نوع حضور ما در جوار امام ع ، فهم حضور ما از جوار امام ع ، نشون دهنده صفتی است که از ماه مبارک رمضان برداشت کرده ایم
خیر مقدم عرض میکنیم خدمت همه دوستان که در جوار امام ع تشریف آوردند و آرزو میکنیم که انشاءالله همه دوستان بیشترین خیرات و برکات را بدست بیاورند .دوستان نزدیک به 24 ساعت از آغاز سفرمون گذشته ، اگه بخواهیم کل زمان سفرمون رو در نظر بگیریم ، باید بگیم تقریبا یک پنجم از کل زمان سفرمون گذشته ؛ یک محاسبه ای در خودمون داشته باشیم که من از این اوقات سپری شده چقدر بهره برده ام ؛ چقدر به امام ع پر داختم و چقدر به حاشیه های سفر پرداختم ، با دوستی صحبت میکردم به ذهنم رسید که کمتر از بیست دقیقه به امام ع پرداخته ! اگه به همین منوال بخواهد پیش برود او سفر رو از دست داده !در سفر که هستیم ، موضوعات مختلفی وجود داره مثل وسیله سفر ، کودکان ، خواب و خوراک و ... اینها همه دغدغه ما رو پر نکنه ، چرا در جوار امام ع بر سر سفره ای نشسته ام و انگار نه انگار در جوار امام ع هستم ، نوع کلام من و فکر من و نوع بر خورد من در سر این سفره غذا ، گوئی بر سر سفره ای دور دست و در جزایری دوردست و در کنار انسانهای دیگر نشسته ام ، باورم چیه ؟ آیا باورم اینه که در جوار امام ع هستم ، در مسیر هستم؟ باورم چیه؟ آیا این باور رو دارم که به جوار امام ع لحظه به لحظه دارم نزدیک تر میشم.
در فرهنگ استقامت غافل شدن وجود نداره
مثل کولی ها به زیارت نریم ! مثل انسانهای یله در جوار امام ع نباشیم ! نوع حضور ما در جوار امام ع ، فهم حضور ما از جوار امام ع ، نشون دهنده صفتی است که از ماه مبارک رمضان برداشت کرده ایم ، اگر آمده ایم بر سر سفره امام ع و انتظار داریم که اینجا بهره ببریم ، خوب باید شاکر باشیم و قدر دان محبت ها باشیم ، قدردانی محبتها به عمله ، و اینکه من نشون بدم از ماه مبارک رمضان چی برداشت کرده ام ، و ؟آن موقع انتظار داشته باشم که یک گام جلوتر برم ؛ آیا اگر کسی به من نگاه میکنه فرهنگ استقامت رو در من میبینه ، آقا وقتی من فلان دوستم رو میبینم به این فکر می افتم که باید استقامت کرد ، نوع کلام و لحن کلامش منو به یاد استقامت می اندازه ، آیا دوستان ما در مورد ما اینگونه قضاوت می کنند ؟خدای ناکرده گونه ای رفتار نکنیم که نیاز باشه به ما تذکر بدهند که از غفلت خارج بشیم ، در فرهنگ استقامت غافل شدن وجود نداره ، هر چه هست یک گام به جلو رفته ، نه اینکه بگن فلانی چرا غافلی؟ فلانی یک پنجم زمان سفر شما به جوار امام ع گذشت ، تو به اندازه بیست دقیقه به یاد امام ع بودی؟! باقیشو میگیم ، سفر بودیم و خوش بودیم ! و با بچه ها بودیم ، گفتیم و خندیدیم ! فلانی چقدر ما رو خندوند ! و ... عرضم این نیست که اینها بده ! که بده ! البته اگه بجا نباشه ها ، ! عرضم اینه که اینها نباید باعث غفلت بشه ، نباید سفر این باشه.
هر کسی قلبش رو زودتر فرستاده حرم اون برنده است
از سفر چه چیزی برای ما می مونه ؟ میگیم رفتیم سفر ، قطارش خوب بود ! جا اینجوری بود ! سرد بود ! گرم بود ! غذای خوبی خوردیم ! اینهاست ؟! یا بعد از سفر از شما بپرسن سفرت چگونه بود ؟ اصلا این موضوعات یادت نمیاد. بله ممکنه تا دقایقی دیگر دوستان بریم حریم ! اینکه جسممونه ! آیا الان که مسافتها به سمت حرم امام ع حرکت کردیم ، آیا در حرم امام ع هستیم ؟ آیا قلبمون فکرمون روحمون ،الان ساکن در حرم امام ع شده ؟ مسابقه دوی مارتن نبوده که هر کسی زودتر به حرم امام ع رسید برنده است ! هر کسی زودتر رفت به صحن گوهر شاد نشست او برنده است ! خوب اینکه نیست که ، هر کی زمانی که اومد ثبت نام کرد پیش دوستانمون و گفت اسم منو بنویس من میخواهم بیام حرم و قلبشو فرستاد به سمت حرم او برنده است ، هرکی وقتی پا گذاشت از خونه بیرون به سمت حرم و قلبشو فرستاد به سمت حرم او برنده است ، هرکی وقتی پا گذاشت در کوپه ها و با دوستش صحبت می کرد و قلبشو فرستاد حرم او برنده است .یک صلواتی بفرستید .
محضر امام ع را محضر پادشاه عالم بدونیم، پادشاهی بر فراز عرش
خدای نکرده قصدم توبیخ و اینگونه صحبت ها نیستا ، داریم با هم حرف می زنیم . !با فلان دوستم در این بیست ساعت گذشته در مورد هر چیزی حرف زدم الا در مورد امام ع ، داریم میریم پیش پادشاه عالم ، داریم میریم ، چگونه میریم ، چی میشه ؟ و ... آیا این فرهنگ استقامته ؟!!انشا الله این اوقات باقی مانده رو دریابیم و استفاده ببریم ! آقای مرادی نباشیم ! البته هرکی به مرادی خودش بگه ها ! البته ما مرادی زیاد داریم مرادی ... مرادی ...! زیاده ! هرچی نگاه می کنیم همه مرادیند ! به محضر امام ع که تشریف آوردیم با نگاه این بیاییم که ما به محضر پادشاه عالم آمده ایم ، پادشاهی بر فراز عرش و شما اومده اید به سمت عرش او ، نگاهتون به سمت بالا باشه ، به سمت حرم که میریم این نباشه که اومدیم حرم و امام ع این در خواست من و .... ، این نباشه.
ارتفاع گرفتن در ایام سفر برامون مهم باشه
امامی بر فراز عرش ، قله ای بسیار مرتفع ، با امام ع فاصله یابی کنیم ، فاصلمون چقدره ؟ این نگاه باعث این میشه که تقدیس کنیم ، او بسیار رفیعه ، و من بسیار کوچکم ، خاشع بشیم، دغدغمون رو بگذاریم بر ارتفاع گرفتن ، اقای فلانی میای این کار رو انجام بدی ؟ یک تامل بکنم ، فلانی من فکر میکنم این کار برای من ارتفاع نداره ، من چهار روز فرصت دارم ؛ مهم برای من ارتفاع گرفتنه ، این پیشنهاد تو برای من ارتفاع نداره ، بافلانی شروع می کنیم به صحبت کردن ، فلانی دوساعته با من صحبت می کنی ! محصول صحبت تو یک میلی متر ارتفاع نیست ! دغدغمون رو بگذاریم بر ارتفاع گرفتن ، با چه ارتفاعی وارد حرم شدیم و با چه ارتفاعی خارج میشیم ، هرکی با ارتفاع بیشتری خارج بشه او مقرب تر به امام ع هست .
منظر ما، نوع نگاه ماست؛ در سفرها منظرهامون رو صحیح کنیم
در خصوص این موضوع بیشتر صحبت می کنیم ، کمی به فضای یصلی علیکم بپردازیم ، دو هفته پیش کمی در این خصوص صحبت شده ، ندیدم کسی خیلی این موضوع براشون پرررنگ باشه ، و دونفر بنشینند و با هم در این خصوص صحبت کنند ! چرا نیست ؟ چرا خدای ناکرده کمی کم رنگه ؟ چرا نیست ؟ چون منظرمون صحیح نیست ! منظرمون نوع نگاه ماست ، نگاهمون رو ببریم به سمت ارتفاع ، امام ع بر فراز عرش هستند در مکانی رفیع و شما در ابتدای کوهستان ، اومدی به ملاقات امام ع ! از پایه کوه ! از ده هزار متری ! خوب با این فاصله میخواهی چه کنی ؟!این نوع نگاه در انسان حرکت ایجاد میکنه !کجا؟ همینجا ! میریم در کنار مزار می ایستیم و سلام می کنیم ! و میگیم باور داریم که امام ع جواب ماروداد ، بله این منظر درسته ، ولی با این باور تموم می کنیم ، امام ع در ارتفاعی رفیع هستند .
