چرا در سوره جمعه «للصلاة» و «من یوم الجمعه» گفته شده است؟
بله در سوره جمعه مطرح هست که يَأَيهَُّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ إِذَا نُودِىَ لِلصَّلَوةِ مِن يَوْمِ الْجُمُعَةِ، این معناش چی هست؟ این رو چطور می شه معنا کرد؟ چرا اینجا فرموده که مِن يَوْمِ الْجُمُعَةِ، چرا نفرموده فیِ يَوْمِ الْجُمُعَةِ؟ چرا نفرموده إِذَا نُودِىَ اِلی الصَّلَوةِ؟ چرا فرموده نُودِىَ لِلصَّلَوةِ؟ بله این آیه کجا مطرح هست؟ بله این آیه در سوره جمعه مطرحه. باید به این توجه کنیم، و جایگاه این آیه رو در سوره جمعه بدونیم. سوره جمعه با چی شروع می شه؟
در ابتدای سوره جمعه صحبت از دو گروه امیین است، امیین اولین و آخرین که هر دو مشمول رفتارهای رسول الله ص هستند
در ابتدا سوره مطرح است که، بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ. يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فىِ السَّمَاوَاتِ وَ مَا فىِ الْأَرْضِ المَْلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الحَْكِيمِ(1). تسبیح می کنن برای خدا آنچه در آسمان هاست و آنچه در زمین است. خدایی که المَْلِكِ، الْقُدُّوسِ، الْعَزِيزِ، الحَْكِيمِ، هست. یعنی این خدا رو خدای با این اوصاف را آنچه در آسمان هاست و آنجه در زمین است تسبیح می کنن. هُوَ الَّذِى این خدا، خدایی است که در این آیه اول توضیح داده شد، بَعَثَ فىِ الْأُمِّيِّنَ، در بین اُمیین مبعوث کرد، بعث کرد رَسُولًا مِّنهُْمْ رسولی از خودشون. رسولی از اُمیین رو يَتْلُواْ عَلَيهِْمْ ءَايَاتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الحِْكْمَةَ، تا آیات رو بر آنها تلاوت کنه و آنها رو تزکیه کنه و اونها رو تعلیم کتاب و حکمت کنه. وَ إِن كاَنُواْ مِن قَبْلُ لَفِى ضَلَالٍ مُّبِينٍ. در حالی که قبل از این در ضلال مبین بودن. وَ ءَاخَرِينَ مِنهُْمْ لَمَّا يَلْحَقُواْ بهِِمْ. و دیگرانی از آنها، دیگرانی از اُمیین که هنوز به اُمیین ملحق نشده اند. رسول الله، این رسولی که خداوند مبعوث کرده، برای اونها هم هست و اون فعلی که برای امیین، امیین اولین انجام می ده، همون فعل رو برای امیین آخرین هم انجام می ده. پس تا اینجا ما امیین اولین داریم و امیین آخرین. اولین از امیین و آخرین از امیین. و آخرین از امیین هنوز به امیین اولین ملحق نشده اند. و رسول الله ص اون فعل رو اون نوع رفتار رو، که بود تلاوت آیات و تزکیه و تعلیم کتاب و حکمت، برای اونها هم انجام می ده.
موهبتهای خدا به امیین در سوره جمعه یک قدم از فضل عظیم خداست
وَ هُوَ الْعَزِيزُ الحَْكِيم، و خداست و اوست عزیز و حکیم. ذَالِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ، این فضل خداست. خدا به هر کی بخواد می ده. وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيم، و خدا صاحب فضل عظیمه. این فضل خداست و خدا صاحب فضل عظیمه. پس این یک قدم از فضل خداست. پس این ماجرا یک قدم اول از فضل عظیم خداست. فضل خدا عظیمه. و این یک قدم از فضل خداست.
در ادامه سوره جمعه مفهوما دو رفتار خواسته است حامل کتاب بودن یعنی بار مسئولیت کتاب را به دوش کشیدن و رفتار صحیح در قبال آیات، البته برخی رفتار اول را درست انجام نمیدهند و مثلا انند حمار قرار داده شده و برخی در قبال آیات رفتار درست انجام نمیدهند که مثلشان بدتر است
در ادامه می فرماد مثل کسانی که حُمِّلُواْ التَّوْرَئةَ، مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُواْ التَّوْرَئةَ ثمُّ لَمْ يحَْمِلُوهَا ، مثل کسانی که تورات به اونها تحمیل شد، سپس حملش نکردن. كَمَثَلِ الْحِمَارِ يحَْمِلُ أَسْفَارَا ،بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بَِايَاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ لَا يهَْدِى الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ. اینجا دو گروه مطرح است.یک رفتار در قبال کتاب خدا، گروهی که باید رفتار صحیح در قبال کتاب خدا داشته باشن.دوم گروهی که باید رفتار صحیح در قبال آیات خدا، داشته باشن. پس دو تراز رفتاری مطرح است. رفتار اول رفتار صحیح در قبال کتاب خدا، رفتار دوم رفتار صحیح در قبال آیات خدا. رفتار صحیح در قبال کتاب خدا، حمل کتاب خداست. حمل کتاب خدا، کتاب خدایی که به آنها تحمیل می شود. وقتی کتاب خدا به آنها تحمیل می شه، در واقع باید بار کتاب خدا رو کتاب خدا رو به دوش بکشن. بله نباید در قبال کتاب خدا به راحتی گذشت. وقتی رسولی مبعوث شده و کتابی آورده، باید نسبت به اون کتاب، نسبت به کتاب خدا رفتار صحیح داشت. رفتار صحیحش چی است؟ حامل بودن کتاب. حامل کتاب خدا بودن. نه به این معنا که یک کتاب مکتوب شده رو به دست گرفت و حرکت کرد. اگر اینگونه رفتار بشه، می شه كَمَثَلِ الْحِمَارِ يحَْمِلُ أَسْفَارَا. بلکه به این معنا که باید کتاب رو حمل کرد. بار اون کتاب رو به دوش کشید. بار تعلیم اون کتاب رو به دوش کشید. و بدِ داستان اینجاست که بدتر از اون قبلی ها، بدتر از کسانی که رفتار صحیح نسبت به کتاب خدا انجام نمی دن، کسانی هستن که رفتار صحیح نسبت به آیات خدا ندارن، وآیات خدا رو تکذیب می کنن. مثل اینها بدتره. بدتر از مثلی است که برای اونها زده شده. برای اونها گفته شد که مَثل اونها مِثل حمار هست. برای اونها برای کسانی که آیات خدا رو تکذیب می کنن، مثلشون بدتر هست. مثلی بدیه. این در واقع هشدار هست، برای کسانی که در معرض رسالت و بعثت رسول الله ص هستن. که شما باید نسبت به کتاب خدا و آیاتی که بر شما تلاوت می شه رفتار درست داشته باشید. حامل کتاب خدا باشید، و تصدیق کننده آیات خدا، مؤمن به آیات خدا. مثال اول برای یهودی ها است. مَثل کسانی که تورات را حمل نکردند، شبیه مثل حمار هست که اسفار را حمل می کنند. یعنی در واقع اونها رفتارشون نسبت به تورات به شکلی بود که انگار دارن اسفار حمل میکنن، کاغذ حمل می کنن. بد است مثل قوم. کسانی که تکذیب می کنن آیات را. تکذیب کردند آیات خدا را.
تراز «الَّذِينَ هَادُواْ» در سوره جمعه کسانی هستند که از حمل کتاب سرباز زدند
بله در ادامه می فرماد: قُلْ يَأَيهَُّا الَّذِينَ هَادُواْ إِن زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِيَاءُ لِلَّهِ مِن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُاْ المَْوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِين. قُلْ يَأَيهَُّا الَّذِينَ هَادُواْ ، ای کسانی که مثل یهودی ها هستید یا در زمره ی یهودیان هستید. یعنی کی؟ یعنی اونهایی که حامل کتاب خدا نیستید، و تکذیب آیات خدا کردید. در بالا توضیح داده شده. اون ویژگی مد نظر از یهودیان در این سوره در بالا توضیح داده شده. کدام ویژگیشون مد نظر هست؟ الَّذِينَ حُمِّلُواْ التَّوْرَئةَ ثمُّ لَمْ يحَْمِلُوهَا ، پس شما می فرمایی که الَّذِينَ هَادُواْ یعنی کدام تراز از هَادُواْ؟ کدام تراز از یهودی ها؟ حُمِّلُواْ التَّوْرَئةَ ثمُّ لَمْ يحَْمِلُوهَا، این ویژگیشون مد نظر هست. ای کسانی که اینطور هستید
برخی از یهود ادعا میکنند که « أَوْلِيَاءُ لِلَّهِ مِن دُونِ النَّاسِ» یعنی اولیاء خدا هستند ولیکن برای اثبات صدق گفتار خود باید تمنای مرگ داشته باشند. از مصادیق این آیه در صدر اسلام خلفا و امیر المومنین ع میباشند، امیرالمومنین ع میفرمودند که من ولی خدا هستم و در عین حال بارها تمنای مرگ داشتند بر خلاف خلفا
ای کسانی که حامل کتاب خدا نیستید، ای کسانی که کتاب خدا رو حمل نمی کنید، با اینکه کتاب خدا رو حمل نمی کنید، گمان می کنید که ولی خدا هستید، گمان می کنید که شما ولی خدا هستید و کسی دیگه ای نیست. شما بقیه رو کنار زدید و خودتون رو ولی خدا می دونید. اگر راست می گید فَتَمَنَّوُاْ المَْوْتَ، تمنای مرگ کنید از مثال های این آیه از نمونه های این آیه در صدر اسلام. یه کسانی گفتن همه مردم به کنار، منم که ولی خدا هستم. ولی دروغ می گفت. چرا؟ چون تمنای مرگ نکرد، و جرأت تمنای مرگ نداشت. وَ لَا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدَا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَ اللَّهُ عَلِيمُ بِالظَّالِمِينَ . اونها هیچ وقت این کار رو نمی کنن. در صدر اسلام یک نفر ادعا کرد من ولی خدا هستم و این کار رو کرد. گفت من به مرگ از عطش یک نوزاد به پستان مادرش مشتاق ترم. این آیه رو انجام داد. این آیه رو تحقق داد. شما وقتی شنیدید که امیر المومنین ع فرموده که من به مرگ مشتاقم، اشتیاقی بیشتر از اشتیاق یک نوزاد به شیر مادرش. براتون سوال می شه که چرا خوب امیر المومنین این رو می فرماد. بخاطر اثبات این آیه. می فرماد که من ولی هستم. می فرماد که اَنَا وَلیُّ الله من دوُن الناس. اَنَ ولیًٌ لِله من دون الناس. من ولی لِله هستم مِن دونِ الناس. چون من تمنای مرگ میکنم و کسی این کار رو نمی تونه بکنه، و کسی این کار رو انجام نمی ده. اون افراد بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ، بخاطر آن چیزی که پیش فرستادن. بخاطر زمینه سازی که از اینجا برای آخرتشون انجام دادن، جرأت تمنای مرگ را ندارن. هیچ وقت ندارن. وَ لَا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدَا، اصلا به هیچ وحه این کار رو نخواهند کرد. از مرگ بسیار هراسانن. ولی یه کسایی هستند که اُولیای لِله هستند، مِن دونِ الناس. واقعا اینطور هستند. صادق هستند، در این ادعاشون. اونها به دلیل مَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ، به دلیل اون زمینه سازی که برای آخرتشون داشتند، براحتی تمنای مرگ می کنن. قُل، بهشون بگو قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِى تَفِرُّونَ مِنْهُ ، مرگ یک چیزیه، یه شیئِ، مثل یه کسی می مونه که شما ازش فرار می کنید. فَإِنَّهُ مُلَاقِيكُمْ، اون شما رو ملاقات خواهد کرد. بالاخره نمیتونید از دستش فرار کنید. ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلىَ عَلِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ، سپس شما رو برمی گردونه بسوی عالم غیب وشهادت. بسوی کسی که نهان و آشکار شما رو علم داره. به نهان و آشکار شما آگاه هست. به نهان و آشکار عالم آگاه هست. فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ، و به شما انباء خواهد که، چه چیزی انجام دادید. آنچه را که انجام دادید را به شما انباء خواهد کرد.
صلاة کلید سرافرازی در یوم الجمعه است
يَأَيهَُّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ، ای کسانی که ایمان آوردید، إِذَا نُودِىَ لِلصَّلَوةِ مِن يَوْمِ الْجُمُعَةِ، وقتی از يَوْمِ الْجُمُعَةِ، ندا میاد برای صلاة، فَاسْعَوْاْ إِلىَ ذِكْرِ اللَّهِ وَ ذَرُواْ الْبَيْعَ. يَوْمِ الْجُمُعَةِ، چی هست؟ چرا اینجا يَوْمِ الْجُمُعَةِ، مطرح هست؟ روزگاری که در آن جمع شدن مطرح است، از جانب اونجا. از جانب يَوْمِ الْجُمُعَةِ، از سر يَوْمِ الْجُمُعَةِ. یه فضایی هست، یه دورانی هست، یه زمانی هست عنوانش هست جمعه. از اونجا یه ندایی بر می خیزه. انگار اصلا خود اون فضا، شکل گرفتن خود اون فضا داره با شما حرف می زنه، و از دل اون فضا منادی با شما حرف خواهد زد. مسیر رو برای شما مشخص می کنه. برای شما عنوان می گذاره. اگر به این يَوْمِ الْجُمُعَةِ، نگاه می کنید و اگر به من منادی در این يَوْمِ الْجُمُعَةِ، نگاه می کنید، من برای شما یک عنوان مطرح می کنم. چه عنوانی مطرح می کنی؟ ما را ندا می دی به چه چیزی؟ به ما هم ندا بده ما بیام اونجا. به ما ندا بده که ما در يَوْمِ الْجُمُعَةِ، باشیم و سرافراز باشیم. ما در يَوْمِ الْجُمُعَةِ، باشیم و سرافراز باشیم. شما این مطلب رو می خواید. اینجا می فرماد که نُودِىَ لِلصَّلَوةِ. صلاة کلید سرافرازی در يَوْمِ الْجُمُعَةِ. این ندای لِلصَّلَوةِ، به يَوْمِ الْجُمُعَةِ مربوط هست. ندا میاد از چه جانبی؟ از يَوْمِ الْجُمُعَةِ. ندا میاد برای یه کاری. پس این کار به اون مسیری که از اون مسیر، از اون جایی که از اونجا داره ندا میاد، مربوطه. صلاة فعل مرتبط به يَوْمِ الْجُمُعَةِ است.
یوم الجمعه محلی است برای جمع و ملحق شدن امیین آخرین به امیین اولین، این کار بواسطه سه فعل رسول الله و ولایت ولی خدا در سطح حاملان کتاب انجام میشود
يَوْمِ الْجُمُعَةِ چیه؟ در این سوره يَوْمِ الْجُمُعَةِ چی هست؟ به چی مربوطه؟ آیا قبل از این در این سوره از يَوْمِ الْجُمُعَةِ، صحبت شده؟ شما این مفهوم را یک جا پیدا می کنید. رسولی در بین اُمیین، اُمیین از اولین تا آخرین مبعوث شد، که بر اون ها تلاوت آیات کنه و تزکیه کنه و تعلیم کتاب و حکمت کنه. اُمیین اولین از این تلاوت آیات، تزکیه و تعلیم کتاب و حکمت اثر می گیرن، از ضَلَالٍ مُّبِينٍ خارج می شون. إِن كاَنُواْ مِن قَبْلُ لَفِى ضَلَالٍ مُّبِينٍ. از ضَلَالٍ مُّبِينٍ خارج می شون. وَ ءَاخَرِينَ مِنهُْمْ همچنان در ضَلال مُبین هستند و از ضلال مبین خارج می شوند. به مرور در آینده از ضَلال مُبین خارج می شوند و به اولین، ملحق می شوند. ملحق می شوند، دور هم جمع می شن. و این فضل خداست. در اثر فضل خدا این ها به دور هم جمع می شن. بله این اُمیین آخرین که به اُمیین اولین ملحق می شن، تحت تلاوت آیات هستن و تزکیه و تعلیم کتاب و حکمت. برای حرکت در این مسیر به ولایت نیاز دارن. ولیّ اونها چه کسانی است؟ ولیّ اونها چه کسی است؟ کسی که حامل کتاب خداست. خوب این مومنین ندا داده می شن از یَومِ الجُمُعَه. از اون روزگار جمع شدن. از اون روزگاری که در اونجا فرد پر رنگ هست. خوب وقتی ندا داده می شن باید بهشون گفته بشه که، خوب ما به شما ندا می دیم چه بکنید؟ ندا می دیم که شما به این تلاوت آیات، تزکیه و تعلیم کتاب و حکمت توجه کنید. شما به این حامل بودن کتاب خدا توجه کنید. نه اینکه برید شما تلاوت آیات کنید، نه اینکه شما تزکیه کنید، نه اینکه شما تعلیم کتاب و حکمت کنید. تلاوت، تزکیه و تعلیم، فعل رسول الله ص هست. ولایت فعل حاملان کتاب خداست. شما چه کنید؟ رسول الله ص با اون سه فعل و اولیاء، اولیائی که حاملان کتاب خدا هستند، یعنی اولیاء، چه ویژگی براشون مطرح شده؟ حامل کتاب خدا بودن. در مجموع چه میکنن؟ اُمیین را به هم ملحق میکنن. رسول الله با سه رفتار، سه ویژگی رفتاری، و اولیای خدا در واقع با ولایت و ولیّ بودن در سطح حامل کتاب، اُمیین را به هم ملحق میکنن.
مجموعه سه رفتار از سمت سه نفر امیین را در یوم الجمعه جمع میکند: اول رفتارهای رسول الله ص، دوم رفتار ولی خدا در تراز حال کتاب که با رفتار رسول الله ص مرتبط است و رفتار صلاة امیین
شما بفرمایید مِن يَوْمِ الْجُمُعَةِ. وقتی از این فضا ندایی برای شما میاد. عنوان رفتار شما مطرحه. عنوان رفتار شما اینجا مطرح می شه، صلاة. پس در فضای يَوْمِ الْجُمُعَةِ، یعنی ملحق شدن اُمیین به هم، سه دسته از افراد هستند، لزوماً اون دو دسته اول جدای از هم نیستند، و سه عنوان رفتاری مطرح هست. رسول خدا، رفتاری که انجام می ده، تلاوت آیات، تزکیه و تعلیم کتاب و حکمت. اولیای خدا در تراز حامل کتاب بودن، رفتاری که انجام می دن، ولایت. اولیای خدا تراز رفتاریشون هست، حامل کتاب بودن، و این در تناسب با، در ارتباط با اون رفتار رسول الله ص هست. تلاوت آیات، تزکیه و تعلیم کتاب و حکمت. و گروهی دیگر مومنین هستند یا به عبارتی اُمیین هستن، که باید رفتاری انجام بدن. رفتارشون چی هست؟ صلاة، نماز. مجوعه این سه رفتار امیین رو در فضای يَوْمِ الْجُمُعَةِ، به هم ملحق می کنن.
نماز رفتار مومنان در فضای رفتار رسول الله و رفتار ولی خدا و برای بهره بردن از انها
بله، پس صلاة یه رفتار در قبال، رفتاری در فضای اون سه گام رفتاری رسول الله ص نسبت به امیین. اولیاء بودن، اولیاء خدا در تراز حامل بودن کتاب و جهت، اثر گیری از این دو رفتار. اثر گیری از رفتار رسول الله و اولیای خدا.
یوم الجمعه مختص مومنین است و با یوم الجمع که عمومی‌تر است متفاوت میباشد
بله يَوْمِ الْجُمُعَةِ، برای مومنین هست. يَوْمِ الْجُمُعَةِ با یَوم الجمع فرق داره. يَوْمِ الْجُمُعَةِ اختصاصیِ مومنین هست. فضایی که با رفتارهای رسول الله ص، با رسالت رسول الله ص و ولایت اولیای خدا و صلاة مومنین ایجاد می شه.
نماز رفتار مومنان برای بهره بردن از یوم الجمعه است
بله پس عنوان نماز رو بشناسیم. نماز در سوره جمعه رفتار مومنین در ارتباط با يَوْمِ الْجُمُعَةِ است. برای بهره برداری از يَوْمِ الْجُمُعَةِ است.
بعد از قضای نماز و بهره بردن مومنان از فضای یوم الجمعه گفته میشود که همچنان به دنبال فضل خدا باشید یعنی نگاهتان به همان ارتفاع جمع شدن امیین باشد
وقتی این ندا بهشون داده می شه گفته می شه که فَاسْعَوْاْ إِلىَ ذِكْرِ اللَّهِ پس سعی کنید بسوی ذکر خدا وَ ذَرُواْ الْبَيْعَ بیع رو رها کنید. بیاین، بیاین شما باید تجربه ای از يَوْمِ الْجُمُعَةِ پیدا کنید. از يَوْمِ الْجُمُعَةِ بهره برداری کنید. ذَالِكُمْ خَيرٌْ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ. اگر آگاه باشید اینطور هست. این برای شما خیره. فَإِذَا قُضِيَتِ الصَّلَوةُ، اومدید و بهره برداری کردید. این خیر رو از يَوْمِ الْجُمُعَةِ برداشت کردید. فَانتَشِرُواْ فىِ الْأَرْضِ، در زمین پراکنده بشید، ولی یه چیزی حواستون باشه. وَ ابْتَغُواْ مِن فَضْلِ اللَّهِ، ابتغای از فضل الله داشته باشید. نگاهتون به همون ارتفاعاتی باشه که امیین اونجا دور هم جمع می شن. نگاهتون به اون تراز ارتفاعی امیین باشه، که تحت رسالت رسول الله ص و ولایت اولیای خدا، اونها با هم اونجا جمع شدن. به دنبال ملحق شدن به اونجا باشید. وَ اذْكُرُواْ اللَّهَ كَثِيرًا لَّعَلَّكمُ تُفْلِحُونَ، و ذکر خدا کنید بسیار، لَّعَلَّكمُ تُفْلِحُونَ. بیاد در صلاة، در صلاتی در ازای مِن يَوْمِ الْجُمُعَةِ. در قبال مِن يَوْمِ الْجُمُعَةِ. در قبال يَوْمِ الْجُمُعَةِ. آنقدر اینجا بهره برداری کنید که وقتی در زمین پراکنده شدید، اون ارتفاعات رو فراموش نکنید. و ذکر خدا کنید کثیر. لَّعَلَّكمُ تُفْلِحُونَ.
بعد از قضی شدن نماز، برخی رسول الله ص را در حالی که قائم است ترک میکنند در حالی که نه تنها نباید ایشان را ترک میکردند بلکه خود نیز باید «وَ ابْتَغُواْ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَ اذْكُرُواْ اللَّهَ كَثِيرًا» میبودند و به تعبیر دیگر یعنی قائم میبودند
در ادامه می فرماید که وَ إِذَا رَأَوْاْ تجَِرَةً أَوْ لهَْوًا انفَضُّواْ إِلَيهَْا. وقتی که، اینجا خطاب به رسول الله ص. در واقع یه شرح گزارشی از رفتار مومنین بعد از این نماز. وقتی اونها تجارت یا لهو رو می بینن، می رن به سمت اون تجارت و لهو. وَ تَرَكُوكَ قَائمًا، و تو رو قائم رها می کنن. این کی هست؟ بعد از قُضِيَتِ الصَّلَوةُ. بعد از قُضِيَتِ الصَّلَوةُ، اینها باید چه می کردن؟ ابْتَغُواْ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَ اذْكُرُواْ اللَّهَ كَثِيرًا، باید این رفتار رو می کردن. چه کردند؟ رفتن سراغ تجارت و بیع به سرعت در حالی که رسول الله رو قائم رها کردن. نه اینکه رسول الله ص رو رها کردن، رسول الله قائم را رها کردن. پس باید خودشون چی می بودن؟ قائم. پس بعد از قُضِيَتِ الصَّلَوةُ، اونها باید چه می بودن؟ قائم. قائم مع رسول الله ص. در واقع انتظار بود که اینها بعد از قضای صلاة، قائم باشن. پس شما وَ ابْتَغُواْ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَ اذْكُرُواْ اللَّهَ كَثِيرًا، را یه عنوان براش بگذارید. قائم بودن. قائم بودن رو رها می کنن.
بحث « وَ إِذَا رَأَوْاْ تجَِرَةً أَوْ لهَْوًا انفَضُّواْ إِلَيهَْا» را میتوان در کنار آیه رجال مربوط به سوره نور بررسی نمود
قُلْ مَا عِندَ اللَّهِ خَيرٌْ مِّنَ اللَّهْوِ وَ مِنَ التِّجَارَةِ وَ اللَّهُ خَيرُْ الرَّازِقِينَ. َبهشون بگو که آن چیز که نزد خداست، بهتر است از لهو و از تجارت. وَ اللَّهُ خَيرُْ الرَّازِقِينَ. اینها رفتن سراغ لهو و سراغ تجارت و از یک چیزی غافل شدن. و اون چی هست؟ ابتغای فضل الله، ذکر کثیر خدا، و قائم بودن. شما اینجا این آیات رو بگذارید کنار، رجال لا تلهیهم تجارت و لا بیع عن ذکر الله و اقام الصلاه. اینها این فضا رو رها کردن. بعد از چی؟ بعد از قضای صلاه. بعد از قضای صلاه، باید بحث ذکر کثیر خدا و قائم بودن رو پی بگیرن و دنبال کنن ولی رها کردن.
