بسم الله الرحمن الرحیم در مورد قرآن یه مطلب که هست اینکه قرآن کلام هست کلام خداست قرآن تکلّم هست قرآن حرف هست یعنی یه کسی با نام خدا داره با شما صحبت می کنه با شما حرف میزنه و مجموعه ای از صحبت ها رو برای شما مطرح می کنه یه فرد عالم حکیم اهل تدبیر داره با شما صحبت می کنه یعنی یه وجه قرآن صحبت کردن هست صحبت خدا با شما، لذا یک نام قرآن هست کلام الله، البته یه سطح از معنای کلام الله یعنی صحبت کردن، کلام الله معناش وقتی به خدا وصل میشه دقیق تر و مرتفع تر هست ولی یه سطح معناش هست صحبت کردن خدا داره با شما حرف میزنه، همه ی قرآن حرف زدن خدا با شماست، شما وقتی آیات قرآن رو می بینی یا می خونی یا می شنوی اینطور هست که خداوند داره با شما صحبت می کنه
اگر قرآن صحبت خدا با انسان است پس باید به گونه‌ای به قرآن نگریست که به انسان مرتبط باشد
شما وقتی پای صحبت یا سخنرانی کسی می نشینی وسط های صحبت به این فکر می کنی که این حرف هایی که این آقا میزنه برای من چه فایده ای داره اصلا به من چه؟! به من چه ارتباطی داره من بنشینم به این حرف ها گوش بدم، خب وقتی در قبال قرآن هم می نشینی این سوال رو می تونی بپرسی، در مورد سخنرانی یک نفر یا یک صحبت های کس دیگری می تونی بگی خب واقعا به من ارتباطی نداره و عبور کنی رها کنی، در مورد قرآن خداوند فرموده که همه ی صحبت ها به شخص تو ارتباط داره من بی خود حرف نمیزنم من الکی حرف نمیزنم حرف بی ربط نمیزنم صحبتی می کنم که به تو ارتباط داره به شما مربوط هست برای شما بی فایده نیست اگر قائل به این باشی که متکلّم یعنی خدا، عالم هست حکیم هست اهل تدبیر هست این خدا این متکلّم نمی تونه حرفی بزنه که بی فایده باشه، در فضای صحبت ها... در فضای کلام نمی تونه کلامش بی خود و بی فایده باشه بگیم یه چیزی گفت هیچ ربطی به ما نداشت هیچ فایده ای برای ما نداشت، ببینید در سطح اینکه شما به قرآن به عنوان کلام اون هم به معنای صحبت کردن نگاه کنی نمی تونی بیگی این صحبت بی فایده بود ربطی به ما نداشت. این صحبت ارتباط داره به ما و با فایده هست، حالا انسان یه بار به قرآن اینطوری نگاه کنه یعنی در سطح کلام و صحبت کردن که نگاه می کنه بگه کسی به عنوان متکلّم قرآن با ما صحبت می کنه با من صحبت می کنه و همه ی صحبتش با فایده برای من هست در مقام صحبت برای من فایده داره حرف بی ربط نیست.
