یکشنبه 3 جمادی الثانی 1437 - ( شب دفن مادر مهربان س)- جلسات عمومی - منزل آقای روزبه
بسم الله یعنی عزم برای یک آغاز با تکیه بر اسماء الهی
ببینید« بسم الله الرحمن الرحیم » یعنی یک آغاز، یعنی عزم برای یک آغاز، با تکیه بر« اسماء خدا ». با تکیه بر محبت ها، واقعیت ها، رخداد ها، مقولاتی که در زندگی ما، در نظام عالم، در نظام بشر به واسطه ی اسماء خدا اتفاق افتاده، با تکیه ی بر اونها یک عزم برای حرکت.
«ب» بسم الله، یعنی یک یا علی برای شروع حرکت
عزم برای حرکتش کجاست؟ در همون« حرف ب »« بسم الله ». اگر میگفت" اسم الله الرحمن الرحیم " یک خبر بود.« بسم الله الرحمن الرحیم » یعنی یک آغاز، یک شروع از جانب ما. به تعبیر دیگر یعنی شما در کارها که شروع میکنی میگی« یک یا علی بگو و شروع کن ». « حرف ب بسم الله یعنی یک یاعلی ». یک یاعلی برای یک شروع. امیرالمومنین علیه السلام میفرمایند که من نقطه ی « ب » بسم الله هستم. یعنی یک« یا علی برای شروع ». یا علی یعنی ای کسی که اون بالاها هستی، من به بالا ها نگاه میکنم و شروع میکنم. ای کسی که متعال هستی. اون بالاها هستی. من دستم رو به سوی تو دراز میکنم، تو دست من رو بگیر. پس« بسم الله الرحمن الرحیم » اسمِ اللهِ الرحمانِ رحیم یعنی یک توجه به اسماء الله که از سر رحمانیت و رحیمیت بوده و هست و خواهد بود. « ب » یعنی شروع، یعنی به اینها نگاه میکنم میخوام شروع کنم، میخوام آغاز کنم، عزم کنم برای حرکت. پس میگی که یاعلی برای شروع کردن. پس یک جورهایی این « یاعلی » که شیعیان میگن همون آیه ی قرآن هست. کدام آیه ی قرآن؟ آیه ی« بسم الله الرحمن الرحیم » یک جورهایی اینها مفهوما به هم نزدیک هستند. وقتی شما یاعلی میگی انگار داری میگی« بسم الله الرحمن الرحیم ». لذا این فرهنگ که در شیعیان هست که مطرح میکنند که« یا علی بگو و شروع کن » این فرهنگ قرآنی هست، این فرهنگی عمیق قرآنی هست.
