سوار بر سفینه حمد در مسیر ربوبیت، رحمانیت، رحیمیت و مالکیت خدا در بین اهالی عالم حسینی ع و طلب عبودیت، استعانت و هدایت به کاروان حسینی ع
بله؛ چرا بسوی کاروان امام حسین(علیه السلام)؟ بخاطر«إِيَّاكَ نَعْبُدُ»، بخاطر«إِيَّاكَ نَسْتَعِين» و بخاطر «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيم». به این خاطر بسوی کاروان امام حسین(علیه السلام). بر سفینه‌ی حمد سوار بشیم بسوی کاروان امام حسین(علیه السلام)، حمد با معرفت، حمد «رب العالمین»، خدایا تو اهل این عالم را تربیت کردی، هر عالمی که من باهاش مواجه هستم تو تربیت کردی، تو رب اهل عالم حسینی هستی و چه زیبا ربوبیت میکنی. وقتی بسوی کاروان امام حسین(علیه السلام) میریم «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبّ الْعَلَمِين» یعنی خدایا، حمد برای تو هست، تویی که بهترین ربوییت را برای اهل این عالم، عالم حسینی‌ع پیاده کردی. «الرَّحْمَنِ الرَّحِيم» بهترین سفره‌ی رحمانیت و رحیمیت را به روی این اهل عالم، بروی اهل عالم حسینی باز کردی، «مَلِكِ يَوْمِ الدِّينِ» این اهل عالم در ملک تو هستند و در محضر تو، این طوری بر سفینه‌ی حمد بشینیم و رو به سوی کاروان امام حسین(علیه السلام) بر سفینه‌ی حمد از منظر « رَبّ الْعَلَمِين»، «الرَّحْمَنِ الرَّحِيم»، «مَلِكِ يَوْمِ الدِّينِ» کاروان حسینی را ببینیم، اهل کاروان حسینی را ببینیم. وقتی به این جا میرسین، اینجوری نگاه کنین اونموقع اشتیاق پیدا میکنی بسوی کاروان، اون موقع مطرح میکنی که «إِيَّاكَ نَعْبُدُ» خدایا! من میخواهم با تو هماهنگ باشم، میشه منم بیام توی این کاروان، در بین این اهالی، در بین این عالمین با تو هماهنگ باشم، مثل اینها، مثل این افراد، «إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ» کمکم کن بیام، از تو استعانت میخواهم که بیام، بیام بسوی کاروان، و بیام در بین این کاروانیان و مثل این کاروانیان اهل استعانت بشم. «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ» و در جوار این کاروانیان برم بسوی صراط مستقیم.
عالم حسینی ع، عالی‌ترین مصداق در «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبّ الْعَلَمِين»
بله، ما که میخواهیم وارد « الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبّ الْعَلَمِين» بشیم خوبه که این عالمین در معرفتمون عالمین قیمتی باشند، اهل یک عالم قیمتی، اینطوری « الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبّ الْعَلَمِين» را برای خودمون قیمت بدیم، خدایا تو رب اهالی عالم حسینی هستی، وقتی به اونها نگاه میکنیم به حمد وادار میشم. عجب ربوبیتی داری!؟ واقعا سزاوار حمدی، خب این عالمین معناش خیلی گسترده هست، اهالی عالم، عالمهای مختلف، از عالمهای کوچک تا بزرگ، عالمهای مختلف در بین انسانها، عالمهای ملائکه، عالمهای بسیاری از موجودات دیگر، ما قیمتی فکر کنیم. خدا به ما محبت کرده که با اهالی عالمی به نام عالم حسینی(علیه السلام) آشنا بشیم، خب چرا وقتی میخواهیم وارد حمد خدا بشیم، « الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبّ الْعَلَمِين» این عالم مد نظر ما نباشه. عموما هم گاهی انسانها که سعی میکنند بهتر توجه کنند یه چیز مبهمی که مد نظرشون هست رو، رب همه چیز در عالمها و بالا و پایین، برداشتی نمیکنند، « الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبّ الْعَلَمِين» اهالی عالم حسینی، «الرَّحْمَنِ الرَّحِيم» سفره‌ای که پیش روی اینها باز کردی، «مَلِكِ يَوْمِ الدِّينِ» دینی که برای اونها قرار دادی و مسیری که در ملک خودت اونها را جلو بردی. این را بگیم و اون موقع وارد بشیم به «إِيَّاكَ نَعْبُدُ»، اینجا میطلبه. «إِيَّاكَ نَسْتَعِين» «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيم» این جا واقعا آدم اهل طلب میشه.
