حمد در قبال رب‌العالمین، الرحمن‌الرحیم و مالک یوم‌الدین بودن الله
1394/06/20
حمد در قبال رب‌العالمین، الرحمن‌الرحیم و مالک یوم‌الدین بودن الله
جمعه – 27 ذی القعده1436 – حکیم- جلسات عمومی
ورود به سه معرفت در قبال خداوند با منظر حمد، حمد در قبال رب‌العالمین بودن الله، حمد در قبال الرحمن‌الرحیم بودن الله و حمد در قبال مالک یوم‌الدین بودن الله
در سوره حمد خداوند میفرماید که« بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ (1) الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ (2) ». شما واژه« الحمد »رو کنار بگذارید، در سه آیه ی اول سه ویژگی، سه صفت، سه مقوله از الله مطرح هست؛ « الله»،« رب العالمین ». « الله »،« الرحمان الرحیم ». « الله »،« مالک یوم الدین ». آیا موضوع مطرح کردن این سه ویژگی( سه مقوله ) هست؟ این هم هست ولی اون چیزی که مهم هست «حمد در قبال خدا » است. « اهل حمد بودن در قبال این سه مقوله از خدا ». این سه مقوله از خدا رو بشناسیم و نسبت به اون اهل حمد باشیم. پس باید سه مقوله از خدا رو شناخت؛« مقوله ی رب العالمین، مقوله ی الرحمان الرحیم، مقوله ی مالک یوم الدین ».
اینکه خداوند رب العالمین هست، در عالمین ربوبیت میکنه. اینکه خداوند سفره ی رحمانیت و رحیمیت پهن میکنه، اینکه خداوند در قیامت مالک است، مالکی با عظمت. با این سه مقوله آشنا شد، وارد این سه مقوله شد ولی با یک صفت و اون صفت« حمد » هست. با صفت حمد، از منظر حمد، اقرار به حمد. بله پس با این نگاه در سوره ححمد سه مقوله، سه معرفت نسبت به خداوند مطرح هست« رب العالمین، الرحمان الرحیم و مالک یوم الدین ». منظر نگاه به این سه مقوله از خداوند به این سه مقوله حمد هست. نتیجه ای که انسان باید در قبال این سه مقوله بگیره« حمد » هست. جوری باید به این سه مقوله پرداخته بشه که نشان دهنده ی حمد خدا باشه.لذا انسان باید مقر به حمد خدا باشه در سه مقوله؛ در مقوله ی رب العالمین بودن خدا، در مقوله ی الرحمان الرحیم بودن خدا، در مقوله ی مالک یوم الدین بودن خدا.
هر جا اثری از ربوبیت خدا در زندگی خود دیدیم باید ذیل صفت رب‌العالمین الله، حامد باشیم
این رو در زندگی روزمره کوچک کنید؛ اینکه خداوند در مقوله ای ربوبیتی بکند. مثلا انسان با نبی ای از انبیائ خدا آشنا بشه( این موضوع از یک جهتی ذیل مقوله ی بوبیت خداست ) آدم باید اهل حمد باشه و در بسیاری از مقولات روزمره که ما اون مقولات رو به ربوبیت خدا منتسب میدونیم، چه در این دنیا و چه در آخرت.
هر جا اثری از رحمانیت و رحیمیت خدا در زندگی خود دیدیم باید ذیل صفت الرحمن‌الرحیم الله، حامد باشیم
در هر عالمی هر مقوله ای رو که منتسب به ربوبیت خدا میدونی این بایستی ما رو به حمد بکشونه. ( شاید خارج از این موضوعاتی رو نبینیم ) عمده ی موضوعاتی که ما با خدا مواجه هستیم، با خدایی خدا مواجه هسیتم یا اون موضوع رو مرتبط با ربوبیت خدا در عالم ها میدونیم یا اون موضوع رو منتسب به رحمانیت و رحیمیت خدا میدونیم؛ خدا به یک کسی لطفی کرده، خدا به یک جماعتی لطفی کرده، خدا به یک مکانی لطفی کرده، خدا به یک جماعتی لطفی کرده، خدا به یک مکانی لطفی کرده، خدا در یک جا محبت های بیشتری قرار داده، خدا اصلا به یک جایی محبت کرده، خدا یک جایی محبت خاص تر کرده (رحیمیت).
هر جا اثری از جزا و پاداش خدا در زندگی خود دیدیم باید ذیل صفت مالک یوم‌الدین الله، حامد باشیم
یا با جزاء و پاداش خدا مواجه هستیم، یکی از مقولات ذیل مالک یوم الدین جزائ و پاداش هست دیگه. در همین دنیا با این موضوع روبرو هستیم که خداوند در بسیاری از کارها به یک فردی یک جزائی در همین دنیا میده، ما با این موضوع مواجه هستیم. یا اینکه در رفتارها و برخی از امورات خودمون ما بسیار با این مقوله مواجه هستیم. فضای ما، صفت ما، برداشت ما، منظر ما نسبت به این مقولات بایدن حمد باشه. مثلا گفته میشه که اینکه خدا لطف کرده و ما بر سر سفره‌ای هستیم که اونجا محبت های خدا هست پس اهل حمد باشیم، استناد قرآنی این موضوع چی هست؟« الحمد لله...الرحمن الرحیم » به این استناد قرآنی وقتی با رحمانیت و رحیمیت خدا مواجه میشیم باید اهل حمد بود.
حامد بودن ذیل سه صفت الله که در سوره حمد مطرح است، مقدمه‌ای برای ورود به عبودیت و استعانت
اگر اهل حمد نباشیم به شکل صحیح نمیشه وارد مقولات آیات بعد شد، نمیشه به شکل صحیح وارد عبودیت و استعانت شد.
لزوم شناختی از خداوند از جهت رب‌العالمین بودن، الرحمن‌الرحیم بودن و مالک یوم‌الدین بودن که منجر به حمد شود
اینجا مطلب ظریفی مطرح هست؛ خدا رو از جهت ربوبیت، از جهت الرحمان‌الرحیم از جهت مالک بودن در یوم الدین بشناس ولی چه جور شناختنی؟ شناختی که شما رو به حمد بکشونه، معرفتی که شما رو به حمد بکشونه.
چون اگر شما خدا رو از این سه جهت شایسته ی حمد ندانی خب او رو عبادت نمیکنی، با او همآهنگ نمیشی، از او طلب کمک و استعانت نمیکنی، از او طلب هدایت نمیکنی.
لذا حمد یک پایه ریزی و بستر هست، یک بستر برای عبادت درست،یک بستر برای استعانت از خدا، یک بستر برای طلب هدایت از خدا، طلب هدایت به صراط مستقیم.
حمد خدا در سوره حمد، حمدی با سه معرفت از خداوند
البته در آیات سوره حمد نمیفرماید که فقط حمد خدا کنید در ابتدای آیه ی اول میفرماید« الحمد » ولی در ادامه ی آیه و در دو آیه ی بعد دعوت به شناخت صحیح از خداست، به سه میدان بزرگ از خدایی خدا دعوت میکنه که بشناسیم.
حمد کورکورانه نه! حمدی بر اساس معرفت. حمد لقلقه ی زبان نه! حمدی بر اساس معرفتی از خدا. حمد رب العالمین، حمد الرحمان الرحیم، حمد مالک یوم الدین.
آیا تا الان شده که ما به قیامت فکر کنیم، بپردازیم؟ به قیامت توجه داشته باشیم، به معارف قیامت بپردازیم و بعد در ادامه به شکلی بپردازیم که به حمد کشیده بشیم. ببینید آیه ی قرآن در سوره حمد ما رو به این ماجرا ددعوت میکنه. به قیامت بپردازید، به نقش خدا در قیامت بپردازید، به مالکیت خدا و عظمت مالکیت خدا در یوم الدین بپردازید و بگونه ای بپردازید که به حمد خدا کشیده بشید.
چون اگر آدم به قیامت نپردازه اونوقت دیگه مفهوم نداره که بگه" حمد مخصوص خدایی است که مالک یوم الدین است " و از او بپرسن که« مالک یوم الدین »چی هست؟ میگه یک چیزی هست دیگه. پس باید به قیامت بپردازه. حداقل در اوقاتی از روز حال و هواش رو در فضای قیامت قرار بده. در فضای یوم الدین و تحت مالکیت مالک یوم الدین.
جوری در اون صحنه قرار بگیره که کلامش در دل و زبان بشه« الحمد لله ».
به دنبال حمدی قیمیتی باشیم
حمد، حمد اللهی که رب العالمین هست. پس ربوبیت خدا در عالم ها برای انسان بایستی مهم باشه و پررنگ باشه. مقوله ی برنامه های خدا بایستی برای انسان پررنگ باشه، انسان به جست وجوی برنامه های خدا باشه، برنامه های خدا رو بشناسه، نحوه ی رقم زدن و جلو بردن این برنامه ها توسط خدا رو درک کنه و در اون مقولات و با درک این موضوعات بگه که« الحمد لله ».
موضوع الرحمان و الرحیم بودن خدا رو دنبال کنه، حواسش جمع باشه، جست و جو کنه.
به دنبال این باشه که سفره های محبت های خدا رو بشناسه، پیدا کنه، بره در کنار اون سفره ها قرار بگیره و اونجا بگه که الحمد لله.
بله انسان باید به گونه ای رفتار کنه که الحمد لله که از زبان او گفته میشه قیمت داشته باشه.
حمد قیمتی در سفر مشهد
از فلانی میپرسی که چرا برنامه ریختی که تشریف ببری حرم امام رضا علیه السلام؟ میفرماید که میخوام برم اونجا، اونجا سفره ای از رحمانیت و رحیمیت خدا پهن هست، برم در کنار اون سفره قرار بگیرم، این سفره رو خوب ببینم، با درکی از رحمانیت و رحیمیت خدا بگم که« الحمد لله ». یک الحمد للهی بگم که قیمت داشته باشه، تا ارتفاعات بالا بره.
