یه نکته ای هست در این آیاته مربوط به «وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ في سَبيلِ اللَّهِ أَمْواتٌ بَلْ أَحْياءٌ وَ لكِنْ لا تَشْعُرُون» و اون نکته این که همه جا تو عمده ی جا ها آیات این جور ، این طور که ذهنم هست گفته میشه نگید این ، این جوری نگید .این جوری حساب نکنید ، این جوری گمان نکنید . تو این حرفهاست . خداوند میتونست این جا بگه که ، کسانی که در راه خدا کشته شده اند اونها حی هستند نزد پروردگار، و بلکه مرده نیستند . میگه وَ لا تَحْسَبَن ، وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ في سَبيلِ اللَّهِ أَمْواتٌ بَلْ أَحْياءٌ وَ لكِنْ لا تَشْعُرُون ، این جوری داره صحبت میکنه . این رو بعدا صحبت کنیم ان شاء الله ...
مفهوم صحیح «وابن السبیل»: یه کسی راهی رو درست کرده و رفته، شما هم داری دنبال او در این مسیر می‌ری، می‌شی «وابن السبیل» ؛ اونایی که بعد از عاشورا دنبال امام حسین ع، در سبیل حسینی ع راه می‌افتند و حرکت می‌کنند، می‌شوند ابن السبیل ؛ لذا کاروانیان امام حسین ع بعد از عاشورا مصداق "و ابن السبیل " هم دارند.
ذیل آیه 177 بقره:
این که " و ابن السبیل" رو می‌گویند در راه مانده مفهومی که در ذهن داریم خیلی صحیح نیست؛ چرا گفته میشه وابن سبیل ؟ چرا ؟ یه کسی راهی رو درست کرده و رفته، شما هم داری دنبال او در این مسیر می‌ری، می‌شی «وابن السبیل» ؛ اونایی که بعد از عاشورا دنبال امام حسین ع، در سبیل حسینی ع راه می‌افتند و حرکت می‌کنند، می‌شوند ابن السبیل ؛ اگر می‌خواهیم بگوییم در راه مانده، باید بگوییم در راه مانده های عاشورا، اونایی که در راه حسینی ع هستند ولو اینکه شهید نشدند لذا کاروانیان امام حسین ع بعد از عاشورا مصداق "و ابن السبیل " هم دارند.
