شکر محبت‌های سفر اربعین با حفظ موقعیت‌ها و ارتفاع حاصل شده در سفر انجام می‌شود
شکر محبت های خدا، تواضع و خشوع در قبال محبت های خدا بخصوص محبت سفرهای زیارتی حرم های اهل بیت علیهم السلام به این معنا نیست که از سر ما زیاد هست به این معنا نیست که همین هم بس هست همین هم خوبه، البته توقّع نداشتن و همه رو از لطف خداوند دیدن صحیح هست، اگر این مطلب به این معناست اگر این مطلب که این از سر ما زیاد بوده به این معناست که ما جایگاهی نداشتیم ما دستاوردی نداشتیم اینها همه توفیق خداست صحیح هست اینها اقرار به ناتوانی خود هست و صحیح هست شما می فرمایی مثلاً اَنا الضَّعیف این صحیح هست به این معناش صحیح هست ولی شکر در قبال این سفرها یعنی حفظ ارتفاع، حفظ دستاوردها، من خدا رو شکر می کنم یعنی می خوام ارتفاع رو حفظ کنم کسی که از آسانسور بره بالا از راه پله برگرده پایین آسانسور رو شکر نکرده ولو تعریف کنه از آسانسور ولو بگه این آسانسور خیلی خوب بود خیلی قشنگ بود خدایا شکرت ما اصلاً رفتیم تو آسانسور کیف کردیم این آسانسور خیلی با صفا بود وقتی داره از پله ها برمی گرده پایین آسانسور رو شکر نکرده، شکر توفیق رفتن در بیوت خداوند یعنی حفظ ارتفاعی که اون بیوت شما رو برده، اون بیوت شما رو برده به یه ارتفاعی، اونجا رو باید نگه داری اگه برگردی به سمت پایین اون رو حفظ نکردی و اون شکر نیست اون کفران هست ناشکریست، حالا ممکنه کسی نتونه صد در صد اون موقعیت رو حفظ کنه آسیب ببینه در مسیر، مسائل دنیا، شیاطین او رو درگیر بکنند ولی او باید تلاش بکنه بر حفظ این سعی در حفظ یعنی شکر، سعی در حفظ اون ارتفاع.
