قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى، قطعا کسی که که تزکیه کند سرافراز خواهد شد
بله در آیه ی چهاردهم سوره ی اعلی می فرماید که ((قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى)) کسی به رستگاری میرسه کسی کارش سرانجام داره که اهل تزکیه باشه خودش رو تزکیه کنه تزکیه کردن خودش براش مهم باشه گام بگذاره قدم بگذاره در مسیر تزکیه شدن در مسیر تزکیه کردن خود، مَن تَزَكَّى خداوند فضاهایی قرار داده که انسان تو اون فضاها می تونه تزکیه بشه در اون فضاها می تونه برداشت بکنه در اون فضاها می تونه گرد و غبار رو از خودش بریزه این فرد باید قدم بگذاره در این راه اگر قدم گذاشت در این راه و این مسیر رو این فضا رو دنبال کرد قطعا او رستگار خواهد شد ((قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى)) شما تلاش می کنی ولی کار شما وقتی به سرانجام میرسه که اهل تزکیه باشی با تزکیه وارد میدان بشی تازه از اینجا شروع میشه، میدانهای عالی بهره های مرتفع بعد از تزکیه شروع میشه، یعنی کسی که تلاش می کنه برای تزکیه ی خودش،
هر چند خداوند رسولانی برای تزکیه انسان ارسال نموده ولیکن این نباید باعث شود انسان از تزکیه خود غافل شود و فقط مترصد تزکیه از جانب آن رسولان باشد
نباید نشست و گفت خدایا تو کی من رو اصلاح می کنی کی من رو تزکیه می کنی، امام علیه السلام کی من رو تزکیه می کنه، یکی بیاد من رو تزکیه کنه این مسیر کافی نیست، خداوند می فرماید من رسولی رو مبعوث کردم که سید ما رسول الله صلوات الله علیه باشه تا بیاد و مومنین رو تزکیه کنه در این آیه می فرماید ((قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى)) کسی رستگار هست که خودش هم پا بگذاره در تزکیه نشینه بگه خب رسولی آمده بیاد من رو تزکیه کنه باید پا بگذاره در میدان تزکیه، بله فرد باید پا بگذاره در میدان تزکیه، رسولی میاد ((يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ)) آیات رو بر اونها تلاوت می کنه ((وَيُزَكِّيهِمْ)) و اونها رو تزکیه می کنه یعنی برنامه ی تزکیه اونها رو دنبال می کنه، از آیه ی چهارده سوره ی اعلی برمیاد که این فرد باید خودش پا بگذاره در میدان تزکیه اگر پا گذاشت اگر بهاء داد اگر اهمیت داد اگر تزکیه کردن خودش تزکیه کردن نفسش براش مهم بود او به فلاحت میرسه،
حَیَّ علی الفَلاحِ، یعنی ای انسان فرصت کم است برای تزکیه خود عجله کن تا سرافراز شوی
انسان باید بدود به سوی فلاحت بدود به سمت فلاح، تلاش کنه سعی کنه، در اذان و اقامه ی نماز می خونید که مطرح هست که حَیَّ عَلَی الفَلاح بدو، بدوید به سمت فلاح، خب یعنی چی یعنی چجوری بدویم؟ یعنی پاشیم بدویم؟ نه طبق این آیه یعنی مَن تَزَكَّى یعنی تَزَكَّى یعنی بجنب خودت رو تزکیه کن حَیَّ عَلَی الفَلاح یعنی بجنب خودت رو تزکیه کن، شما در اذان و اقامه می شنوی مؤذن صدا میزنه که حَیَّ عَلَی الفَلاح یعنی فرصت نیست اگه فرصت بود که می گفت به مرور حالا آروم آروم، چه عجله ای هست! یه زمانی خودت رو تزکیه کن، یعنی فرصت نیست حَیَّ یعنی بجنب فرصت نیست، فرصت کم هست عجله کن عجله کن برای فلاح، چجوری؟ یعنی فرصت نیست تو تزکیه نشدی، پس بجنب خودت رو تزکیه کن،
کسی که می‌خواهد تزکیه شود باید خود را در فضاها و محبت‌هایی که خداوند ایجاد نموده قرار دهد
خداوند فضاهای مختلفی محبتهای مختلفی جریان داده که انسان می تونه از اون محبتها بهره مند بشه برای تزکیه شدن، مَن تَزَكَّى یعنی کسی که میره سراغ این فضاها، کسی که به اون جریانهای تزکیه کننده ی خداوند بهاء میده و میره سراغ شون، این فرد اگر رفت سراغ این تزکیه و خودش رو در جریان تزکیه قرار داد او به فلاحت میرسه
برای تزکیه انسان باید خود را در تزکیه‌ای که خداوند بواسطه رسول الله ص جاری نموده قرار دهد تا تزکیه شود و بعد خود را در فضایی از ذکر خدا قرار دهد و سرانجام به صلاۀ بپردازد
((وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى)) و ذکر کردن اسم ربّش رو، این فردی که رفت در میدان تزکیه اینجاست که می تونه اهل ذکر اسم رب باشه والا نمی تونه، ببینید تزکیه در فضاهایی از جانب خداوند جریان داره، این فرد باید یاد بگیره که تزکیه کنه خودش رو، باید بیاد در میدانی که از تزکیه ای که جریان داره استفاده بکنه، تزکیه رو کی جریان میده؟ خدا ، به واسطه ی کی؟ به واسطه ی سید ما رسول الله صلوات الله علیه، در رأس اش سید ما رسول الله صلوات الله علیه، تزکیه جریان پیدا می کنه این فرد باید بیاد به تزکیه بپردازه یعنی او هم تزکیه بکنه خودش رو، ذکر رو کی جریان میده؟ خدا ، در رأس اش سید ما رسول الله صلوات الله علیه، به واسطه‌ی سید ما رسول الله صلوات الله علیه، انسان باید بیاد در میدان ذکر او هم ذکر کنه، یه جاهایی هست که تزکیه جریان داره فرد باید بره اونجا و تزکیه برداشت کنه یه جاهایی هست که ذکر جریان داره ذکر اسم رب، ذکر اسم خدا جریان داره فرد باید بره اونجا و او هم ذکر اسم خدا بکنه، در بیوت خداوند ذکر اسم خداوند جریان داره لذا در آیات سوره ی نور می فرماید که ((يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ)) در اون بیوت اسم او ذکر میشه یعنی ذکر اسم او اونجا جریان داره، خب ذکر میشه به شما چه ربطی داره؟ به من و شما چه ربطی داره؟ مثل تزکیه، تزکیه جریان داره به من و شما چه ربطی داره، شما میگی آقا ببخشید ربط داره، من هم باید برم تزکیه بشم من هم باید برم تزکیه بکنم به تبعیت از اون تزکیه تزکیه کنم، من هم باید برم ذکر کنم وقتی در بیوت خداوند ذکر اسم رب جریان داره من هم باید ذکر اسم رب داشته باشم فَصَلَّى و بر اساس اون به نماز بپردازم.
