عزاداری امام حسین (علیه السلام) چیست که هم در آسمانها جاری هست و هم در زمان از ابتدای نظام بشر تا قیامت ؟
چند کلامی در مورد عزاداری امام حسین (علیه السلام) و مراسمهای مربوط صحبت کنیم ، این که عزاداری امام حسین (علیه السلام) چیه ؟ یا باید چگونه باشه ؟ ماجرای عزاداری امام حسین (علیه السلام) در نظام بشر جایگاهش چیه ؟ در نظام عالم جایگاهش چیه ؟ در نشئات جایگاهش چیه ؟
شما میبینید که از ابتدای خلقت آدم (علیه السلام) برای امام حسین (علیه السلام) عزاداری میکنه ، تک تک انبیاء و رسل (علیهم السلام) به این ماجرا می پردازند ، در طول زندگیشون چند باری به این ماجرا می پردازند و چند باریش نقل هست . اگر رسولی به این ماجرا پرداخته حتما از این ماجرا درس گرفته و حتما این ماجرا در زندگیش جریان داشته ، بابت تفنن و یا یک موضوع اتفاقی نبوده . در صدر اسلام به این ماجرا پرداخته میشه ، در خود ماجرای سال 61 هجری به این ماجرا پرداخته میشه ، بعد از اونها هم در زمان تا به امروز ماجرای عزاداری برای امام حسین (علیه السلام) ، پرداختن به ماجرای امام حسین (علیه السلام» توصیه شده و بهش پرداخته شده . مطابق روایات در آخر الزمان بهش پرداخته میشه ، در نشئات بهش پرداخته میشه ، در قیامت به عزاداری امام حسین (علیه السلام) پرداخته میشه . در برزخ به ماجرای عزاداری امام حسین (علیه السلام) پرداخته میشه ، افرادی که فوت کردند و از دنیا رفتند گاهی توفیق میکنند که به این ماجرا بپردازند ، ملائک به عزاداری امام حسین (علیه السلام) می پردازند .
خب عزاداری امام حسین (علیه السلام) چیه که هم در آسمانها جاری هست و هم در زمان از ابتدای نظام بشر تا قیامت؟
اگر ماجرا فقط کشته شدن یک نفر باشه وقتی همه ی انسانها از دنیا میرند و دنیا تمام میشه و کفار در جهنم های برزخی و مؤمنین در بهشتهای برزخی و بعد قیامت ، محشر چه ضرورتی داره که اونجا به عزاداری امام حسین (علیه السلام) پرداخته بشه ؟ خب هر کسی جایگاه خوش را پیدا کرده . در روایت نقل هست که در قیامت حضرت زهرا (سلام الله علیها) با یک جلوه ی خاصی ، حتی گاهی در اقوال هست که با در دست داشتن سر مبارک امام حسین (علیه السلام) وارد محشر میشه ، چرا ؟ این جا که قیامت هست ، این انسانهایی که در قیامت هستند همه یک بار مردند ، جایگاههاشون معلوم شده ، الان که در قیامت هستیم برخی در عذاب هستند و برخی در سعادت . بر پایی این مجلس برای چیه ؟ چرا بایستی در قیامت هم ماجرای امام حسین (علیه السلام) و عزاداری برای ایشون مطرح باشه ؟
البته این جا نکات دیگر هم وجود داره ، چرا این مجلس عزاداری را سید ما رسول الله (صلوات الله علیه) بر پا نمیکنند در قیامت ؟ چرا امیر المؤمنین (علیه السلام) بر پا نمیکنند ؟
آن زمان که مادر مهربان (سلام الله علیها) با آن جلوه ی خاص وارد قیامت میشند و با سر مبارک امام حسین (علیه السلام) در صحرای ، خود امام حسین (علیه السلام) کجاست ؟ افراد ایشون را با چه جلوه ای میبینند ؟
بله عزاداری امام حسین (علیه السلام) چیه ؟
بصورت نکته ای چند تا نکته عرض کنیم که یه مقداری جایگاه مطلب معلوم بشه و باقی بحث بمونه ان شاء الله در فرصتهای آینده .
ماجرای امام حسین (علیه السلام) طبق قرآن «ذبح عظیم» هست . ذبحی که بالا تر از اون ذبحی وجود نداره ، قربانی ای که در مسیر «الیه راجعون» قربانی ای بالاتر از اون وجود نداره .
ماجرای امام حسین (علیه السلام) طبق قرآن «ذبح عظیم» هست . ذبحی که بالا تر از اون ذبحی وجود نداره ، قربانی ای که در مسیر «الیه راجعون» قربانی ای بالاتر از اون وجود نداره . به استناد قرآن ، قرآن می فرماد که این ماجرا ذبح عظیم هست .
وقتی به مؤمنین مصیبتی می رسه مؤمنین در اون مصیبت میگند که «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ». «إِنَّا لِلَّهِ» تایید و اقرار به مسیری است که تا اون روز اومدند و«إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ» مسیر پیش روشون هست . اگه فقط حرف باشه که خداوند تاییدش نمیکنه . مؤمنین با ذکر اون مصیبت یک قدم به سمت الله رجعت میکنند .
ببینید در آیه ی قرآن می فرماد که وقتی به مؤمنین مصیبتی می رسه مؤمنین در اون مصیبت میگند که «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ» ، آیا این فقط یک حرف هست ؟ آیا این مطلب فقط دلداری دادن مؤمنین به همدیگه هست ؟ یه کسی در بین مؤمنین بر اساس یک مصیبتی از دنیا رفته مؤمنین میگند که «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ» . خب بگند که ؛ خدا او را بیامرزه ، بگند که خوش به حالش ، مومن بود و بسوی خدا رجعت کرد . اگه قراره که ایمانیاتشون را نسبت به آخرت و برزخ عرضه کنند خب بگند که او بسوی خدا رجعت کرد . ولی می فرماد که «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ» . پس این جا مصیبت رفتن یک فرد از بین مؤمنین حرکت مؤمنین بسوی الله هست . با رفتن یک مومن از بینشون یک قدم بسوی الله رجعت می کنند .
اگر این فقط یک حرف باشه که خداوند تاییدش نمیکنه . فقط به زبان باشه که خداوند تاییدش نمیکنه . حتما اونها بایستی در این موقعیت اونها عامل به این حرف باشند که خداوند تایید کنه . «إِنَّا لِلَّهِ» تایید و اقرار به مسیری است که تا اون روز اومدند و«إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ» مسیر پیش روشون هست . اگه فقط حرف باشه که خداوند تاییدش نمیکنه . پس با ذکر اون مصیبت یک قدم به سمت الله رجعت میکنند . در مسیر رجعت بسوی الله حرکت میکنند .
ذکر ماجرای مصیبت امام حسین (علیه السلام) موجب «إِلَيْهِ راجِعُونَ» است ، موضوعی که تا انتهای قیامت نیاز هست . تا انتهای قیامت رجعت بسوی خدا مورد نیاز انسانها هست .
این در شرایط معمول مؤمنین هست . بالاترین مصداقش کجاست ؟ از بزرگترین مصداقهاش و شاید بزرگترین مصداقش ماجرای امام حسین (علیه السلام) باشه . ذکر ماجرای مصیبت امام حسین (علیه السلام) موجب «إِلَيْهِ راجِعُونَ» است ، موضوعی که تا انتهای قیامت نیاز هست . تا انتهای قیامت رجعت بسوی خدا مورد نیاز انسانها هست .
مؤمنین و انسانها نیاز دارند که فردی از بینشون در راه خدا قربانی بشه و با ذکر اون ماجرا و بخاطر اون ماجرا مؤمنین تزکیه بشند و با ذکر اون ماجرا «إِلَيْهِ راجِعُونَ» حرکت کنند . پرداختن به ماجرای امام حسین (علیه السلام) یعنی پرداختن به این که یک کسی از بین ما رفته و در راه خدا قربانی شده
انسانها برای این که ارتفاع پیدا کنند نیاز دارند به ذکر مصیبت ، نیاز دارند که در محضر خدا بفرماند که از بین خودشون چه کسی را از دست دادند . این را ذکر کنند و با اتکای به اون یک قدم ارتفاع پیدا کنند . برای تزکیه شدن خودشون نیاز دارند از بین خودشون یک کسی را در راه خدا قربانی کرده باشند .
ببینید! این موضوع در مورد اموال هم هست .شما برای این که اموالت را تزکیه کنی نیاز داری که بخشی از اموالت را در راه خدا بدی . لذا بارها و بارها مؤمنین دعوت به انفاق شدند ، اموالتون را انفاق کنید ، بخشی از اموالتون را انفاق کنید . این برای شما بهتر هست ، این باعث تزکیه ی اموال شماست . این باعث برکت اموال شماست . اموالی که بعد از انفاق برای شما باقی میمونه کیفیتش و برکتش فرق داره . رشد کرده .
خب مؤمنین و انسانها نیاز دارند به این موضوع . نیاز دارند که فردی از بینشون در راه خدا قربانی بشه و با ذکر اون ماجرا و بخاطر اون ماجرا مؤمنین تزکیه بشند و با ذکر اون ماجرا «إِلَيْهِ راجِعُونَ» حرکت کنند .
پرداختن به ماجرای امام حسین (علیه السلام) یعنی پرداختن به این که یک کسی از بین ما رفته و در راه خدا قربانی شده.
آیا نیاز هست که قربانی های دیگه ای انجام بشه ؟ نه همین قربانی کافیه ، به استناد قرآن «ذبح عظیم» هست . این قدر بزرگه که تمام انسانهای قبل و تمام انسانهای بعد می تونند به همین ماجرا تأسی کنند . می تونند به این ماجرا تاسی کنند ممکنه که بعضی ها این کار را انجام ندهند و یا نتونند که انجام بدند .
عزاداری امام حسین (علیه السلام) وقتی که مقبول میشه یعنی این که خداوند می پذیره که این قربانی از بین این افراد بوده . عزاداری امام حسین (علیه السلام) برای عزاداران حسین مثل ماجرای عید قربان برای حجاج هست ، عید قربان بعد از قربانی ، خدایا این قربانی را از ما بپذیر
ماجرای قیامت و ذکر عزاداری امام حسین (علیه السلام) در قیامت یکی از دلایلش این هست . اونجا هم انسانها نیاز به رشد دارند ، نیاز به نجات دارند ، نیاز دارند که تزکیه بشند . اونهایی که ذره ای در قلبشون وابستگی به امام حسین (علیه السلام) وجود داره ، در اون ماجرا متاثر می شند و خداوند این تاثر اونها را به این حساب قرار میده که پس این انسانها یک قربانی از خودشون دادند ، عزاداری امام حسین (علیه السلام) وقتی که مقبول میشه یعنی این که خداوند می پذیره که این قربانی از بین این افراد بوده .
عزاداران امام حسین (علیه السلام) یعنی کسانی که حس و حال این را دارند که خدایا ! یک قربانی اون هم «ذبح عظیم» از بین ما انجام شده ، خدایا ! این قربانی را از ما بپذیر . عزاداری امام حسین (علیه السلام) برای عزاداران حسین مثل ماجرای عید قربان برای حجاج هست ، عید قربان بعد از قربانی ، خدایا این قربانی را از ما بپذیر . این قربانی شدن را برای ما هم حساب کن . ما را هم در زمره ی کسانی حساب کن که در راه تو قربانی بزرگی انجام دادند . این حس و حال یک عزادار هست .
وقتی فردی بسوی عزاداری امام حسین (علیه السلام) حرکت میکنه و تصمیم میگیره که بره در زمره ی عزاداران امام حسین (علیه السلام) قبلش به این مفهوم که از مشرکین ، از کسانی که در این مسیر نیستند برائت خواسته و به خداوند اعلان برائت میکنه ، خدایا ! من از تمام کسانی که در این مسیر نیستند برائت میجویم ، وجود داره . نمیشه در ماجرای عزاداری امام حسین (علیه السلام) وارد شد و از مشرکین و کفار به این ماجرای برائت نداشت . ورودش با برائت هست ، بعد وارد شدن به این ماجرا با معرفت .
خدایا ! ما امام حسین ع را بیشتر از همه دوست داریم ، این فرد یک قربانی در راه تو از بین ما هست . این قربانی را از ما بپذیر ، ما را هم در زمره ی کسانی قرار بده که در راه تو قربانی خوبی انجام دادند .
خداوند در آیه ی قرآن می فرماد که می خوای انفاق کنی ، از «ممّا تحبّون» انفاق کن . از اون چیزی که بیشتر از همه چیز دوستش داری اون را انفاق کن . اون چیزی که در راس همه ی اموال توست ، اون چیزی که اگر اموالت را لیست کنی که کدوم اموالت را از همه بیشتر دوست داری در نهایت به او برسی ، من این را از همه بیشتر دوست دارم ، خداوند می فرماد که اون را انفاق کن . عزاداران امام حسین (علیه السلام) لیست کردند که چه کسی را بیشتر از همه دوست دارند ، در رأس این لیستشون نام مبارک امام حسین (علیه السلام) هست .
خدایا ! ما این فرد را بیشتر از همه دوست داریم ، کسی نیست که او را بیشتر دوست داشته باشیم و این فرد یک قربانی در راه تو از بین ما هست . این قربانی را از ما بپذیر ، ما را هم در زمره ی کسانی قرار بده که در راه تو قربانی خوبی انجام دادند .
تفاوت حجاج با عزاداران امام حسین (علیه السلام) چیه ؟ حجاج در ظاهر را عرض میکنم ، کسانی که «تَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ ظُهُورِها» هستند ، تفاوت اینها با عزاداران حسینی چیه ؟ اینها چون ظاهری وارد بیت خدا شدند قربانیشون در حد یک گوسفند هست ، یک گوسفندی که شاید به لحاظ مالی هم در بین اموالشون خیلی قیمت نداره ، این را قربانی میکنند و از خدا می خواهند که خدایا این را از ما بپذیر ، محبان امام حسین (علیه السلام) شیعیان امام حسین (علیه السلام) قربانیشون خود حسین (علیه السلام) هست و با عزاداریشون و با مراسمشون می خواند نشون بدند که خدایا این قربانی را از ما بپذیر .
در حج نیاز هست که تک تک حجاج هر کدوم یک قربانی انجام بدند ، در ماجرای امام حسین (علیه السلام) نیاز نیست ، چرا ؟ چون که «ذبح عظیم» انجام شده ، چنان قربانی بزرگی انجام شده که فقط نیاز هست که محبان و شیعیان خودشون را به این قربانی وصل کنند .
فرق ماجرای امام حسین (علیه السلام) و حج چقدره ؟ زمین تا آسمان . شما محصول این دو تا را با هم مقایسه کنید ، قربانی حج ،قربانی ماجرای امام حسین (علیه السلام) ، چقدر تفاوت دارند ؟ به همین میزان این دو ماجرا با هم تفاوت دارند .
ببینید فرق ماجرای امام حسین (علیه السلام) و حج چقدره ؟ زمین تا آسمان ، جا داره که پس در روایات بفرماد که کسی که یک قدم با معرفت بسوی زیارت امام حسین (علیه السلام) بر میداره براش هزار حج مقبول و چه بسا بیشتر حساب میشه . یک قدم معادل هزار و چه بسا بیشتر حج مقبول هست ، حجی که همه ی مراحلش انجام شده و قربانی عید قربان هم انجام شده و مقبول هم شده .
همه ی حج به قربانش هست ، کل حج به این هست که به اون قربانی برسه ، اگه کسی اون قربانی را انجام نده و به قربانش نرسه حجش انجام نشده .
خب شما این دو تا محصول را با هم مقایسه کنید ، قربانی حج ،قربانی ماجرای امام حسین (علیه السلام) ، چقدر تفاوت دارند ؟ به همین میزان این دو ماجرا با هم تفاوت دارند .
پس ما بیاییم امام حسین (علیه السلام) در صدر لیست افرادی بنویسیم که بهشون محبت داریم و دوستشون داریم . اگر در اموال «ممّا تحبّون» را باید بهش توجه کنیم در انسانها «ممّن تحبّون» کی باشه ؟ حسین (علیه السلام) .
عظمت ماجرای امام حسین ع به حدی است که باب ماجرای عزاداری امام حسین ع تا قیامت بازه
وقتی بسوی مجلس عزاداری امام حسین (علیه السلام) میریم کسی باشیم که از کل دیگران برائت جسته و در صدر دوست داشتنیهاش حسین (علیه السلام) قرار داره ، پا به مجلس که میگذاریم با گریه و با عزاداری از خدا بخواهیم که خدایا این قربانی را از ما بپذیر . این قربانی شدن و این «ذبح عظیم» را در حساب کارنامه ی ما هم بنویس . وقتی در قیامت به کارنامه ی فرد نگاه کردند و پرسیدند که آیا این فرد در راه خدا قربانی داده ؟ یک کسی نگاه کنه و بگه که بله ، بگند کی را ؟ چه قربانی ای داده ؟ حسین (علیه السلام) .
این ماجرا آنقدر بزرگ هست که باب هر عملی ، یعنی باب تقریبا باب عمده ی اعمال و بسیاری از اعمال تا یک جایی از زمان بسته میشه ، باب توبه بسته میشه ، باب نماز یک جایی بسته میشه ، باب روزه یک جایی بسته میشه ولی این ماجرا بابش تا قیامت ادامه داره و بازه .
