خدایا رسولی را مبعوث کن(در دعای ابراهیم ع که در آیه 129 سوره بقره مطرح است) یعنی؛ یک شیئی را که کسی توان پایین آوردن اون شیء را نداره ، اون شیء را بیاره پایین در بین«فیهم» در بین بعضی افراد . در بین همه نیاره ، برای همه نیاره .
در آیه ی 129 از زبان ابراهیم (علیه السلام) مطرح هست که؛ خدایا رسولی بفرست که این کارها را بکنه . چرا می فرماد که رسولی بفرست ؟ چرا نمی فرماد که امامی بفرست ؟ «ربنا وابعث فیهم اماما منهم» ؟ چرا رسول ؟ چرا نمی فرماد که ولی ای بفرست که این کار را بکنه ؟
اگر میفرمود که امامی بفرست ، ولی ای بفرست در بین اونها ، خب آیا ولی میتونست تلاوت آیات کنه ، تعلیم کتاب و حکمت کنه ؟ می فرمایید بله میتونه که این کار را بکنه . آیا امام میتونه این کار را بکنه ؟ می فرمایید که بله میتونه این کار را بکنه ، احتمالا باید بتونه این کار را بکنه . آیا خود تلاوت آیات ، تزکیه کردن و تعلیم کتاب و حکمت، به رسالت حتما مربوطه ؟ پس چرا خداوند این جا می فرماد رسالت ؟ آیا اینها خود رسالت هست ؟ تلاوت آیات ، تزکیه و تعلیم کتاب و حکمت خود رسالت هست ؟ شما میگی نه ، پس در خود رسالت، یک مفهومی هست که در ظاهر آیات مطرح نیست ، رسولی بفرست . عاقل چی برداشت میکنه ؟
رسولی بفرست یک رسالتی انجام بده ، یه چیزی بیاره بینشون، که من نمیتونم بیارم ، یه چیزی را بگیره و از اون بالاها بیاره پایین که من نمیتونم بیارمش و بعد بر اینها تلاوت آیات کنه ، تزکیه کنه اینها را و بعد تعلیم کتاب و حکمت . این از زبان ابراهیم( علیه السلام) هست ها . ایشون می فرماد که خدایا ! یه کسی را بفرست ، شما رسول را معنای مبسوط کنید ، خدایا یه کسی را بفرست که یه چیزی که نمیتونم اون را بیارم پایین ، اون شیء عظیم که من نمیتونم بیارمش پایین ، اون را بیاره پایین ، اون را رسالت کنه و پایینش بیاره ، بعد بر اساس اون برای اینها تلاوت آیات داشته باشه و تزکیه و تعلیم کتاب و حکمت .
بله! پس این جا که مطرح هست: «وَ ابْعَثْ فيهِمْ رَسُولا» پس این رسول باید یه رسالتی انجام داده باشه ، یک شیئی را آورده باشه . اگر اون شیء را ابراهیم (علیه السلام) می تونست بیاره، انجام میداد . اگر اون شیء را سایر انبیاء و رسل (علیهم السلام) می تونستند رسالت کنند و پایین بیارند، انجام میدادند . کسی نمیتونه انجام بده ، فقط سید ما رسول الله (صلوات الله علیه) اون شیئ را پایین میاره .
لذا شما وقتی آیه ی 2 سوره ی جمعه را می خونی خدا می فرماد که: «اعوذ بالله من الشیطان الرجیم هُوَ الَّذي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولاً مِنْهُم» چرا نمی فرماد امامی از اونها ، چرا نمی فرماد ولی ای از اونها؟ چرا نمی فرماد حاکمی از اونها؟ هادی ای از اونها ؟ « رَسُولاً مِنْهُم» ، همین که می فرماید « رَسُولاً»، شما میگی پس حتما این یک چیزی برداشته آورده توی این ها ، یه چیزی آورده بین این ها . خداوند از بین اینها یه کسی را مبعوث میکنه یعنی میاردش بالا ، بعد رسولش میکنه ، مبعوث به رسالت ؛ میاره او را بالا، یک شیئی را برداره بیاره پایین که میشه رسالت . بیاره در بین اونها .
چه کسی میتونست نور آسمانها و زمین را به بین امیین بیاره ؟ اگه کسی این کار را میتونست انجام بده، فقط در حد یک شعاع نور بود . این یک ماجرای اختصاصی برای سید ما رسول الله (صلوات الله علیه) هست .
بله دوستان! چه کسی میتونست نور آسمانها و زمین را به بین امیین بیاره ؟ اگه کسی این کار را میتونست انجام بده، فقط در حد یک شعاع نور بود . این یک ماجرای اختصاصی برای سید ما رسول الله (صلوات الله علیه) هست .
در پرانتز عرض کنیم ؛ یکی از شما میپرسه که چه کسی عامل شد (قرآنی اگر بگیم ؛ رسول شد) که حضرت زهرا (سلام الله علیها) را به دنیا بیاره ؟ شما میگی سید ما رسول الله (صلوات الله علیه) . این یه ماجرای اختصاصی برای ایشون هست ، متعلق به هیچ کس نیست . چه کسی کتاب آورد ؟ میگی همه ی انبیاء و رسل (علیهم السلام) . درجات کتاب های همه ی انبیاء رسل (علیهم السلام) با هم فرق داره .
خداوند رسولی مبعوث کنه ، یعنی چی ؟ یعنی یک شیئی را که کسی توان پایین آوردن اون شیء را نداره ، اون شیء را بیاره پایین . بیاره پایین کجا ؟ بیاره پایین همه جا ؟ نه ! «فیهم» در بین بعضی افراد . در بین همه نیاره ، برای همه نیاره . بعد، اون رسول این رسالت را که انجام داد، حالا شروع کنه بر اونها تلاوت آیات کنه ، اونها را تزکیه کنه و تعلیم کتاب و حکمت .
ببینید یک درجه ی خیلی پایین این تلاوت آیات؛ همین خوندن قرآن ، تلاوت کردن آیات قرآن برای دیگری است ، یه درجه پایین و معمولیش البته خیلی این بالاست ، ولی منظورم اون آیات که در ذهن دوستان هست نه ، خوندن آیات قرآن ، تلاوت کردن آیات قرآن .
یه کسی بیاد، اول یک شیء عظیمی را بیاره در بین این ها و بعد برای این ها قرآن بخونه ، این قرآن خوندن با اون قرآن خوندن قبل از این فرق داره . یه نوری بیاره بین اینها، بعد تو فضای اون نور آیه ی قرآن بخونه . پس رسول الله این جا یه رسالت اختصاصی انجام میده ، اختصاصی از دو نظر ، از دو جهت ؛ یکی این که رسالتی انجام میده که کسی نمیتونه انجام بده و کسی نتونسته هیچ وقت انجام بده ، جهت دوم اختصاصی بودنش این که، برای جماعتی خاص انجام میده ، برای همه نیست . در دوران زندگانی سید ما رسول الله (صلوات الله علیه)، افراد زیادی از این رسالت رسول الله بی بهره اند .
ابراهیم (علیه السلام) با این ماجرا آشناست و با امامتشون ، برای این ماجرا دعا میکنند، چرا که اعمال امامت ابراهیم (علیه السلام) در قبال این ماجرا، به صورت دعاست، لذا میشه دعایی مستجاب برای این ماجرا . خدایا! یکی بیاد این رسالت را انجام بده .
با این منظر،خلیفه ی رسول کسی است که میتونه این شیئی که رسول الله رسالت کردند را بگیره و ازش محافظت کنه و اون را در بین برخی افراد، نگه داره .
حالا شما از این منظر بگوئید خلیفه ی رسول کیه ؟ اونی که میتونه این رسالت رسول الله ، این شیئی که رسول الله رسالت کردند را بگیره و ازش محافظت کنه و اون را در بین برخی افراد نگه داره .
