن در سه آیه، دو آیه در سوره ی واقعه و یک آیه در سوره ی الحاقّه داریم که فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ شاید معنای دقیق تر برای این آیه اینطور باشه که بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ را تسبیح کن، ای رسول بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ را تسبیح کن ،
در تسبیح معنای تنزیه و تبتیل نیز وجود دارد؛ تسبیح به یک معنا یعنی خدا را در جایگاه اصلی خود قرار دادن و دیگر باورها را نسبت به او دور انداختن
در ماجرای واقعه وقتی که اون ماجرای عظیم واقعه رخ میده و اتفاق میافته بخاطر اینکه اون ماجرای عظیم واقعه اتفاق میافته تو الان بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ را تسبیح کن، بِاسْمِ رَبِّ رو دریاب، از بِاسْمِ رَبِّ غافل نشی، بِاسْمِ رَبِّ رو تسبیح کن. یه معنا از تسبیح که مطرح هست بحث تنزیه هست یعنی در تسبیح یه معنا که وجود داره بحث تنزیه هست تسبیح مساوی تنزیه نیست در تسبیح عملا تنزیه هم اتفاق میافته در تسبیح عملا تبتیل هم اتفاق میافته ولی تسبیح مساوی تنزیه مساوی تبتیل نیست، حالا اگر این معنا رو در تسبیح بگیریم یعنی شما بِاسْمِ رَبِّ را تنزیه کن، سبحانَ الله تسبیح خدا یعنی خدا رو تنزیه کن، تنزیه از هر بدی در باور و در عمل تنزیه کن خدا رو از هر ضعفی از هر بدی، کسی که مطرح می‌کنه سبحانَ الله تسبیح می‌کنه خدا رو یعنی اینکه خدا رو ضعیف نمی‌دونه خدا رو دارای ضعف نمی‌دونه خدا رو دارای نقص نمی‌دونه یعنی خدا رو واقعا در جایگاه خودش قرار میده و غیر خدا رو به خدا وصل نمی‌کنه و در جایگاه خدا قرار نمیده، کسی که تنزیه می‌کنه خدا رو تسبیح می‌کنه خدا رو یعنی اینکه خدا رو به معنای واقعی در جایگاه خودش قرار میده در باور و در رفتار و غیر خدا رو در جایگاه خدا قرار نمیده،
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ قبل از ماجرای واقعه مطرح است یعنی از قبل باید «باسم رب» را باور داشت و آن‌را از هر ضعف و بدی تسبیح و تنزیه نمود
حالا در این معنای تنزیه فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ای رسول ماجرای بزرگی در پیش هست واقعه، ماجرایی با عنوان واقعه تو الان حواست باشه برای اون ماجرا آماده بشی حالا که اون ماجرا در پیش هست پس تو فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ پس تسبیح کن اسم رب عظیم را ، پس تسبیح کن بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ را، ِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ را در جایگاه خودش قرار بده هم در باور هم در رفتار و اون چیزی‌هایی که به ساحت بِاسْمِ رَبِّ ارتباط ندارند رو در جایگاه بِاسْمِ رَبِّ قرار نده، به بِاسْمِ رَبِّ وصل نکن، بِاسْمِ رَبِّ رو تنزیه کن، تنزیه کن بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ را هم در باور هم در رفتار، برای تو بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ جایگاه واقعی خودش رو پیدا بکنه، ماجرای واقعه در پیش هست اگر تو بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ را در جایگاه واقعی خودش قرار ندی و برای تو جایگاه واقعی خودش رو نداشته باشه در ماجرای واقعه شکست می خوری، از واقعه در واقعه بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ هست که فضای مناسبی خواهد بود، از الان بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ رو بشناس، در جایگاه واقعی خودش قرار بده، رفتار صحیح انجام بده، در عمل بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ رو تنزیه کن.
